Οι συντηρητικοί κύκλοι που διαφεντεύουν την Ευρώπη φάνηκε ότι δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση "να χαλάσουν την πιάτσα" ερχόμενοι σε οποιονδήποτε συμβιβασμό με μια αριστερή κυβέρνηση κατά της λιτότητας. Η κυβέρνηση έκανε κάθε προσπάθεια, αλλά προσέκρουσε σε τοίχο.

Σήμερα ζητεί με το δημοψήφισμα νέα ορμή για να συνεχίσει την προσπάθεια διάσωσης της χώρας, κατά προτίμηση σε συμφωνία, αλλά και χωρίς τη συμφωνία των δανειστών. Η εσωτερική αντίδραση, όμως, είναι ισχυρή. Η τρόικα εσωτερικού πάει χέρι - χέρι με τον Β. Σόιμπλε στην προσπάθεια να ρίξει την κυβέρνηση και να παλινορθώσει την κυριαρχία της. Και το κάνει αδίστακτα, εκβιάζοντας απευθείας τους ψηφοφόρους μέσω της τραπεζικής ασφυξίας.

Το Ναι έχει ισχυρή οικονομική βάση. Μια απλή ματιά στους δεδηλωμένους υποστηρικτές του και στην καταιγιστική διαφημιστική του καμπάνια δείχνει ότι αποτελείται από το παλαιό πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στα Μνημόνια, τις εργοδοτικές οργανώσεις, τα ΜΜΕ της διαπλοκής, την ολιγαρχία του πλούτου και τους οργανικούς διανοούμενους του συστήματος.

Κοντολογίς, αυτοί που επιβαρύνθηκαν μόνο κατά 7% στα χρόνια του Μνημονίου έχουν αρκετούς πόρους ώστε να ασκούν επικοινωνιακό πόλεμο σε αυτούς που επιβαρύνθηκαν κατά 337%, προς τα θύματα των πολιτικών τους. Το όπλο είναι ο φόβος: Ψήφισε Ναι, επειδή, αντί για ελάχιστη σύνταξη, δεν θα 'χεις καθόλου. Ψήφισε για να σου κόψουμε τη σύνταξη, ψήφισε για να σε απολύουμε, αυτοκτόνησε για να μη σε σκοτώσουμε.

Οι δυνάμεις του Όχι, ο λαός, δηλαδή, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, οι νέοι, οι άνεργοι, οι αγρότες και ο ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική δύναμη που διάλεξαν να τους εκπροσωπεί επειδή προασπίζει τα συμφέροντά τους, δεν έχουν τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες, ούτε κανάλια, δεν έχουν τίποτε άλλο από τη δύναμη εκατομμυρίων ανθρώπων και την αποφασιστικότητά τους να αντισταθούν στο άδικο και στην καταστροφή. Είναι ένας λαός που ξέρει, όταν πρέπει, να λέει τα μεγάλα Όχι.

Το αποτέλεσμα θα κριθεί στην Ελλάδα. Ούτε στο Βερολίνο, ούτε στις Βρυξέλλες, αλλά εδώ, σε κάθε δρόμο, σε κάθε σπίτι.