Ένας γιατρός μεταφέρει την εμπειρία του στο tvxs.gr
Στα βόρεια της πόλης Χομς, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν τις αυτοσχέδιες ιατρικές δομές που έχουν δημιουργηθεί για να ανταποκριθούν στις τεράστιες ιατρικές ανάγκες του τοπικού πληθυσμού, συνολικά 8 αυτοσχέδια νοσοκομεία και 3 κέντρα επείγουσας ιατρικής φροντίδας. Σε αυτή την περιοχή, περίπου 350.000 άνθρωποι βρίσκονται υπό πολιορκία για περισσότερο από ένα έτος. Οι βόμβες –βαρέλια και οι συγκρούσεις σε διάφορα μέτωπα αποτελούν την καθημερινή πραγματικότητα για τους κατοίκους. Ταυτόχρονα, υπάρχει σοβαρή έλλειψη νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και βασικών τροφίμων. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είναι η μόνη διεθνής οργάνωση που υποστηρίζει συριακά ιατρικά δίκτυα στη Βόρεια Χομς, παρέχοντας περίπου το 50% των αναγκών των δομών αυτών σε φάρμακα και ιατρικά αναλώσιμα. Σήμερα, λόγω των τεράστιων αναγκών και της έλλειψης τακτικής υποστήριξης σε αυτές τις ιατρικές δομές, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προσπαθούν να κλιμακώσουν την υποστήριξή τους σε ορισμένα από αυτά τα νοσοκομεία τους επόμενους μήνες. Ο Γιατρός Α. είναι διευθυντής σε ένα από τα νοσοκομεία-κλειδιά στην περιοχή Αλ Χουλέ (Al Houleh), όπου περίπου 90.000 άνθρωποι ζουν υπό πολιορκία.
«Αποκαλέσαμε “σφαγή” αυτό που συνέβη τον Μάιο 2012, όταν εκατό άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους γυναίκες και παιδιά, έχασαν τη ζωή τους μέσα σε ένα μόνο απόγευμα. Ήταν μια τρομερή μέρα, αλλά μόνο χειρότερα γίνονται τα πράγματα στην Αλ Χουλέ. Στις ειδήσεις το αποκαλούν «διακοπτόμενο βομβαρδισμό», αλλά ποτέ δεν σταματά. Απλώς η κατάσταση διαφοροποιείται αν πρόκειται για βαρύ ή ελαφρύ πυροβολικό.
Έχουμε δημιουργήσει αυτό το αυτοσχέδιο νοσοκομείο από το μηδέν. Παρέχουμε φροντίδα έκτακτης ανάγκης και μια σειρά από υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και των χειρουργικών επεμβάσεων. Έχουμε μόνο μερικά κρεβάτια τα οποία είναι διαρκώς κατειλημμένα.
Τον Ιανουάριο μετρήσαμε πενήντα βόμβες-βαρέλια μέσα σε μία εβδομάδα. Τα νοσοκομεία της περιοχής αγωνίζονται να τα φέρουν εις πέρας με τον μεγάλο αριθμό των τραυματιών, κάνοντας ό,τι μπορούν με περιορισμένες προμήθειες και ιατρικό προσωπικό. Ενώ στα χωριά όλοι γνωρίζουν τους πάντες, είναι δύσκολο να αναγνωρίσουν τους τραυματίες από τα θρυμματισμένα μέλη του σώματός τους. Έχουμε πραγματοποιήσει πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και πάρα πολλούς ακρωτηριασμούς.
Σήμερα έχουμε μόνο έναν γενικό χειρουργό κι έναν ορθοπεδικό χειρουργό σε ολόκληρη την περιοχή Αλ Χουλέ, για περισσότερους από 90.000 ανθρώπους.
Με τους περιορισμένους πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας, πρώτη μας προτεραιότητα είναι να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα φάρμακα και υλικά που χρειαζόμαστε για τις χειρουργικές επεμβάσεις και τη φροντίδα έκτακτης ανάγκης. Συχνά αγωνιζόμαστε για να εξασφαλίσουμε τα βασικά, όπως γάζες, καθώς και πιο δυσεύρετες προμήθειες, όπως αναισθητικά. Παράλληλα, έχουμε πολλούς ασθενείς με χρόνιες παθήσεις, παιδιά με λοιμώξεις του αναπνευστικού και έγκυες μητέρες που χρειάζονται παρακολούθηση. Κανείς δεν έχει χρήματα για να δει γιατρό ή να αγοράσει φάρμακα. Οι άνθρωποι είναι πραγματικά φτωχοί πλέον.
Η περιοχή Αλ Χουλέ είναι περικυκλωμένη. Από τα σημεία ελέγχου δεν μπορεί να περάσει τίποτα. Μερικές φορές ούτε καν ένα καρβέλι ψωμί.
Ήδη το να φθάσει κανείς στη Βόρεια Χομς με προμήθειες είναι πολύ δύσκολο. Στην Αλ Χουλέ είναι αδύνατο. Γεωγραφικά πρόκειται για μια κοιλάδα, είμαστε όμως περικυκλωμένοι από βουνά και σημεία ελέγχου. Στην πραγματικότητα είναι περισσότερο σαν ένα νησί με 90.000 ανθρώπους, οι οποίοι βρίσκονται κάτω από μια ακόμη πιο έντονη πολιορκία στο πλαίσιο της γενικής πολιορκίας στη Βόρεια Χομς.
Εδώ και τρία χρόνια η περιοχή αυτή δεν είναι πια προσπελάσιμη με αυτοκίνητα μέσω κανονικών δρόμων. Τα τρόφιμα, τα φάρμακα ή τα καύσιμα μπορούν να φτάσουν μόνο μέσω ενός λασπωμένου και δύσκολου μονοπατιού με τα πόδια ή με γαϊδούρι ή μέσω της λίμνης Χουλέ με μικρές βάρκες. Υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι για τις προμήθειες, το οποίο αποκαλούμε “το μονοπάτι του θανάτου” εξαιτίας των ελεύθερων σκοπευτών. Ό,τι καταφέρνει να φτάσει κοντά μας, έχει βαφτεί με το αίμα των ανθρώπων που διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να το φέρουν εδώ.
Με την υποστήριξη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μπορούμε τουλάχιστον να υπολογίζουμε σε κάποια φάρμακα. Καλύπτουν περισσότερο από το ήμισυ των αναγκών μας, αλλά εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε ελλείψεις αποθεμάτων. Είναι αδύνατο να αποθηκεύσουμε φάρμακα, καθώς καθημερινά χρησιμοποιούμε αρκετά από αυτά. Όταν παίρνουμε μόνο ένα κιβώτιο τη φορά, πόση ποσότητα φαρμάκων μπορούμε να κρατήσουμε απόθεμα για 90.000 ανθρώπους;
Οι άνθρωποι πίνουν μολυσμένο νερό και φτάνουν στο νοσοκομείο με λοιμώξεις. Κάποτε η Αλ Χουλέ ήταν γνωστή για τις καλλιέργειες και τα γεωργικά προϊόντα της. Τώρα είναι πολύ επικίνδυνο να εργάζεται κανείς στα χωράφια και να καλλιεργεί τη γη. Τα βασικά τρόφιμα που διατίθενται στην αγορά είναι εξαιρετικά ακριβά για την πλειοψηφία των κατοίκων. Οι άνθρωποι έρχονται στο νοσοκομείο με ασθένειες εξαιτίας του μολυσμένου νερού και της ελλιπούς ή κακής διατροφής.
Υπάρχουν μέρες με 2 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας και εβδομάδες χωρίς καθόλου ρεύμα. Το νοσοκομείο μας λειτουργεί με γεννήτριες. Διαθέτει τα δύο μοναδικά κρεβάτια για νεογέννητα που είναι διαθέσιμα σε ολόκληρη την περιοχή. Μερικές φορές είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε δύο μωρά σε ένα κρεβάτι. Από ιατρική σκοπιά αυτό δεν είναι αποδεκτό, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Το νοσοκομείο που δουλεύω έχει βομβαρδιστεί τρεις φορές. Η τελευταία φορά ήταν πριν από επτά μήνες. Τα πολεμικά αεροσκάφη πετούσαν χαμηλά και ενώ σκόπευαν να χτυπήσουν το νοσοκομείο, χτύπησαν διπλανό κτήριο όπου δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα ιατρικά τμήματα διασκορπίζονται σε διαφορετικά κτήρια. Για να αποφύγουμε να χάσουμε τα πάντα μέσα σε λίγα λεπτά.
Βλέπουμε ασθενείς όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα. Οι μέρες είναι πολύ μεγάλες σε διάρκεια και η ιδέα του ελεύθερου χρόνου είναι ένα μακρινό όνειρο. Ωστόσο, όταν μπορέσω, θα περάσω χρόνο με τους φίλους και την οικογένειά μου. Προσπαθώ να θυμάμαι ότι κάποτε ζούσαμε καλές στιγμές για να ελπίζω ότι αυτό θα συμβεί ξανά. Μου δίνει δύναμη να συνεχίσω».
«Δεν το πίστευα όταν άνοιξε τα μάτια του»
«Οι ιστορίες είναι πολυάριθμες και όλες σπαρακτικές. Δεν θα ξεχάσω ποτέ έναν 60χρονο άνδρα που η καρδιά του σταμάτησε. Χρησιμοποιήσαμε τα πιο βασικά εργαλεία για να τον επαναφέρουμε στη ζωή, για να τον βοηθήσουμε να αναπνεύσει. Ο εξοπλισμός μας είναι απαρχαιωμένος. Ο άνθρωπος ήταν σε κώμα για 2,5 μέρες και η ιατρική ομάδα, σε βάρδιες κατά τη διάρκεια της νύχτας, προσπαθούσε να τον κρατήσει στη ζωή με μια απλή χειροκίνητη συσκευή. Πίεζαν όλη νύχτα ένα σακουλάκι που διοχετεύει αέρα στους πνεύμονες. Δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν άνοιξε τα μάτια του και ζήτησε τη σύζυγό του. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ξύπνησε και ο εγκέφαλός λειτουργούσε κανονικά. Αυτός ο ασθενής είναι ακόμα ζωντανός στην Αλ Χουλέ. Πάντοτε προσπαθώ να θυμάμαι ιστορίες όπως αυτή. Ίσως όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, κάποιοι από μας να εγκαταλείψουν την ιατρική. Έχουμε δει τόσα πολλά, που μας είναι δύσκολο να τα αποδεχθούμε και να τα διαχειριστούμε».
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκπέμπουν SOS για τη Συρία
«Τέσσερα χρόνια από την έναρξη της εμφύλιας σύγκρουσης στη Συρία, ο πόλεμος εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από την ωμή βία, η οποία δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αμάχους και ενόπλους, ενώ παρατηρείται διάχυτη έλλειψη σεβασμού του καθεστώτος προστασίας του ιατρικού προσωπικού και των δομών υγείας», αναφέρει η Δρ. Joanne Liu, Διεθνής Πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Είναι απαράδεκτο η ανθρωπιστική βοήθεια να είναι τόσο περιορισμένη με τον αριθμό των νεκρών και τα δεινά των πολιτών να έχουν φτάσει σε ανυπόφορα επίπεδα».
Όπως αναφέρει η οργάνωση σε ανακοίνωση της, «το σύστημα Υγείας της Συρίας έχει καταστραφεί μετά από τέσσερα χρόνια συγκρούσεων. Η πρόσβαση στη βασική ιατρική θεραπεία έχει καταστεί σχεδόν αδύνατη λόγω έλλειψης προμηθειών και ειδικευμένου ιατρικού προσωπικού ή εξαιτίας των επιθέσεων σε ιατρικές δομές». Και συνεχίζει αναφέροντας πως «από τους εκτιμώμενους 2.500 γιατρούς που εργάζονταν στο Χαλέπι όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις, αυτή τη στιγμή παραμένουν λιγότεροι από 100 στα νοσοκομεία που εξακολουθούν να λειτουργούν στην πόλη. Οι υπόλοιποι εγκατέλειψαν την πόλη, εκτοπίστηκαν μέσα στη χώρα, έπεσαν θύματα απαγωγής ή σκοτώθηκαν.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα αποσύρθηκαν από τις περιοχές που ελέγχονται από το IS μετά την απαγωγή των πέντε μελών τους και μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να λειτουργήσουν ιατρικά προγράμματα στις περιοχές που είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. Συνεχίζουν όμως να λειτουργούν έξι ιατρικές δομές στη χώρα. Επίσης, η οργάνωση έχει δημιουργήσει υποστηρικτικά δίκτυα για περισσότερες από 100 ιατρικές δομές σε περιοχές που ελέγχονται τόσο από την κυβέρνηση όσο και από αντιπολιτευτικές δυνάμεις. Αυτά τα δίκτυα επιτρέπουν στο αφοσιωμένο ιατρικό προσωπικό της Συρίας να εργαστεί, πολύ συχνά σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες, παρέχοντας ελάχιστη ιατρική φροντίδα στους πληθυσμούς που έχουν παγιδευτεί από τις συγκρούσεις. Αυτή η υποστήριξη, αν και πολύτιμη, είναι εφικτή μόνο σε περιορισμένες περιοχές και υστερεί κατά πολύ από την κάλυψη των τεράστιων ιατρικών αναγκών της χώρας.
«Αυτή τη στιγμή στη Συρία απαιτείται απεγνωσμένα μια μεγάλης κλίμακας, διεθνής ανθρωπιστική προσπάθεια. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε με όλους τους φορείς που εμπλέκονται στη διαμάχη, όπως έχουμε κάνει με επιτυχία σε πολλές εμπόλεμες περιοχές, προκειμένου να μας επιτραπεί να εργαστούμε με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στη Συρία, εξασφαλίζοντας ότι η βοήθεια θα φτάσει στους πολίτες. Μέχρι τότε, η μόνη σωτήρια βοήθεια που έχουν οι άνθρωποι αυτοί είναι τα δίκτυα των γιατρών και των ακτιβιστών», τονίζει η πρόεδρος της οργάνωσης. «Μπορούμε και οφείλουμε να κάνουμε πολύ περισσότερα για τους ανθρώπους στη Συρία», καταλήγει η Δρ. Liu.
