Αισθάνομαι πόνο. Τέσσερις ημέρες πριν, η Τουρκία έγινε μάρτυρας της απάνθρωπης επίθεσης αυτοκτονίας που σκότωσε 31 νεαρούς σοσιαλιστές ακτιβιστές και τραυμάτισε άλλους 104 σε ένα πολιτιστικό κέντρο στο Σουρούτς. Νιώθω βαθιά θλίψη σκεπτόμενη τον θάνατό τους. Τόσο νέοι, τόσο αθώοι... Ήταν ακτιβιστές, όπως κι εγώ, αλλά τόλμησαν να κάνουν κάτι για το οποίο εγώ μόνο να γράψω θα τολμούσα.
Αυτά τα νεαρά μέλη, κυρίως Κούρδοι, της Ομοσπονδίας των Ενώσεων Σοσιαλιστικών Νεολαίων, ήταν από διάφορες περιοχές της Τουρκίας και πήγαιναν να υποστηρίξουν την επανάσταση της Ροζάβα, που διανύει τον τρίτο χρόνο της, και να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση του Κομπάνι που καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου με το ISIS. Κουβαλούσαν κούτες με παιχνίδια να χτίσουν μία παιδική χαρά, κούτες με βιβλία για να φτιάξουν μία βιβλιοθήκη, δενδρύλλια για φτιάξουν ένα πάρκο. Την ώρα της έκρηξης στέκονταν πίσω από ένα πανό που έγραφε «Το υπερασπιστήκαμε μαζί, θα το ξαναχτίσουμε μαζί». Παιχνίδια, βιβλία, δενδρύλλια και ένα πανό αφιερωμένο στην «ομαδικότητα». Πόσο επικίνδυνοι θα μπορούσαν να είναι;
Αισθάνομαι θυμό. Θυμό προς εκείνους που τους θεωρούσαν απειλή. Ήταν απειλή γιατί ήθελαν ειρήνη στο Κουρδιστάν. Ήταν απειλή γιατί ήταν σοσιαλιστές που πίστευαν στην επανάσταση της Ροζάβα. Ήταν απειλή γιατί προωθούσαν την αλληλεγγύη και πέραν των εθνικών συνόρων. Ήταν απειλή επειδή ήταν νέοι με μεγάλο κουράγιο και ακόμα μεγαλύτερη καρδιά. Και ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο σφαγιάστηκαν εντός των συνόρων της χώρας τους. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο το τουρκικό κράτος δεν κήρυξε ημέρα πένθους για τις 31 ψυχές που χάθηκαν.
Αισθάνομαι ντροπή. Παρόλο που ο Πρόεδρος Ερντογάν και ο Πρωθυπουργός Νταβούτογλου ακόμα το αρνούνται με σθένος, υπάρχουν πολυάριθμες εκθέσεις, συνεντεύξεις και βίντεο που τεκμηριώνουν πειστικά τη συνεργασία της Τουρκίας με το Ισλαμικό Κράτος (ISIS).
Αναμφίβολα, η Τουρκία έκανε τα στραβά μάτια στη διέλευση των ξένων μαχητών που διέσχιζαν τα σύνορά της για να μπουν στον ISIS, για να μην πω ότι σφράγιζε τα διαβατήριά τους. Έκανε τα στραβά μάτια στα στρατόπεδα εκπαίδευσης και στα σημεία συγκέντρωσης των μαχητών του ISIS στην Κωνσταντινούπολη και σε πολλές άλλες πόλεις της Τουρκίας. Έκανε τα στραβά μάτια στη μεταφορά όπλων στον ISIS μέσω των εδαφών της, αν δεν φόρτωνε η ίδια φορτηγά με τη δικαιολογία ότι έστελνε προμήθειες στους Τουρκμένιους της Συρίας. Έκανε τα στραβά μάτια στις εξελίξεις στη Ροζάβα (την ευρύτερη περιοχή που περιλαμβάνει τρεις αυτόνομες περιοχές στο συριακό Κουρδιστάν) με την ελπίδα ότι το πνεύμα της δημοκρατίας, της ισότητας και της ελευθερίας που καλλιεργείται με επίκεντρο αυτές τις κατά κύριο λόγο κουρδικές αλλά και πλουραλιστικές περιοχές δεν θα εξαπλωθεί στην Τουρκία. Έκανε τα στραβά μάτια στις επιθέσεις του ISIS στο Κομπάνι (μία από τις περιοχές της Ροζάβα), αν δεν τις υποβοηθούσε με την ελπίδα ότι θα καμπτόταν το αντιστασιακό κίνημα υπό την ηγεσία του PYD, του συριακού παρακλαδιού του PKK.
Εντωμεταξύ, οι τουρκικές αρχές εμπόδιζαν τους Κούρδους και τους άλλους εθελοντές να περάσουν τα σύνορά της χώρας στην προσπάθεια να συμμετάσχουν στη μάχη στο Κομπάνι. Επιτέθηκαν στους διαδηλωτές υπέρ του Κομπάνι, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 19 Κούρδοι διαδηλωτές τον Οκτώβριο του 2014. Τέλος, απέτυχαν να προστατέψουν από τον βομβιστή αυτοκτονίας αυτούς τους νέους ανθρώπους στο Σουρούτς.
Αισθάνομαι προβληματισμένη. Η Τουρκία εισέρχεται τώρα σε ένα επικίνδυνο στάδιο. Οι συνέπειες των επεμβατικών πολιτικών της Κυβέρνησης του ΑΚΡ στη Συρία, που έχουν δεχτεί οξεία κριτική, αρχίζουν να διαφαίνονται και ο ISIS μεταφέρει τον πόλεμο της Συρίας στα εδάφη της Τουρκίας.
Παρόλο που ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου καταδίκασαν την επίθεση στο Σουρούτς, ακόμα διστάζουν να θέσουν την απειλή του ISIS στην κορυφή της ατζέντας τους, συνεχίζοντας να εντάσσουν το PKK, το PYD και το ISIS στην ίδια κατηγορία της «τρομοκρατίας», με κλισέ δηλώσεις τύπου «τρομοκρατία από όπου κι αν προέρχεται». Δείχνουν έτοιμοι να θυσιάσουν την ειρηνευτική συμφωνία με το ΡΚΚ που θα μπορούσε να δώσει τέλος σε δεκαετίας βίας στη χώρα, αντί να δημιουργήσουν ένα μέτωπο αντίστασης κατά των δυνάμεων του ISIS και να συνεργαστούν με τους Κούρδους του ευρύτερου Κουρδιστάν.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο λόγος για τον οποίο το κουρδικό κίνημα παγιδεύτηκε σε μία μιλιταριστική, εθνικών χαρακτηριστικών, βίαιη εξέγερση για 40 χρόνια ήταν οι μη ανεκτικές και απολυταρχικές κρατικές πολιτικές σε σχέση με την κουρδική ταυτότητα και το δικαίωμα αυτοέκφρασης. Αυτή η αδυναμία έκφρασης της αντίθεσής τους εντός ενός νόμιμου πλαισίου ήταν που οδήγησε τους Κούρδους της Τουρκίας να σκέφτονται ότι «δεν υπάρχει άλλος τρόπος». Η ενίσχυση της δύναμης του φιλοκουρδικού αριστερού κόμματος HDP και η εκλογική του επιτυχία τον περασμένο μήνα δείχνει τη δυνατότητα μεταμόρφωσης του κουρδικού αντιστασιακού κινήματος από αυστηρά ριζοσπαστικό και εθνικιστικό σε ένα πραγματικά δημοκρατικό, πλουραλιστικό και συμβιβαστικό κίνημα.
Άρα, δεν είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς την σφαγή στο Σουρούτς ως επίθεση σε αυτά τα πλουραλιστικά, αριστερά κινήματα στο Κουρδιστάν, που έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση τη συμβατική πολιτική ταυτότητας της Τουρκίας και άλλων χωρών στη Μέση Ανατολή, η οποία δομείται γύρω από τις έννοιες της «εθνότητας» και της «θρησκείας».
Αισθάνομαι φόβο. Φοβάμαι ότι αυτοί που στην Τουρκία δεν δίστασαν να αποκαλέσουν τα νέα παιδιά στο Σουρούτς «προδότες» δεν θα σταματήσουν μέχρι η Τουρκία να καταλήξει βαθιά διχασμένη και να υπάρξει μεγαλύτερη αιματοχυσία. Το τέρας του φασισμού μεγαλώνει ξανά και τρέφεται με το «μίσος». Και φασισμός δεν είναι μόνο η βόμβα που εξερράγη τη Δευτέρα. Ο φασισμός βρίσκεται στα μέσα κοινωνικής δικτύοσης, στις εφημερίδες και στους δρόμους της χώρας μου. Το τέρας θέλει τη σφαγή όσων κουβαλούν τους σπόρους της ειρήνης και της αλληλεγγύης. Θέλει να επιτεθεί στο κίνημα ελευθερίας που επεκτείνεται από τη Ροζάβα στο Σουρούτς, από το Σουρούτς σε άλλα μέρη της Τουρκίας και ούτω καθεξής.
Αλλά θέλω να αισθάνομαι ελπίδα. Το χρωστάμε σε αυτά τα νεαρά θύματα του Σουρούτς και πολλούς άλλους που πέθαναν για τη δικαιοσύνη στα εδάφη της Μέσης Ανατολής. Πολεμούσαν για τη δημιουργία εστιών πραγματικής δημοκρατίας και ειρήνης στην περιοχή, ακόμα και αν πολλοί στη Δύση το αγνοούν. Και έχουμε πολλά να μάθουμε από το θάρρος και την αλληλεγγύη τους.
