Από τον ερίτιμο Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη έως τους οργανικούς διανοούμενους της παράταξής του, η μεγάλη αγία οικογένεια των «αρίστων», με την αστική καταγωγή και τις εκλεπτυσμένες συνήθειες, δένεται με ισχυρότερους δεσμούς από εκείνους του αίματος. Οι ακατάλυτες σχέσεις που διαμορφώνονται δεν διαρρηγνύονται παρά μοναχά με την ιδεολογική μετατόπιση του ενός ή του άλλου. Άρα περίπου ποτέ, αφού το ταξικό συμφέρον τούτο επιτάσσει, ένα αρραγές μέτωπο δηλαδή εναντίον του αντιπάλου, του τάγματος των ξυπόλυτων και αβράκωτων προλετάριων.
Ένα ακόμη δημοσίευμα, επιφυλλίδα αισθητικής αυτή τη φορά κοπής, είδε την περασμένη εβδομάδα το φως της δημοσιότητας στην έγκριτο «Καθημερινή», η οποία και διαμορφώνει, σοβαρή γαρ, τις συνειδήσεις της προαναφερθείσας αστικής –και, δυστυχώς, όχι μόνο- τάξης. «Τότε που Έλληνες κατέστρεψαν την Αθήνα», λοιπόν, εκεί στα ζοφερά Δεκεμβριανά, «ένα τεράστιο τμήμα του κτιριακού αποθέματος της Αθήνας καταστράφηκε ολοσχερώς ή μερικώς, κυρίως από ανατινάξεις εκ μέρους του ΕΛΑΣ».
Επιπλέον, «η καταστροφή οικιστικού ιστού στην Αθήνα και η στοχευμένη, εκ μέρους του ΕΛΑΣ, ανατίναξη ή πυρπόληση εμβληματικών κτιρίων για την ιστορία του αστικού πολιτισμού στην πόλη, όπως η ιστορική Βαρβάκειος ή η έπαυλη Θων στους Αμπελοκήπους (έργο Τσίλλερ) δημιούργησε χάσματα συνέχειας και μνήμης».
Και δεν έφτανε αυτό, «με τις απαγωγές ή την ομηρεία αμάχων από τους αντάρτες(…)η βία που ήρθε και εγκαταστάθηκε στον πυρήνα άλλοτε φιλήσυχων περιοχών» εγκατέστησε και ανυπολόγιστα τραύματα στις ψυχές των Αθηναίων. Και φταίχτες, ποιοι; Μα, αυτονόητα, οι κακοί κομμουνιστοσυμμορίτες. Έτσι, αισθητικώς κομψά και, προσχηματικά μόνο, απολίτικα, ο κ. Ν. Βατόπουλος εκδιπλώνει την εστέτ καταγωγή του μαζί με τους λοιπούς κοπτοράπτες της εφημερίδος για τους οποίους η ιδεολογική χρήση της ιστορίας είναι από τα σημαντικότερα κομμάτια της πολιτικής προπαγάνδας τους.
Κι ενώ η έννοια της ταξικότητας του Εμφυλίου, κυρίως με την αισθητική επίθεση, από τη μεριά των ανταρτών, υπονοείται στο κείμενο –κάθε εμφύλιος εξάλλου και μια μάχη ταξική, από τη Γαλλική Επανάσταση μέχρι τα δικά μας-, η υποτιθέμενη κακότητα του ΕΛΑΣ διατρέχει τις γραμμές του κειμένου.
Οι εκλεπτυσμένοι αστοί των γραμμάτων και των τεχνών, διακριτικά ή λιγότερο διακριτικά, βρίσκονται, πάντα, σε θέση μάχης. Και φτιάχνουν το περιβάλλον και τις συνθήκες. Πνευματικά αδέλφια του κ. Κυριάκου Κ. Μητσοτάκη, αναπαράγουν την πιο επικίνδυνη μορφή οικογενειοκρατίας. Την ταξική. Που είναι ισχυρότερη από κάθε άλλη, που παραχαράσσει με αβρότητα, που διαβρώνει αριστοτεχνικά.
Αν λείψουν ή όχι η Ντόρα Μπακογιάννη ή ο γιος της από την πολιτική σκηνή, η κυκλοφορία των ελίτ δια μέσου της προπαγάνδας των εκδοτικών συγκροτημάτων έχει τρόπο να καλύψει τα κενά.
Η μεγάλη οικογένεια των αρίστων δεν ξεμένει από γόνους.
