Φαίνεται ότι ο πρόσφατος εξευτελισμός του επιστημονικού δυναμικού της χώρας (και οι αντιδράσεις που οδήγησαν στην άρον άρον απόσυρση του προγράμματοςψευτοκατάρτισης) ήταν μόνο μία πρόγευση από τη «νέα κανονικότητα» που θα βιώσει η περίφημη «μεσαία τάξη» με πρόσχημα τον κορωνοϊό.
Σε μία γραμμή τη συνόψισε η ναυαρχίδα του αστικού Τύπου, η «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής (3/4/20), το κύριο άρθρο της οποίας είχε τίτλο «όχι στα ζόμπι», δηλαδή στις στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις με χρέη.
Αν αυτό σας θυμίζει λίγο Μαρξ, ο οποίος γεννήθηκε σαν... χθες, ο υφυπουργός Οικονομικών, Γιώργος Ζαββός, αρμόδιος για το Χρηματοπιστωτικό Σύστημα (μιας και μιλάμε για «ζόμπι»), ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικός, μιλώντας τη Δευτέρα 4/5 για τις επερχόμενες ανακατατάξεις. Δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «η παρεχόμενη ρευστότητα δεν θα κατευθυνθεί ούτε σε επιχειρήσεις – ζόμπι, ούτε σε μπαταχτσήδες, που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στην ανταγωνιστικότητα»...
Μέσα σε λίγους μήνες λοιπόν, η «μεσαία τάξη» την οποία μέχρι χθες υμνούσε, χωρίς όμως να την προσδιορίζει η ΝΔ, μετατράπηκε σε μπαταχτσήδες που θα πεταχτούν εκτός παιχνιδιού μένοντας απροστάτευτοι απέναντι στις αναδιαρθρώσεις που θα φέρει η κρίση.
Εύλογα ο Αλ. Τσίπρας διερωτήθηκε την Τρίτη στη Βουλή για το ποιες είναι αυτές οι «επιχειρήσεις ζόμπι».
«Αυτές που παλεύουν να ξανανοίξουν; Αυτές που χρωστούν ΦΠΑ και δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει; Αυτές που δεν μπορούν και δεν μπορούσαν στο παρελθόν να περάσουν ούτε έξω από τις τράπεζες; Αυτές που αποκλείστηκαν από την επιστρεπτέα προκαταβολή και τις εγγυήσεις;».
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση σιωπά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, τη Δευτέρα 4/5, ο Χρ. Σταϊκούρας στην ερώτηση του Ευκλ. Τσακαλώτου για την μεσαία τάξη δεν απάντησε επί της ουσίας σε τίποτα, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση του τομεάρχη Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρά την αδιαφορία της κυβέρνησης και τη σιωπή των ΜΜΕ, καταγράφονται και οι πρώτες αντιδράσεις. Ο Ευκλ. Τσακαλώτος αναφέρθηκε στις δηλώσεις μίας μικρομεσαίας επιχειρηματία, ιδιοκτήτριας καταστήματος, για την ανεπάρκεια των κυβερνητικών μέτρων στήριξης εν μέσω πανδημίας:
Από τις δηλώσεις της συγκεκριμένης ιδιοκτήτριας, φαίνεται η έκδηλη αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων για το πως θα αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα της υγειονομικής κρίσης, όντας αντιμέτωποι με πληρωμές και υποχρεώσεις που «τρέχουν».
Όλοι αυτοί δηλαδή που για να συνεννοηθούμε συμπεριλαμβάνουμε στη μεσαία τάξη: ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι, μέρος των μισθωτών, ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων καθώς και μέρος των αγροτών. Αυτούς που η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρνείται να ενισχύσει παρά τις δυνατότητες που υπάρχουν χάρη και στο ταμειακό μαξιλάρι που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Οι «άδειες καρέκλες» και τα μέτρα ασπιρίνες
Την ίδια στιγμή, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων συμμετέχει στην πανευρωπαϊκή εκδήλωση διαμαρτυρίας «άδειες καρέκλες» («empty chairs»), μια συμβολική βουβή πράξη του κλάδου της εστίασης και διασκέδασης, την οποία θα υλοποιηθεί από την ΠΟΕΣΕ, χωρίς την παρουσία των ανθρώπων του κλάδου. Αίτημα είναι η εξεύρεση αποτελεσματικών λύσεων για την επιβίωση των επαγγελματιών του κλάδου της εστίασης και διασκέδασης.
Απέναντι στις διαμαρτυρίες, τα αρμόδια υπουργεία κάνουν προτάσεις «ασπιρίνες» που ακόμη «εξετάζονται», ενώ οι εξαγγελίες Μητσοτάκη για απόδοση περισσότερων τετραγωνικών σε δημόσιους χώρους για τραπεζοκαθίσματα δεν συνιστούν λύση.
Αφού στην πλειονότητα των περιπτώσεων των καταστημάτων εστίασης δεν υπάρχουν επιπλέον τετραγωνικά για να διατεθούν αλλά κυρίως επειδή οι επαγγελματίες δεν αντέχουν να σηκώσουν το βάρος των ήδη σωρευμένων χρεών σε ενοίκια, τέλη τραπεζοκαθισμάτων, δημοτικά τέλη, ασφαλιστικές και εργοδοτικές εισφορές, ζητήματα που ο πρωθυπουργός δεν έθιξε καν.
Να ρωτήσουμε μέντιουμ για την ύφεση;
Η ανασφάλεια των πολιτών μεγαλώνει, όσο βλέπουν τις διαδοχικές... «αναθεωρήσεις» του υπουργού Οικονομικών, από ανάπτυξη κοντά στο 0% στις αρχές της κρίσης, σε ύφεση 2-3%, μετά σε 4,7% και τέλος σε 7,9%, την ώρα μάλιστα, που ο πρωθυπουργός μιλούσε στο CNN (4/4/20) για ύφεση 10%!
Προκύπτει έτσι αβίαστα το ερώτμα για το σενάριο με βάση το οποίο γίνεται ο σχεδιασμός (υπάρχει τέτοιος;) αντιμετώπισης της κρίσης από την κυβέρνηση (ενώ, παρενθετικά, σημειώνουμε ότι η Κομισιόν προβλέπει «ιστορική» ύφεση για φέτος το 2020, με «πρωταθλήτρια» την Ελλάδα για την οποία η συρρικνωση θα φτάσει το 9,7%).
Όπως τόνισε ο Αλ. Τσίπρας την Τρίτη, λίγο πριν ψηφιστεί το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο, «είτε 2% η ύφεση είτε 10%" τα μέτρα της κυβέρνησης παραμένουν "ίδια"» ενώ αναρωτήθηκε αν ο λόγος είναι ότι «δεν υπάρχουν λεφτά», αναφερόμενος και πάλι στην φράση που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός πρόσφατα, ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα».
Θα έλεγε κάποιος ότι «λεφτόδεντρα» υπάρχουν, αλλά μάλλον αρκούν μόνο για τις διάφορες απευθείας αναθέσεις (ή τα κλεφτόδεντρα των προγραμμάτων ψευτοκατάρτισης) ή τους επικεφαλής των οργανισμών ενέργειας που θα απολαμβάνουν μισθούς 8.000 ευρώ.
«Έχουμε μπροστά μας μια πρωτοφανή κρίση που θα ξεπεράσει τα ποσοστά ύφεσης και την απώλεια εισοδήματος που ζήσαμε την περίοδο 2010-2014. Είναι ανέφικτο να αντιμετωπιστεί με τη λογική «βλέποντας και κάνοντας» ή του «business as usual» της κυβέρνησης» δήλωσε την Τετάρτη 6/5 ο Αλ. Χαρίτσης, επισημαίνοντας ότι «ενώ ακούμε συνεχώς διαφορετικές εκτιμήσεις για την ύφεση από την κυβέρνηση – κάτι που δείχνει ότι πορεύεται χωρίς κανένα σχέδιο- τα μέτρα στήριξης της οικονομίας παραμένουν τα ίδια».
Τούτων δοθέντων, είναι προφανές ότι η «μεσαία τάξη» δεν ήταν προτεραιότητα της κυβέρνησης της ΝΔ πριν τον Covid-19 καθώς και το ότι από την έναρξη της υγειονομικής κρίσης παλινωδεί αρνούμενη πεισματικά να την ενισχύσει, παρά τη δυνατότητα που προσφέρουν τα ταμειακά διαθέσιμα που της άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι πόροι της ΕΕ.
Mήπως, τελικά, κυβέρνηση και μεγάλα συμφέροντα βλέπουν τη νέα κρίση ως ευκαιρία διάλυσης της μεσαίας τάξης;
