Ο πολύνεκρος εμπρησμός του κτιρίου των συνδικάτων στην Οδησσό προκαλεί οργή και αγανάκτηση. Σαράντα άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους όχι από κάποιο ατύχημα, όχι από κάποια ακραία (έστω) ενέργεια που ξέφυγε από τον έλεγχο, αλλά από μια ηθελημένη εγκληματική πράξη, υπό προκλητική ανοχή της ουκρανικής αστυνομίας.

Στην Οδησσό συντελέστηκε μια μαζική πολιτική δολοφονία. Ένοχοι δεν είναι μόνο οι ναζιστές του Δεξιού Τομέα που όλα δείχνουν ότι ήταν οι φυσικοί αυτουργοί της. Ένοχες είναι και οι αρχές του Κιέβου που ενώ επισήμως διατείνονται ότι έχουν απομονώσει τους ναζί, στην πραγματικότητα τους χρησιμοποιούν ως εμπροσθοφυλακή ατάκτων στη σύγκρουσή τους με τη φιλορωσική εξέγερση των ανατολικών επαρχιών.

Πολιτικά υπόλογη όμως είναι και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόλις πριν από λίγα χρόνια θα ήταν αδιανόητη η υποψία ανοχής σε μια κυβέρνηση ακροδεξιάς απόχρωσης. Σήμερα βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίζει την κυβέρνηση του Κιέβου, στην οποία οι ακροδεξιοί έχουν οργανική θέση και η οποία στρέφεται εναντίον των εθνικών μειονοτήτων. Αυτή η ευρωπαϊκή υποστήριξη σε συνδυασμό με την προκλητική ανάμειξη των ΗΠΑ ενισχύουν τις τάσεις εκείνες που αναζητούν στη βία τη μέθοδο για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης. Η τυχοδιωκτική συμπεριφορά της αμερικάνικης κυβέρνησης μας γυρνάει στις χειρότερες μέρες του Ψυχρού Πολέμου, αφού υποδαυλίζει μια «θερμή» σύγκρουση στην αυλή του μεγάλου γεωπολιτικού αντιπάλου της.

Η σκληρή κριτική προς το Κίεβο και τη Δύση επ’ ουδενί αποτελεί δικαίωση της πολιτικής Πούτιν. Η νεοτσαρική εξωτερική πολιτική της Ρωσίας αποτελεί επιπλέον παράγοντα αποσταθεροποίησης. Όπως φάνηκε στην Κριμαία (και παλιότερα στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία), η Ρωσία ουδόλως διστάζει να καταπατήσει τη διεθνή νομιμότητα επιβάλλοντας το δίκαιο του ισχυρότερου.

Στην Ουκρανία είναι πια προφανής ο κίνδυνος να παγιδευτούν όλοι οι εμπλεκόμενοι σε ένα σπιράλ βίας. Τα τεράστια γεωπολιτικά διακυβεύματα και η εμπλοκή των μεγάλων πλανητικών δυνάμεων εύλογα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι καμιά πλευρά δεν μπορεί να θριαμβεύσει μέσα από μια ένοπλη σύγκρουση. Τα όπλα θα προκαλέσουν θάνατο και καταστροφή που θα επιτείνει το σημερινό αδιέξοδο. Η ειρηνική επίλυση της κρίσης δεν είναι μόνο η ηθικά ορθή επιλογή, αλλά αποτελεί επίσης τη μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση.

Λύση λοιπόν με διαπραγματεύσεις, με απόλυτο σεβασμό στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, πλήρη προστασία των μειονοτήτων, εκδίωξη των ναζί από την πολιτική σκηνή της χώρας και προσήλωση στις δημοκρατικές αρχές.