Το να ζητάνε και τα ρέστα είναι το πιο εξοργιστικό. Απ’ όπου και να το δεις. Απ’ όπου και να το πιάσεις. Σε όποια περίπτωση και να σταθείς. Πάρε τον υπουργό Εργασίας. Είπε αυτά που είπε, προσβάλλοντας τόσο τα θύματα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών, τους τραυματίες και τους συγγενείς, οι οποίοι το μόνο που ζητούν είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη, καθώς δεν μπορεί μια πολύνεκρη τραγωδία που σημάδεψε μια ολόκληρη χώρα να χρεωθεί στην κακιά στιγμή και σε ένα στιγμιαίο ανθρώπινο λάθος, και έρχεται την άλλη μέρα και ζητάει και τα ρέστα. Κι ας αφήσουμε την ΑΥΓΗ, στην οποία θεώρησε πολιτικά σκόπιμο να ξεσπάσει. Είχε το θράσος ο Άδωνης Γεωργιάδης να ζητήσει τα ρέστα και από τους συγγενείς θυμάτων και τραυματιών που τόλμησαν να καταγγείλουν τον κυνισμό του 41%.
Από την άλλη, πέρα από τον πολιτικό κυνισμό, που ζητάει τα ρέστα από την κοινωνία, έχεις και τον κατασταλτικό κυνισμό μιας αστυνομίας που με εντελώς λυμένα χέρια χτυπάει στο ψαχνό και μετά ζητάει και τα ρέστα από τα θύματά της. Έκαναν αυτά που έκαναν οι αστυνομικοί και έστειλαν ένα 16χρονο κορίτσι στο νοσοκομείο σακατεμένο από το ξύλο κι έρχονται τώρα και ζητάνε και τα ρέστα, φορτώνοντας σε ένα τραυματισμένο παιδί τον μισό Ποινικό Κώδικα, υποστηρίζοντας όχι μόνο πως έπεσε μόνο του και χτύπησε, αλλά και πως τους απειλούσε. Ναι, ένα 16χρονο κορίτσι απειλούσε να κάνει κακό στους πάνοπλους ρόμποκοπ και τώρα έρχονται και της ζητάνε και τα ρέστα, επιχειρώντας να βγουν κι από πάνω.
Είναι ακραίο, είναι εξωφρενικό, είναι εξοργιστικό, αλλά η θρασύτατη αυτή επίθεση είναι η καλύτερη γραμμή άμυνας όσων έχουν μάθει να μην λογοδοτούν για τους λόγους και τις πράξεις τους καλυπτόμενοι πίσω από τον κυνισμό της εξουσίας τους.
