Σε πόσους συμβιβασμούς -καλλιτεχνικούς και ηθικούς- και σε πόσες ατομικές και συλλογικές ματαιώσεις μπορεί να εδράζεται η επιτυχία στη βιομηχανία του θεάματος και ειδικότερα της μουσικής; Μπορεί η ατομική πορεία μιας τραγουδίστριας να αποτελεί αντανάκλαση των κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών που εγγράφονται στην ιστορική πορεία μιας χώρας; Το Σάββατο 25 Απριλίου στις 18:00 μαζί με τον συγγραφέα και σκηνοθέτη Ανδρέα Ταρνανά πιάνουμε το νήμα της περιπέτειας του Χρυσού Δίσκου (Έναστρον, 2014), συζητάμε για την εμπορική χρήση και τις εμπορικές αξίες της τέχνης, την κοινωνική της απήχηση και την πολιτική της διάσταση.
Προσοχή!: Αυτή τη φορά το Ράφι φιλοξενείται στο δημοτικό Άλσος της Νέας Σμύρνης (Ελευθερίου Βενιζέλου και Εφέσου) στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Οργανώσεων Νοτίων Προαστίων της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.
Ανδρέας Ταρνανάς, Ο Χρυσός Δίσκος, Αθήνα: Έναστρον, 2014
Οι Έλληνες όχι μόνο δεν είναι «τεμπέληδες» αλλά αντίθετα είναι οι τρίτοι σκληρότερα εργαζόμενοι στον κόσμο.
Με βάση τα συγκεντρωτικά στοιχεία που ανέλυσαν οι ειδικοί του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, σκληρότερα εργαζόμενοι από όλους είναι οι Μεξικανοί και στη δεύτερη θέση οι Νοτιοκορεάτες.
Λιγότερο σκληρά εργαζόμενοι, κατατάσσονται οι Ολλανδοί του... Γερούν Ντάισεμπλουμ. Μία θέση μπροστά από τους Ολλανδούς εμφανίζονται οι Γερμανοί που αρέσκονται να καλλιεργούν το μύθο του τεμπέλη Έλληνα.
