Στη δήλωση του σχετικά με το ενδεχόμενο άσκησης έφεσης από την εισαγγελέα Εφετών, κ. Γκανέ, ο Αλέξης Κούγιας μίλησε για αντιδράσεις μιας «πολιτισμικής υποκουλτούρας και πολιτιστικής υποκουλτούρας και των οπαδών της», ενώ, όσον αφορά στη σχετική δικαστική απόφαση, ο Αλ. Κούγιας υποστήριξε πως αυτή «ανέδειξε της κατασκευή και τη σκευωρία» σε βάρος του εντολέα του, Δημήτρη Λιγνάδη.
Ο Αλ. Κούγιας αναφέρθηκε επίσης στην ανακοίνωση που εξέδωσε το βράδυ του Σαββάτου η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων που αναφέρθηκε σε «συνεχιζόμενη δημόσια προσβολή της προσωπικότητας της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών» και έκανε λόγο για «ωμή και υποκινούμενη απόπειρα χειραγώγησης της Δικαιοσύνης σε εκκρεμή υπόθεση μετά την έκδοση απόφασης σε πρώτο βαθμό».
Ενώ έκλεισε σχολιάζοντας τη συζήτηση περί έφεσης στην απόφαση αποφυλάκισης του Δημ. Λιγνάδη. «Και για να τελειώνουμε, το άρθρο 497 παρ.8 ΚΠΔ, επειδή πρόκειται περί δικονομικής και όχι ουσιαστικής νομικής διάταξης, δεν επιδέχεται εφέσεως και ουδέποτε μπορεί να οδηγηθεί στη φυλακή ο κ. Λιγνάδης, ακόμη και αν ασκηθεί έφεση στην απόφαση», αναφέρει ο ίδιος.
Η ανακοίνωση που δόθηκε από το γραφείο του Αλ. Κούγια:
«Η τεράστια νομική προσωπικότητα που εκπροσώπησε τους δύο δήθεν βιασθέντες, για τους οποίους ο Δημήτριος Λιγνάδης αθωώθηκε, αυτός που επί 18 μήνες καταρράκωσε το τεκμήριο αθωότητος του κου Λιγνάδη, αυτός που οδηγείται κατηγορούμενος για πλαστογραφία με ομόφωνη απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά την παντελή έλλειψη σεβασμού στη δικαστική απόφαση και κυρίως στους Τακτικούς Δικαστές, σε συνέντευξη στην αγαπημένη του κα Ναταλί Χατζηαντωνίου, αυτή που κατά τον εντολέα μου, με έναν ερωτοχτυπημένο σκηνοθέτη, κατασκεύασαν όλη τη σκευωρία εις βάρος του κου Λιγνάδη, τόλμησε να αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο, αποδεικνύοντας την άγνοιά του επί βασικών θεμάτων ποινικού δικαίου, ότι δήθεν εάν ασκήσει έφεση για το οιοδήποτε μέρος της δικαστικής αποφάσεως η Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών κα Γκανέ, αυτομάτως ο κ. Λιγνάδης θα επιστρέψει στη φυλακή.
Αυτές τις νομικές ανοησίες διέδιδαν επί 18 μήνες ο συγκεκριμένος και το συνεργείο των κατασκευαστών της σκευωρίας και δηλητηρίασαν την κοινή γνώμη, ώστε να φτάσουμε στο οξύμωρο σχήμα, οι τρεις κυρίες Ένορκοι να παραπλανηθούν και να καταδικάσουν τον κο Λιγνάδη με μια αμφιλεγόμενη απόφαση, ως προς το καταδικαστικό της σκέλος, το οποίο θα καταρρεύσει παμψηφεί στην κατ’ έφεση δίκη, όπως έχουν καταρρεύσει και άλλες αυτού του επιπέδου καταδικαστικές αποφάσεις, γι’ αυτό άλλωστε και το Δικαστήριο ανέστειλε την εκτέλεση της ποινής που επιβλήθηκε, μέχρι να εκδικασθεί η έφεση του κου Λιγνάδη από το Μικτό Ορκωτό Εφετείο.
Δυστυχώς, το συνεργείο με τους «Μουτζαχεντίν» που διαθέτει στο χώρο της τέχνης, αγνοεί παντελώς τις δύο πολύ σκληρές ανακοινώσεις της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων που εκθειάζουν τις κορυφαίες επιστημονικές προσωπικότητες των Τακτικών Δικαστών σε συνδυασμό με την απόλυτη ακεραιότητα και εντιμότητά τους, και με επικεφαλής δύο εφημερίδες, εκ των οποίων η μία είναι ιστορική της Αριστεράς, συνεχίζουν επιθέσεις τόσο εναντίον του κου Λιγνάδη όσο και εμού προσωπικά.
Αυτή η οργανωμένη πολιτισμική και πολιτιστική υποκουλτούρα, η οποία έχει ως πρωταγωνιστές τις ίδιες φανατισμένες «δημοσιογράφους» που παραπληροφόρησαν επί πέντε μήνες τον ελληνικό λαό για τον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση στο Δικαστήριο των δήθεν βιασθέντων (που θέλω να τονίσω ότι κανείς από αυτούς δεν ήταν παιδί, αφού όλοι ήταν μεγαλύτεροι των 18 ετών και ο ένας 42 ετών, ήταν ακραίοι ομοφυλόφιλοι που κάθε βράδυ σύχναζαν στα πιο ακραία γκέι μπαρ της Αθήνας, πριν οι δύο από αυτούς γνωρίσουν τον κο Λιγνάδη και οι οποίοι έκαναν αγώνα, για να τον γνωρίσουν), είναι ό,τι πιο επικίνδυνο έχει εμφανιστεί στον χώρο του θεάτρου και της τέχνης μετά τον εμφύλιο πόλεμο και τις θυσίες ζωής πραγματικών και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων ηθοποιών και δημοσιογράφων που κατέστησαν τις γνώμες αυτού του κύκλου ανθρώπων σημαντικές για τη Δημοκρατία και την κοινωνία.
Οι δύο σκληρές απαντήσεις της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων που εκφράζουν το σύνολο των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων για την προσπάθεια χειραγώγησης των δικαστικών αποφάσεων, είναι η απόλυτη απάντηση τόσο σε όλους αυτούς τους επικίνδυνους για τη Δημοκρατία και την κοινωνία ανθρώπους, όσο και σε συγκεκριμένους πολιτικούς, πχ αυτόν που στην Κρήτη ήταν μόνιμος μάρτυρας υπερασπίσεως στα Δικαστήρια, αλλά και σε αγράμματους σε επίπεδο ποινικού δικαίου και στυγνούς συκοφάντες δικηγόρους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ουσιαστικά και νομικά απαλλακτική δικαστική απόφαση για τον κο Λιγνάδη.
Και για να τελειώνουμε, το άρθρο 497 παρ.8 ΚΠΔ, επειδή πρόκειται περί δικονομικής και όχι ουσιαστικής νομικής διάταξης, δεν επιδέχεται εφέσεως και ουδέποτε μπορεί να οδηγηθεί στη φυλακή ο κ. Λιγνάδης, ακόμη και αν ασκηθεί έφεση στην απόφαση».
Σε δήλωση του ο Γιάννης Βλάχος «επί των ανακοινώσεων παραπληροφόρησης της κοινής γνώμης του Δ. Λιγνάδη, πρωτοδίκως κατδικασμένου σε δωδεκαετή κάθειρξη χωρίς ελαφρυντικά για δύο βιασμούς ανηλίκων» επιλέγει να απαριθμήσει μία προς μία τις διαστρεβλώσεις και τις ανακρίβειες που –κατά τον ίδιο– έχει πει μέχρι σήμερα ο Αλέξης Κούγιας.
Η δήλωση του Γ. Βλάχου
«Αυτός που δεν ξέρει την Αλήθεια, είναι άσχετος. Όμως αυτός που ξέρει την Αλήθεια και την διαψεύδει, είναι κάθαρμα». (Μπέρτολτ Μπρεχτ)
Στην υπόθεση Λιγνάδη «ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια, μιας και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα έλεγαν». Σταχυολογώ μερικά από αυτά :
1. Δήθεν το ένταλμα σύλληψης του τότε κατηγορούμενου, ήδη καταδικασμένου πρωτοδίκως για δύο εγκλήματα βιασμού σε βάρος ανηλίκων θυμάτων σε 12 χρόνια κάθειρξης, χωρίς ελαφρυντικά, Δ. Λιγνάδη, ήταν παράνομο και θα ακυρωνόταν με προσφυγή. Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι δεν προβλέπεται από τον Νόμο.
2. Δήθεν η προσωρινή κράτηση του κατηγορούμενου ήταν παράνομη. Με επανειλημμένα Βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών επιβεβαιώθηκε και παρατάθηκε η προφυλάκισή του, διότι κρίθηκε επικίνδυνος τέλεσης νέων εγκλημάτων, λόγω της μακροχρόνιας εγκληματικής δραστηριότητάς του, καταγεγραμμένης ήδη από έτος 1984, όταν είχε κατηγορηθεί για ασέλγεια σε βάρος 14χρονου αγοριού, σε συνδυασμό με την μεθοδική δράση του σε βάρος ευάλωτων θυμάτων.
3. Δήθεν οι ανακριτικές πράξεις διερεύνησης των καταγγελθέντων εγκλημάτων ήταν παράνομες και θα ακυρώνονταν από το Συμβούλιο. Το παραπεμπτικό Βούλευμα επικύρωσε την απόλυτη νομιμότητα της ανακριτικής διαδικασίας.
4. Δήθεν οι κατηγορίες ήταν αποτέλεσμα σκευωρίας εναντίον του κατηγορούμενου, που εξυφάνθηκε από δημοσιογράφους, δικηγόρους, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, από την κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ πολιτών κλπ . Η σκευωρία σε βάρος του υλοποιήθηκε σε συνεργασία με τους επιληφθέντες εισαγγελικούς λειτουργούς, τους οποίους ονομαστικώς και επανειλημμένως απροκάλυπτα απείλησε, για να πληγεί η Κυβέρνηση, για να ματαιωθεί η επένδυση στο Ελληνικό, από επαγγελματική αντιζηλία κλπ. Ουδεμία από αυτές τις πομφόλυγες αποδείχθηκε και δεν έγινε δεκτή από το Δικαστήριο.
5. Δήθεν τα θύματα και οι μάρτυρες κατηγορίας ήταν αναξιόπιστοι, ως δήθεν επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι, διεθνείς απατεώνες, ψυχικά ασταθή και ηθικά ανυπόληπτα πρόσωπα. Το γεγονός της διπλής καταδίκης αποδεικνύει, ότι τα θύματα κρίθηκαν ως αξιόπιστα.
6. Δήθεν οι τακτικοί δικαστές του Μ.Ο.Δ. ψήφισαν όλοι υπέρ της αθώωσης του Λιγνάδη. Μόνον δύο εξ αυτών, η Πρόεδρος και η νεοτέρα των τακτικών Συνέδρων, ψήφισαν αθωωτικά και υπέρ της αναστολής εκτέλεσης της ποινής του.
7. Δήθεν η απόφαση είναι ουσιαστικά και νομικά απαλλακτική για τον Λιγνάδη. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος τέλεσης δύο εγκλημάτων βιασμού σε βάρος ανηλίκων θυμάτων και καταδικάσθηκε σε δωδεκαετή κάθειρξη χωρίς ελαφρυντικά. Οι περί του αντιθέτου αναληθείς ισχυρισμοί αποδεικνύουν την απόλυτη ασέβεια του κατηγορουμένου προς την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης.
8. Δήθεν οφείλεται η καταδίκη Λιγνάδη στην παραπλάνηση τριών ενόρκων ,που παρασύρθηκαν σε μία αμφιλεγόμενη δικαστική απόφαση, η οποία, κατά τον κατηγορούμενο, θα καταρρεύσει παμψηφεί στο Εφετείο. Αν η ψήφος συνείδησης των Δικαστών σε βάρος του κατηγορουμένου οφείλονται σε δήθεν παραπλάνησή τους, υφίστανται εντονότατοι λόγοι ανησυχίας για την ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης, δεδομένης της βεβαιότητάς του για το αποτέλεσμα της εφετειακής διαδικασίας.
9. Δήθεν η απελευθέρωση του κατηγορούμενου ήταν υποχρεωτική για το Δικαστήριο, λόγω του Νόμου Παρασκευόπουλου, που δήθεν ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το άρθρο 497 του Κ.Π.Δ., κατ` εσφαλμένη καθ` ημας εφαρμογή του οποίου ανεστάλη η εκτέλεση της ποινής, ισχύει αμετάτρεπτο ήδη από το έτος 2010. Έγινε συνειδητή παραπλάνηση της κοινής γνώμης, για να χρεωθεί την απογοήτευση της κοινωνίας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
10. Δήθεν υποστηρίχθηκε δημοσίως, ότι η τυχόν προσβολή με έφεση του αθωωτικού σκέλους της καταδικαστικής απόφασης από την Εισαγγελική Αρχή θα οδηγήσει τον κατηγορούμενο πίσω στην φυλακή. Ουδείς ουδέποτε εξέφρασε την άποψη αυτή. Ο λόγος διασποράς ενός ακόμη ψεύδους εντάσσεται στην ήδη στο δικαστήριο εκπεφρασμένη επιλογή του κατηγορουμένου να εμπλέκει και να τρομοκρατεί δημοσίως και ονομαστικώς εισαγγελικούς λειτουργούς.
Η διαδικασία στο ακροατήριο δεν τίμησε το ισχύον εθνικό και διεθνές νομικό πλαίσιο προστασίας των θυμάτων έμφυλης βίας. Ο εξευτελισμός και η τρομοκράτηση θυμάτων και μαρτύρων όφειλε να έχει αποφευχθεί. Όμως η Δικαιοσύνη, τελικώς, ήταν εκεί. Είδε, άκουσε, έκρινε και καταδίκασε πρωτοδίκως τον κατηγορούμενο ως βιαστή ανηλίκων, δικαιώνοντας τα θύματα για την εμπιστοσύνη που της επέδειξαν κι ενθαρρύνοντας μελλοντικά θύματα να καταγγέλλουν τους κακοποιητές τους, όποιοι κι αν είναι, όσο ψηλα στην κοινωνική ιεραρχία κι αν βρίσκονται. Το σώμα μας είναι το απόλυτο κι αδιαπραγμάτευτο όριο κάθε εξουσίας. Υπερνικάμε τον φόβο, ξεπερνάμε την ντροπή, ανοίγουμε το στόμα και καταγγέλλουμε. Κανείς δεν είναι μόν@ του.
