Όσον αφορά στους διαγωνισμούς των απαραίτητων ασθενοφόρων, κινητών μονάδων και λοιπών οχημάτων, που λιμνάζουν από το 2007, περιορίστηκαν σε ευχολόγια και αοριστολογίες και δήλωσαν ότι ευελπιστούν ότι σύντομα θα ολοκληρωθεί η διαγωνιστική διαδικασία. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, δεν υπάρχει καμία ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και της διοίκησης για την καθυστέρηση. Και ο στόλος των οχημάτων συνεχίζει να γερνάει επικίκδυνα...
Αναφορικά με τους οδηγούς των νοσοκομείων που μέσω διαθεσιμότητας μετακινήθηκαν στο ΕΚΑΒ, περιορίστηκαν να δηλώσουν ότι αυτοί θα περάσουν ταχύρρυθμη εκπαίδευση μόλις δέκα ημερών (!) και θα επιστρέψουν στα νοσοκομεία από όπου διατέθηκαν (!!). Τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η παράλογη κατάσταση στα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας και το ίδιο το ΕΚΑΒ, αντιμετωπίστηκαν από τους “αρμόδιους” σαν κάτι το δευτερεύον. Αντίθετα, ο Υφυπουργός δε δίστασε να επαινέσει τον εαυτό του και το επιτελείο του που έφεραν εις πέρας αυτό το τόσο δύσκολο έργο.
Για τις ελλείψεις σε προσωπικό και την προκήρυξη 200 θέσεων, που δεν έχει προχωρήσει παρότι έχει εξαγγελθεί από το 2008, έριξαν το μπαλάκι των ευθυνών στο ΑΣΕΠ. Για τον οργανισμό του ΕΚΑΒ δήλωσαν ότι η διαδικασία θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Σεπτέμβριο, με απλή Υπουργική Απόφαση, χωρίς γνώμη του ΚΕΣΥ, μόνο με τη σχετική απόφαση της διορισμένης διοίκησης. Ως προς το πόρισμα του Εξωτερικού Αξιολογητή του ΕΚΑΒ που θα κληθεί να κρίνει αν κάποιες από τις αρμοδιότητές του μπορούν να ανατεθούν σε ιδιώτες, περιορίστηκαν να πουν ότι ο διαγωνισμός βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και δεν έχει κατατεθεί ακόμα κανένα πόρισμα. Παραδέχτηκαν τα κενά και τις ελλείψεις στην κάλυψη μεγάλων τομέων της επικράτειας από το ΕΚΑΒ, αλλά δεν προχώρησαν σε καμία δέσμευση.
Οι χειρισμοί της Κυβέρνησης αναφορικά με το ΕΚΑΒ είναι επικίνδυνοι. Οδηγούν τον οργανισμό σε απαξίωση και διαμελισμό. Αυτό που χρεάζεται είναι να διασφαλιστεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του οργανισμού ως αποκλειστικού παρόχου προνοσοκομειακής φροντίδας. Απαιτούνται να γίνουν επενδύσεις στον στόλο και την εκπαίδευση των διασωστών. Δεν αρκεί να επαινείται από τους κυβερνώντες η, γνωστή σε όλους, αυτοθυσία τους. Πρέπει να διασφαλιστούν τα εργασιακά τους δικαιώματα και να καταβάλλονται έγκαιρα οι αμοιβές τους. Πρέπει το ΕΚΑΒ να ενισχυθεί ώστε να επιτελέσει τον κρίσιμο ρόλο του, να καλύπτει έγκαιρα το σύνολο του πληθυσμού της χώρας με ποιοτικές υπηρεσίες προνοσοκομειακής φροντίδας.
