«Μαζέψαμε 3,3 εκατομμύρια υπογραφές και διεκδικούμε να καταργήσουμε τα voucher και να διασφαλίσουμε τη διαφάνεια στις προμήθειες του Δημοσίου με δημοψήφισμα και να προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον των ‘εύκολων’ απολύσεων» τόνισε στην «Αυγή» της Κυριακής η Σουζάνα Καμούσο, γενική γραμματέας του μεγαλύτερου ιταλικού συνδικάτου και από τους μεγάλους φίλους του ελληνικού λαού στον κοινό μας αγώνα εναντίον της λιτότητας.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ
* H απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου άνοιξε τον δρόμο για τη διεξαγωγή δύο δημοψηφισμάτων που πρότεινε το συνδικάτο σας...
Η CGIL τόνισε ότι άρχισε στην πράξη η προεκλογική εκστρατεία για δημοψηφίσματα και πως είναι έτοιμη να δώσει τη μάχη για να κερδίσουμε. Ξεκινήσαμε ήδη μια εκστρατεία ενημέρωσης όλου του στελεχικού δυναμικού του συνδικάτου και να κινητοποιούμε τα μέλη του και την κοινωνία. Την ίδια στιγμή περιμένουμε από την κυβέρνηση να καθορίσει την ημερομηνία διεξαγωγής των δημοψηφισμάτων.
* Γιατί η CGIL πρότεινε ένα δημοψήφισμα για την κατάργηση των ομαδικών απολύσεων, που απορρίφθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο, και των voucher;.
Ζητάμε την κατάργηση των voucher, γιατί, από εργαλείο για κάποια ευκαιριακή εργασία, μετατρέπονται σε εργαλείο αντικατάστασης της ήδη δομημένης εργασίας με αποτέλεσμα να μετατραπούν σε μια περαιτέρω μορφή πρεκαριάτου και ελαστικοποιημένων εργασιακών σχέσεων επιτρέποντας ένα πραγματικό dumping στους εργασιακούς χώρους.
Η επέκτασή του σε όλους τους τομείς αποτελεί μια ακόμη ένδειξη της πολιτικής που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις για τη διεύρυνση της ελαστικοποιημένης και πρόσκαιρης εργασίας. Εμείς καταθέσαμε μια δική μας νομοθετική διάταξη για να ρυθμιστούν οι ελάχιστες ευκαιριακές εργασίες, που δεν έχουν καμία σχέση με την εκρηκτική χρησιμοποίηση των voucher στη χώρα μας.
* Πώς αντιμετωπίσατε την απόρριψη του δημοψηφίσματος για την κατάργηση των άδικων απολύσεων από το Συνταγματικό Δικαστήριο;
Σε ό,τι αφορά το αποκαλούμενο άρθρο 18 του Καταστατικού των Εργαζομένων, που η κυβέρνηση κατάργησε και εμείς θέλουμε να επανέλθει γιατί αφορά θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων όπως οι απολύσεις χωρίς νόμιμη αιτία ή τις ομαδικές απολύσεις, περιμένουμε να δημοσιευτούν οι λόγοι της απόρριψης από το Συνταγματικό Δικαστήριο, γνωρίζοντας από την αρχή τις δυσκολίες για να περάσει το δημοψήφισμα.
Ασφαλώς εμείς δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ο αγώνας μας θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο γιατί το δίκαιο των διεκδικήσεών μας επιβεβαιώθηκε σήμερα και από τα επίσημα στοιχεία του ασφαλιστικού φορέα INPS, που κατέγραψε την εκτίναξη των πειθαρχικών απολύσεων κατά 27% τους πρώτους ένδεκα μήνες του 2016.
Η CGIL δεν παραιτείται και θα μεταφέρει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την αντιπαράθεση εναντίον των νέων ρυθμίσεων που στρέφονται κατά των συλλογικών συμβάσεων και που δεν προστατεύουν πλέον τους εργαζόμενους έναντι των απολύσεων ούτε από τις δικαστικές αρχές, γιατί ο εργοδότης μπορεί να προσφέρει αποζημίωση και να επιμείνει στην απόλυση. Πρέπει να προστατεύσουμε τους εργαζόμενους έναντι των αποκαλούμενων παράνομων απολύσεων.
* Συγκεντρώσατε 3,3 εκατομμύρια υπογραφές απαιτώντας τη διοργάνωση των δημοψηφισμάτων και να θέσετε το κεντρικό θέμα της εργασίας σε μια εποχή κρίσης της αντιπροσώπευσης και του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη. Πώς τα καταφέρατε;
Η ιστορία της CGIL είναι η ιστορία των εργαζομένων και της εργασίας στη χώρα μας. Εάν δεν αντιμετωπίσουμε το κεντρικό θέμα της εργασίας, δεν θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα των ανισοτήτων, η εκτίναξη των οποίων χαρακτηρίζει αυτή την κρίση. Πρέπει να αναζητήσουμε απαντήσεις εναντίον της αύξησης των ανισοτήτων.
Οι εργασιακές σχέσεις των νέων αποτελούν ένα μεγάλο πρόβλημα που διαρκώς επεκτείνεται. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από τον αγώνα αντιμετώπισης των εθνικισμών και του λαϊκισμού. Πρέπει να επιστρέψουμε στα μεγάλα θέματα που ενώνουν τους εργαζόμενους, την εργασία και το κοινωνικό κράτος. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση που ταλανίζει εδώ και χρόνια την Ευρώπη.
* Η πρόσφατη συνάντηση Τζεντιλόνι και Μέρκελ στο Βερολίνο πραγματοποιήθηκε εν μέσω μιας αντιπαράθεσης για τις αυτοκινητοβιομηχανίες των δύο χωρών, σε μια περίοδο που η Luxottica «κοιτάει» προς το Παρίσι, η Italcementi πέρασε σε γερμανικά χέρια, η Alitalia «μιλάει» σχεδόν αραβικά, ένα τμήμα του τραπεζικού σας τομέα γαλλικά. Βλέπετε τον κίνδυνο αποβιομηχάνισης της χώρας σας ή ενός dumping;
Πρέπει να τονίσουμε ότι πρώτη μας πρόταση αφορά το «Σχέδιο για την Απασχόληση», γιατί προτείναμε και προτείνουμε πώς θα δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας στη χώρα μας και ποιες επιλογές βιομηχανικής πολιτικής πρέπει να κάνουμε. Το γεγονός ότι πουλήσαμε και πουλάμε τα «κοσμήματα της οικογένειας» αποδεικνύει ότι δεν έχουμε μια βιομηχανική στρατηγική. Η κρίση κατακερμάτισε και κατέστρεψε περίπου το ένα τέταρτο της παραγωγικής δραστηριότητας στην Ιταλία. Για τον λόγο αυτόν ξεκινάμε από το θέμα του «Σχεδίου για την Απασχόληση».
Η υποβαθμισμένη και με φθηνό κόστος εργασία, η οποιαδήποτε εργασία φθάνει να δουλεύει κάποιος, οι μικροδουλίτσες αποτελούν στοιχεία της κρίσης, του είδους της ανάπτυξης που έχουμε και του είδους της παραγωγικής διαδικασίας. Το «Σχέδιο για την Απασχόληση» και η ποιότητα της εργασίας πάνε μαζί.
* Ένα «Σχέδιο για την Απασχόληση» δεν χρειάζεται δημόσιες επενδύσεις; Στην Ιταλία προσπαθούν να επιβάλουν νέες περικοπές 3,4 δισ. αμέσως μετά την ψήφιση ενός προϋπολογισμού περικοπών 5,5 δισ.
Πρέπει να περάσουμε σε ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα υποχρεώνοντας και τους πλούσιους να πληρώσουν φόρους. Δεν είναι μόνο ένα θέμα δικαιοσύνης, αλλά και δυνατότητας ανεύρεσης πόρων για επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Είχαμε τονίσει ότι το «Σχέδιο Γιούνκερ» δεν ήταν επαρκές και ότι η Ευρώπη κάνει μεγάλο λάθος συνεχίζοντας να εφαρμόζει τις πολιτικές λιτότητας και ότι πρέπει να στοιχηματίσουμε στην ανάκαμψη με άξονα τις επενδύσεις, τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις.
* Την άνοιξη θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής στη Ρώμη, στα 60 χρόνια από τη δημιουργία της ΕΟΚ και αργότερα της Ε.Ε., που αντιμετωπίζει σήμερα μια βαθιά κρίση...
Η CGIL, σε συνεργασία μάλιστα με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα, σχεδιάζει μια μαζική παρουσία στα 60χρονα από την ίδρυση των κοινοτικών θεσμών, γιατί η Ευρώπη αποτελεί αυτή τη στιγμή το πεδίο επεξεργασίας μια διεξόδου από την κρίση. Τα συνδικάτα μπορούν να ενώσουν τους εργαζομένους σε αντιπαράθεση με τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό.
Η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε αλλαγές για να αποφύγει τον περαιτέρω κατακερματισμό της. Θα πρέπει να αλλάξει αμέσως τις πολιτικές της και να δώσει απαντήσεις στα κοινωνικά προβλήματα και την απασχόληση. Πρέπει να απορρίψουμε τη δημοσιονομική πειθαρχία και τις ιδιωτικοποιήσεις και να αναζητήσουμε ένα νέο μοντέλο πολιτικής υπηκοότητας με άξονα ένα νέο κοινωνικό μοντέλο με επίκεντρο την εργασία και το κοινωνικό κράτος.
