«Κύριε υπουργέ, πριν λίγο είπατε μια μαγική λέξη. Είπατε branding. Θέλω να σας πω, κύριε υπουργέ, με όλο το σεβασμό, αλλά θα μου επιτρέψετε επειδή είμαι ιστορικός, ότι brand name-εμπορικό σήμα έχουν τα προϊόντα. Όχι μια χώρα. Μια εθνική επέτειος τέτοιας εμβέλειας, είναι ένας πολύ μεγάλος σταθμός που δίνει ευκαιρία σε ένα έθνος να κοιτάξει ταυτοχρόνως, μπροστά και πίσω. Και αυτή η ευκαιρία είναι για να δει πόσες φορές θρυμματίστηκε αυτός ο καθρέφτης στον οποίο καθρεφτιζόταν επί δύο αιώνες σε αυτή την πορεία των δύο αιώνων», είπε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και προσέθεσε: «Δεν γίνεται με ένα branding, το οποίο θα αποφασίσουν κάποιοι, να δημιουργηθεί ένα ενιαίο αφήγημα, μια ενιαία εικόνα, Με τι υλικά; Αν πάρουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών και δούμε ποιοι δούλεψαν αυτά τα υλικά και με ποιους τρόπους, δεν είμαστε πάρα πολύ αισιόδοξοι για το τι είδους re-branding έχουμε. Αν όντως η κυβέρνηση ήθελε να τιμήσει αυτή την επέτειο δεν έπρεπε να βιαστεί. Έπρεπε να δείτε τι προετοιμάζει η Βουλή, τι ετοιμάζουν τα πανεπιστήμια».
Η κ. Αναγνωστοπούλου αναφέρθηκε και στην απόφαση της κυβέρνησης για το πρόσωπο στο οποίο θα αναθέσει το έργο της επικεφαλής της Επιτροπής «Ελλάδα 2021».
«Δεν μπορεί να οριστεί μια πρόεδρος ώστε να έχουμε μια αναπαραγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων με τα περίφημα άρματα και τη διαχρονική ενιαία αφήγηση, έτσι όπως θέλουν κάποιοι, του ελληνικού έθνους, της ιστορίας. Σε μια χώρα που εξέρχεται από την κρίση, και έχει μακρά πορεία με πολλά τραύματα στο σώμα της, αυτή η επέτειος πρέπει να γιορταστεί με τον τρόπο που της αξίζει και όχι να την ετοιμάσει ένα επιχειρησιακό κράτος», είπε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
(διαβάστε όσα είπε νωρίτερα ο Γ. Γεραπετρίτης, αλλά και τη σχετική τοποθέτηση του Ν. Βούτση για το ίδιο θέμα, εδώ)
Αναλυτικά η ομιλία της Σίας Αναγνωστοπούλου:
Κύριε Υπουργέ, παρά την πολύ καλή προσπάθεια που κάνατε να μας παρουσιάσετε μία φιλοσοφία του νομοσχεδίου, η οποία να έχει αρχή, μέση και τέλος, όμως θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω σε πολλά από αυτά που είπατε.
Πρώτον, το νομοσχέδιο κυριαρχείται από βιασύνη. Εκτός από το ότι έγινε στοιχειώδης, υποτυπώδης διαβούλευση, θα ήθελα να ήξερα γιατί χρονοβόρες προσπάθειες που έχουν γίνει και από την κυβέρνησή μας για να περιοριστεί και το κομματικό κράτος και να υπάρχει διαφάνεια, πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων.
Δεύτερον, προχειρότητα και αναποτελεσματικότητα των ρυθμίσεων. Υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες ρυθμίσεις, ρυθμίσεις που δημιουργούν συγχύσεις. Για παράδειγμα, στην εκλογική μου περιφέρεια καταργήθηκε σε πρώτη φάση το Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης στην Πάτρα και μετά –ευτυχώς- επανήλθε. Αυτό δείχνει μία μεγάλη προχειρότητα.
Τρίτον, αναποτελεσματικότητα και γραφειοκρατία. Δεν έχω πειστεί από καμία απάντηση σας για αυτό το γραφειοκρατικό τέρας των μετακλητών που δημιουργείται με την Προεδρία της Κυβέρνησης αλλά και με τους μετακλητούς υπαλλήλους στα υπουργεία.
«Ο κυνισμός στην εξουσία»
Αναφερθήκατε στις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης. Συμφωνούμε όλοι σε αυτό. Αλλά θα έβλεπα έναν λαϊκισμό, καθώς νομοθετήματα που προσπάθησαν να τις περιορίσουν και να απαντήσουν σε αυτές τις παθογένειες, δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη. Θα μείνω όμως σε ένα σημείο: ο κυνισμός στην εξουσία. Αν υποφέραμε από κάτι αυτά τα τεσσερισήμισι χρόνια , αυτό ήταν όλη αυτή η λάσπη που φάγαμε για τους μετακλητούς υπαλλήλους, οικογενειοκρατία κ.α. Ένα σύστημα ολόκληρο δούλεψε προς αυτή την κατεύθυνση.
Ξέρετε τι είπε ευρωβουλευτής της ΝΔ; Ιδιοτελής ήταν, είπε, αυτή η λάσπη για τους μετακλητούς. Κερδίσαμε έτσι τις εκλογές. Εγώ το υπέστην και το υπέστησαν άνθρωποι χωρίς να ευθύνονται. Για παράδειγμα, ο σύζυγος μου από το 1992 είναι στο στρατηγικό σχεδιασμό του Υπουργείου Δικαιοσύνης, τον οποίο χρησιμοποίησαν ως σύμβουλο πολλοί υπουργοί και γενικοί γραμματείς, όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προηγούμενοι, δέχθηκε τα πυρά όταν τον πήρε διευθυντή στο πολιτικό του γραφείο ο κ. Παρασκευόπουλος. Εκτός όλων των άλλων, στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών, δέχθηκε τα πυρά από μία κυρία της οποίας ο σύζυγος ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, ο θείος του συζύγου υποψήφιος πρωθυπουργός και η μητέρα του συζύγου υποψήφια βουλευτής. Αυτό είναι: δεν ξεχνάει η Δεξιά, τι σημαίνει Δεξιά. Οι «άριστοι» είμαστε εμείς, οι υπόλοιποι άλλοι, λάσπη.
Αυτό λοιπόν το κράτος, των άπειρων μετακλητών, έχει μία παλιά τεχνολογία με νέα υλικά. Η τεχνολογία αυτή είναι οι παθογένειες βέβαια, τις οποίες καυτηριάσατε, που αναπαράγονται όμως με καινούρια υλικά, που σημαίνει επιτελικό-επιχειρησιακό κράτος, δηλαδή ένα νεοφιλελεύθερο κράτος, που χτυπάει την πολιτικοποίηση και αυξάνει την κομματικοποίηση. Υπονομεύει δηλαδή εντελώς τον δημόσιο τομέα. Γιατί ο δημόσιος τομέας είναι κατεξοχήν πολιτικός τομέας και παραγωγός πολιτικής. Άρα εδώ έχουμε ένα νεοφιλελεύθερο κράτος. Και δεν θα αναφερθώ στα αξιολογικά κριτήρια με τα οποία θα προσλαμβάνονται οι μετακλητοί υπάλληλοι. Οι μετακλητοί του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να είχαν πτυχία αλλά δεν ήταν «άριστοι». Ενώ χωρίς πτυχία, διευθυντές ιδιωτικών εταιρειών μπορούν να γίνονται ακόμη και διοικητές σε πολύ σοβαρά όργανα, όπως είναι η ΕΥΠ. Ένα κράτος πάντα έχει μία αποστολή και μία ιδεολογία. Που συμπυκνώνεται αυτή η αποστολή και η ιδεολογία;
Συμπυκνώνεται στο άρθρο 113, το οποίο αφορά τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης και συμπυκνώνεται ακόμα περισσότερο στην περίφημη παράγραφο 3, περί μίας ενιαίας εικόνας και ταυτότητας η οποία πρέπει να διαμορφωθεί και να διαχυθεί στη δημόσια διοίκηση και σε όλο τον πληθυσμό. Είπατε μία μαγική λέξη: branding. Θα μου επιτρέψετε κ. Υπουργέ, επειδή είμαι ιστορικός, ότι branding, brand name, εμπορικό σήμα δηλαδή, έχουν τα προϊόντα. Όχι μία χώρα. Επειδή ακριβώς είδα αυτή τη διάταξη, έτυχε να ακούσω την ομιλία ενός κυρίου που αναφερόταν στο πως θα κάνουμε re-branding την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και έλεγε μάλιστα, επειδή ήταν και διευθυντής μεγάλης πολυεθνικής, πως άφησε στην άκρη για αυτήν την πολυεθνική κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία και έφερε κάποια καινούρια για να κάνει re-branding. Μία εθνική επέτειος τέτοιας εμβέλειας είναι ένας πολύ μεγάλος σταθμός, που δίνει ευκαιρία σε ένα έθνος να κοιτάξει ταυτοχρόνως μπροστά και πίσω. Και αυτή η ευκαιρία είναι για να δει πόσες φορές θρυμματίστηκε αυτός ο καθρέπτης στον οποίο καθρεπτιζόταν σε αυτήν την πορεία των δυο αιώνων.
Δεν γίνεται με έναν branding το οποίο θα αποφασίσουν κάποιοι να δημιουργηθεί ένα ενιαίο αφήγημα και μία ενιαία εικόνα. Με τί υλικά; Αν πάρουμε την πρόσφατη Συμφωνία των Πρεσπών και ποιοι δούλεψαν αυτά τα υλικά και με ποιους τρόπους, δεν είμαστε πάρα πολύ αισιόδοξοι για το τι είδους re-branding έχουμε σε αυτή την υπόθεση. Aν όντως η κυβέρνηση ήθελε να τιμήσει αυτήν την επέτειο δεν έπρεπε να βιαστεί. Είπε ο τέως Πρόεδρος της Βουλής τι ετοιμάζει η Βουλή. Θα σας έλεγα εγώ τι ετοιμάζουν τα πανεπιστήμια, τα οποία έπρεπε να λάβουμε υπόψη μας. Δεν πρόκειται εδώ να οριστεί μία πρόεδρος ώστε να έχουμε μία αναπαραγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, τα περίφημα άρματα και τη διαχρονική ενιαία αφήγηση, έτσι όπως θέλουν κάποιοι, του ελληνικού έθνους , της ιστορίας. Σε μια χώρα που εξέρχεται από την κρίση, με μία μακρά διάρκεια, με πολλά τραύματα στο σώμα της, αυτή η επέτειος πρέπει να εορταστεί με τον τρόπο που της αξίζει. Και όχι με αυτόν που θα ετοιμάσει ένα επιχειρησιακό κράτος.
