Ο Ανδρέας Ξανθός σημειώνει συγκεκριμένα με αφορμή την υπόθεση της μελέτης Τσιόδρα - Λύτρα:

Η πανδημία, αυτή η παγκόσμια υγειονομική απειλή, αποτελεί μια τεράστια πρόκληση για τη σχέση Επιστήμης και Πολιτικής. Η Επιστήμη αναλύει δεδομένα και εισηγείται και η Πολιτική οφείλει να συνεκτιμά κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις και να αποφασίζει. Στην Ελλάδα αυτό έχει αναιρεθεί στην πράξη με προσωπική ευθύνη του Πρωθυπουργού.

Ο κος Μητσοτάκης ανακοινώνει μέτρα που δεν έχουν συζητηθεί σε κανένα επιστημονικό όργανο, δεν τα έχει εισηγηθεί κανένας και τα οποία οι επιτροπές εμπειρογνωμόνων καλούνται να νομιμοποιήσουν εκ των υστέρων. Αυτός είναι ο ορισμός της «εργαλειοποίησης» της Επιστήμης.

Προφανώς λοιπόν είναι απαράδεκτη η εργαλειοποίηση της επιστημονικής έρευνας και γνώσης και η εκμετάλλευσή της στον πολιτικό ανταγωνισμό. Αλλά και η επιστημονική κοινότητα οφείλει να οριοθετήσει τη σχέση της με το πολιτικό σύστημα και να περιφρουρήσει το συλλογικό της κύρος και την αξιοπιστία της. Οι πολιτικές επιλογές οφείλουν να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την επιστημονική αλήθεια, ειδικά όταν αφορά ανθρώπινες ζωές, και όχι αυτή να υπόκειται σε πολιτικές σκοπιμότητες. Ούτως ή άλλως scripta manent …».