Μερικά αποσπάσματα της συνέντευξης του Δημ. Παπαδημούλη:

Ο κ. Σαμαράς φαίνεται ότι μέσα στον πανικό του καταφεύγει στην κινδυνολογία. Ο πανικός μάλιστα μεγάλωσε μετά την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ, το περασμένο Σαββατοκύριακο. Αυτή η παρουσίαση έκανε και ένα καλό: έφερε εκτάκτως και ξαφνικά τον πρωθυπουργό στη Βουλή. Δυστυχώς, σταμάτησε στο καφενείο. Η δική μου η πρόταση είναι να μπει μέσα και να γίνει διάλογος και ουσιαστική αντιπαράθεση. Με τους μονόλογους, την κινδυνολογία και τον εκφοβισμό των πολιτών δε γίνεται τίποτα. 

Εντυπωσιακό πώς η κυβέρνηση λογάριασε σε χρόνο dt το κόστος του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι πάντως εντυπωσιακό πώς η κυβέρνηση, που επί δύο χρόνια ετοίμαζε τον ΕΝΦΙΑ και τα έκανε μαντάρα στους υπολογισμούς –κι όχι μόνο για τον ΕΝΦΙΑ- κατάφερε να λογαριάσει σε χρόνο dt το κόστος των οικονομικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ακόμη κι αυτό θα μπορούσε να συζητηθεί στη Βουλή, αν ο κ.Σαμαράς δεν κρυβόταν. Το δε υπουργείο Οικονομικών, αντί για την 12σέλιδη ανακοίνωσή του, θα έπρεπε να μας πει πόσα έχει μαζέψει από τη λίστα Λαγκάρντ, πόσα από τις offshore, πόσο δίκαιη είναι η φορολογία, ποια είναι τα αποτελέσματα από την καταπολέμηση της ανεργίας κ.ο.κ. 

Δε λέμε ότι θα αποδώσουμε καρπούς από την πρώτη μέρα, αλλά θα αποδώσουμε

Αυτό που σήμερα λείπει είναι η πολιτική βούληση για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Δε λέμε ότι θα αποδώσουμε καρπούς από την πρώτη μέρα, αλλά θα αποδώσουμε. Ένα παράδειγμα: ο μέσος όσος είσπραξης του ΦΠΑ στην Ευρωζώνη είναι 80% , στην Ελλάδα ήταν 70% και στα χρόνια του Μνημονίου έπεσε κάτω από το 60%. Πράγμα που σημαίνει ότι αν εισπράττεται από την Εφορία ο ΦΠΑ που πληρώνει ο πολίτης όταν αγοράζει ένα προϊόν ή μια υπηρεσία, μπορούν να αυξηθούν τα έσοδα κατά 9 δισ. ευρώ μέσα σε ένα χρόνο. Δεν θα τα «πιάσεις» όλα από την πρώτη στιγμή, αλλά είναι σίγουρα πιο αποτελεσματικό από το «κυνήγι» του μικρού, του συνταξιούχου ή του κάτοχου μιας μικρής ακίνητης περιουσίας. 

Βλέπουν σε μας μια δύναμη που τουλάχιστον λέει ότι θα προσπαθήσει

Δε λέμε να ανακαλύψουμε την Αμερική, είναι πράγματα που γίνονται σε άλλες χώρες. Μόνο που από την Ελλάδα λείπουν το σχέδιο, η πολιτική βούληση, η έντιμη ηγεσία και η δύναμη του παραδείγματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώνει την επιρροή του και σε ευρύτερα στρώματα, που δεν είχαν ψηφίσει ποτέ πριν Αριστερά, διότι βλέπουν σε μας μια δύναμη που τουλάχιστον λέει ότι θα προσπαθήσει. Δεν είναι δυνατόν το δημόσιο χρέος να είναι σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ, να συζητιέται στον ΟΗΕ πρόταση για μια παγκόσμια ρύθμιση για την αναδιάρθρωση του χρέους και η Ελλάδα να ψηφίζει «αποχή» με εντολή Σαμαρά, ευθυγραμμιζόμενη με τους Γερμανούς και τους Αμερικάνους.