Εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι τα συγκεκριμένα μέτρα κάθε άλλο παρά μπαζούκας ήταν, καθώς ούτε τις θέσεις εργασίας προστάτευσαν, ούτε ρευστότητα εξασφάλισαν, ούτε την ανάκαμψη της οικονομίας πέτυχαν.

Οι επιχειρήσεις προτιμούν να απολύουν εργαζομένους παρά να απορροφήσουν την κοινοτική επιδότηση των μισθών.

Οι τράπεζες αρνούνται να χορηγήσουν ρευστότητα, παρά τα φωναχτά παρακάλια του Κ. Μητσοτάκη και των υπουργών του. Και τα νέα από την πορεία της οικονομίας είναι τουλάχιστον εφιαλτικά, καθώς οι εκτιμήσεις μιλούν για ύφεση ανάλογη με αυτή του πρώτου Μνημονίου.

Προφανώς θορυβημένος, ο Κ. Μητσοτάκης έσπευσε εχθές να εξαγγείλει πρόσθετο πακέτο μέτρων 3,5 δισ. για τη στήριξη της οικονομίας. Τα ΜΜΕ φυσικά δεν είδαν τίποτε άλλο πέρα από τη γενναιοδωρία του Μωυσή.

Είναι αμφίβολο πόσο αποτελεσματικότερα μπορούν να είναι τα νέα μέτρα σε σχέση με τα προηγούμενα όταν αποφεύγουν συστηματικά να προστατεύσουν τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς και τις μικρές επιχειρήσεις. Σε κάθε περίπτωση αποδεικνύεται πόσο δίκιο είχαν κάποιοι που φώναζαν ότι τα μέτρα Μητσοτάκη είναι εντελώς ανεπαρκή σε σχέση με αυτό που έχουν κάνει άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Το ερώτημα είναι αν είναι ανεπαρκή από σκοπού, ώστε, μέσω κοινωνικής κρίσης, να προκαλέσουν μια αναδιανομή υπέρ των ισχυρών ή αν είναι ανεπαρκή λόγω ανικανότητας. Πιθανότατα ισχύουν και τα δύο.