Στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του υπ. Εθνικής Άμυνας με τίτλο «Κύρωση Μνημονίου Κατανόησης για σχεδιασμό χρηματοδότησης και κατασκευής εγκαταστάσεων για το Διεθνές Σχολείο του SHAPE» μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης.
Προφανώς τα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων μονοπωλούν το ενδιαφέρον και ημών των βουλευτών αλλά και κάθε Έλληνα πολίτη. Είναι προφανές ότι εδώ και μερικά χρόνια επιχειρείται μία τεράστια αναδιευθέτηση των ισορροπιών και των ζωνών επιρροής στη Μεσόγειο, ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, και ασφαλώς κάποια στιγμή αυτό θα επηρέαζε και εμάς.
Έχει σημασία ενόψει της κλιμάκωσης της τουρκικής επιθετικότητας, να αντιληφθούμε ότι ιστορικά η Τουρκία ακολουθεί αναθεωρητική πολιτική των διεθνών συνθηκών, δεδηλωμένα από τους ίδιους. Μία πολιτική διωγμών ήδη από το πογκρόμ των Ρωμιών της Πόλης το 1955 και το 1963- 64 και πολιτική προκλήσεων και επιθετικότητας η οποία έχει υφέσεις και εξάρσεις. Ζούμε μία έξαρση η οποία τροφοδοτείται εν πολλοίς από τις βλέψεις και τα αδιέξοδα της τουρκικής πολιτικής των τελευταίων ετών, κυρίως στη Μέση Ανατολή.
Το θέμα όμως δεν είναι να αναλύουμε μόνο την Τουρκία. Και αυτό βεβαίως πρέπει πάντα να το κάνουμε, έχοντας τις υπηρεσίες πληροφοριών και τις υπηρεσίες αναλύσεως και τα πολιτικά think tank και το πολιτικό προσωπικό. Το θέμα είναι τι πράττουμε, τι λέμε. Νομίζω λοιπόν ότι σε αυτή την κρίσιμη στιγμή -και θα συμφωνούσα και με τον προλαλήσαντα εκπρόσωπο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κ. Θεοχαρόπουλο και με τη στάση του εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας κ. Δένδια– χρειάζεται σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
Είναι ιστορικές στιγμές, ανάλογες της κρίσης της δεκαετίας του ‘70 με τις έρευνες στο Αιγαίο και την αντιμετώπισή τους από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι ανάλογες με την κρίση του ‘87, είναι ανάλογες με την κρίση του 1996 των Ιμίων. Και την περίοδο της δικτατορίας είχαμε τουρκική κλιμάκωση. Στα τέλη του δεκαετίας του ‘70 ετέθησαν τα θεμέλια του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Η Ελλάδα συνεχώς από τη δεκαετία του ‘70 έχει αναπτύξει διπλωματικές, οικονομικές πολιτικές και στρατηγικές συμμαχίες. Μία έκφραση αυτών των συμμαχιών και των ευεργετικών τους αποτελεσμάτων θα εκφραστεί αύριο Πέμπτη στο Ευρωκοινοβούλιο με το ψήφισμα το οποίο μάλλον θα λάβει εκτενή πλειοψηφία προς όφελος της Ελλάδας, καταδικάζοντας την σύλληψη και την παράνομη κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
Η χώρα μας έχει αναπτύξει με κόστος βαρύ σε υλικό και με φόρο αίματος μία ισχυρότατη δύναμη αποτροπής. Στην παρούσα φάση και πάλι δεν πρέπει να απαντούμε στις σκόπιμες προκλήσεις και στον τεράστιο πόλεμο προπαγάνδας στον οποίο επιδίδεται η κυβέρνηση Ερντογάν εδώ και χρόνια. Ιδίως σε αυτή την περίοδο, δεν πρέπει να τροφοδοτήσουμε τον πόλεμο προπαγάνδας, αυτό τον μικτό υβριδικό πόλεμο, που διεξάγει το καθεστώς Ερντογάν.
Η Ελληνική Δημοκρατία δεν θα απαντήσει σε ένα, αυτή τη στιγμή, στρατιωτικό καθεστώς στο οποίο ισχύει στρατιωτικός νόμος και κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με δεκάδες χιλιάδες πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης φυλακισμένους, εξόριστους και βασανισμένους.
Και δεν θα υποχωρήσουμε φυσικά ούτε εκατοστό από τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά μας, από τα προβλεπόμενα από τις Διεθνείς Συνθήκες, το Διεθνές Δίκαιο και το κεκτημένο του ΟΗΕ. Οι καλύτερες υπηρεσίες που έχουμε να προσφέρουμε στη χώρα μας αυτή την ιστορική περίοδο που διανύουμε κατά την έξοδο από την κρίση και κατά την είσοδο σε μία νέα εποχή ελπίδας και προκοπής είναι να μη διαχέουμε βόμβο, θόρυβο και καφενειακή συμπεριφορά στα κρίσιμα ζητήματα της εθνικής κυριαρχίας, της εξωτερικής πολιτικής, της δημόσιας διπλωματίας.
Το πολιτικό προσωπικό, οι αιρετοί εκπρόσωποι του ελληνικού λαού έχουν την ευθύνη, τη νομιμοποίηση και τη λογοδοσία για την υπεράσπιση κάθε λέξης του Συντάγματος, κάθε λέξης των Διεθνών Συνθηκών, όπως επίσης οι ένοπλες δυνάμεις και οι διπλωμάτες από τη θέση και το ρόλο του ο καθένας. Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε. Και κάνω μία έκκληση στους συναδέλφους όλων των πολιτικών παρατάξεων αλλά και στα ΜΜΕ να πάψει η ανατροφοδότηση του πολέμου προπαγάνδας του Ερντογάν.
