«Αυτά τα πέντε χρόνια κάναμε στην Αττική ορατά τα αόρατα και κατορθωτά πολλά πράγματα που αν και θα έπρεπε να λογαριάζονται αυτονόητα είχαν τελείως αποσιωπηθεί», λέει χαρακτηριστικά η Ρένα Δούρου, παρατηρώντας ότι «για πρώτη φορά συμφωνήθηκε να φτιαχτεί ένας πολιτιστικός χάρτης που να περιλαμβάνει από τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα ως την Ελευσίνα και το Αιγάλεω, ένας πολιτιστικός χάρτης δηλαδή που δεν θα άρχιζε και δεν θα τελείωνε στις γνωστές άγνωστες γειτονιές».
«Τα τελευταία πέντε χρόνια η Περιφέρεια Αττικής διέθεσε περίπου εκατό εκατομμύρια ευρώ μόνο για τον πολιτισμό», λέει, μεταξύ άλλων, η ίδια.
Η Ρένα Δούρου ξεχωρίζει τρία εμβληματικά έργα πολιτισμού, τα οποία στήριξε, με τη χρηματοδότησή τους, η Περιφέρεια Αττικής στη διάρκεια της θητείας της.
Τη διάσωση των ιστορικά και αρχιτεκτονικά πολύτιμων κτιρίων του συμπλέγματος των στρατιωτικών παραπηγμάτων στο κέντρο της Αθήνας – «Συναντηθήκαμε με τον Μακαριώτατο και με δεκατέσσερα εκατομμύρια ευρώ τα κτίσματα αυτά θα σωθούν και θα φιλοξενήσουν αρχειακό υλικό που περιοδολογεί τη στρατιωτική, την ιατρική και τη θρησκευτική ιστορία αιώνων».
Την ενίσχυση της Εθνικής Πινακοθήκης, που, όπως λέει η Ρ. Δούρου «υπήρχε στη θέση της ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της χρεοκοπίας του τόπου μας, ως ένα γιαπί». «Χρειάστηκε αγώνας δρόμου γιατί δεν ήταν εύκολο η Περιφέρεια να χρηματοδοτήσει την Πινακοθήκη – έπρεπε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο. Έγινε ωστόσο και με τα χρήματα που δόθηκαν διασφαλίστηκε η μουσειογραφική μελέτη, τα έργα στην Εθνική Πινακοθήκη έχουν ξεκινήσει και δεν αποκλείεται να έχουν ολοκληρωθεί ενώ θα συμπληρώνονται τα διακόσια χρόνια της απελευθέρωσής μας από τον τουρκικό ζυγό».
Τη στήριξη της Περιφέρειας Αττικής στο μουσείο του νοσοκομείου Σωτηρία – «εδώ και δέκα - δεκαπέντε χρόνια οι γιατροί αυτοί προσπαθούσαν να πείσουν την ελληνική πολιτεία ότι πρόκειται για έναν χώρο όπου μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τη νεότερη πολιτική ιστορία της πατρίδας μας, καθώς πίσω από τη μάντρα του έγινε η εκτέλεση του Μπελογιάννη, αλλά και την ιατρική εξέλιξη αφού στο μουσείο του νοσοκομείου υπάρχουν σπουδαία ιατρικά μηχανήματα που είχαν έρθει από την Αμερική τον περασμένο αιώνα».
Αναφερόμενη στη γνωριμία της με τον κ. Πέτρου, η Ρένα Δούρου τονίζει: «Γνώρισα τον κύριο Γιώργο Πέτρου, ενώ ήταν διευθυντής στην Καμεράτα, πριν τον τιμήσουν με τη νέα του θέση στη Γερμανία. Όταν του μίλησα για το Θορικό, το αρχαιότερο θέατρο της χώρας και ίσως και του κόσμου που βρίσκεται στα Καλύβια, στον Δήμο Λαυρεωτικής, και του ζήτησα να έρθει να το ανοίξουμε – είχε λειτουργήσει μια φορά το 1992 κι από τότε παρέμενε κλειστό – και να δώσει συναυλία η Καμεράτα, ο κύριος Πέτρου δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Ακούσαμε σπουδαία κομμάτια κλασικής μουσικής κοιτάζοντας τη Μακρόνησο».
Τα βασικά σημεία της συνέντευξης της Ρένας Δούρου στον Θανάση Νιάρχο:
Μακριά από μένα κάθε είδους διανοουμενίστικου ελιτισμού. Αλλά όταν δεν περισσεύουν τα χρήματα σε μια υποστελεχωμένη Περιφέρεια, χρειάζεται να γίνονται ιεραρχήσεις. Όταν όμως είχα πει ότι στην κρίση δημοκρατίας χρειάζεται να απαντάς με πολιτισμό, καταλαβαίνετε πως έγινα δυσάρεστη στους 66 δημάρχους της χώρας, γιατί περιόρισα την τακτική της χρηματοδότησης εκδηλώσεων και συναυλιών, καθώς θεωρώ ως πολύ κακή λογική αυτή που έχει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ότι ο πολιτισμός αρχίζει και τελειώνει με φεστιβαλικές εκδηλώσεις αμφιβόλου ποιότητος.
Ακόμη και προσωπικά μένω κατάπληκτη, πέντε χρόνια μετά, πώς πείστηκαν οι υπηρεσιακοί παράγοντες της Περιφέρειας και έγινε κατορθωτό να γίνουν τόσα πολλά πράγματα, που ο κόσμος βέβαια δεν τα γνωρίζει, αλλά το φταίξιμο είναι αποκλειστικά δικό μας. Θεωρήσαμε πως αν απομακρυνθούμε από τη λογική που απαξίωσε το πολιτικό μας σύστημα, δηλαδή την πολιτική με τα δελτία Τύπου, με τις φωτογραφίες, με τις κορδέλες των εγκαινίων και τα σχετικά, θα άλλαζε το ηθικό υπόδειγμα όσον αφορά την άσκηση της εξουσίας. Όμως το παρακάναμε. Η απάντηση δηλαδή στον τραμπισμό ή στον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό δεν είναι πάντα η σιωπή. Αν και αποδίδεται στον Τσόρτσιλ, μου αρέσει πολύ η ρήση του ότι όσο θάρρος χρειάζεται για να σηκωθείς και να μιλήσεις άλλο τόσο χρειάζεται για να σιωπήσεις ή για να ακούσεις τους άλλους.
Σιχαίνομαι όσους δίνουν συνεντεύξεις και λένε ότι τα έχουν κάνει όλα μόνοι τους ή ότι είναι αυτοδημιούργητοι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που πετυχαίνει, όχι με τους όρους της ψευδεπίγραφης επιτυχίας των ριάλιτι, αλλά που κάνει γενικότερα πράγματα, γιατί η επιτυχία γενικά είναι ένα σχετικό μέγεθος. Μπορεί να την αισθάνεσαι όταν πέφτεις να κοιμηθείς και λες «κάτι έκανα σήμερα».
Έχω πάντα στον νου μου τη ρήση του Πικάσο πως «αυτό που κάνω σήμερα είναι λιγότερο ενδιαφέρον σε σχέση με αυτό που θα κάνω στο μέλλον, αλλά πρέπει να τελειώσω πρώτα αυτό που κάνω σήμερα». Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά μου είναι να διαλέγω συνεργάτες, που έχω το θάρρος να κάθομαι και να τους ακούω, δεν θέλω απλά να δίνω εντολές. Ευλογήθηκα επίσης να προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν ήταν πλούσια, αλλά όλη της η επένδυση υπήρξε η μόρφωση των παιδιών της.
Προσπαθήσαμε να μην είμαστε κι εμείς μέρος ή ακριβέστερα ο κρίκος μιας αλυσίδας που έχει πνίξει τον πολιτισμό στην πατρίδα μας καθώς υπάρχει μια προσκόλληση με ψυχαναλυτικούς όρους στην Αρχαία Ελλάδα, και πέραν τούτου ουδέν. Θέλω να πω ότι με την καθοδήγηση του υπουργείου Πολιτισμού και των υπουργών του, δεν έμεινε ούτε ένας φορέας πολιτισμού στο έλεος των περικοπών, κατά την περίοδο της κρίσης, χάρη στη χρηματοδότηση της Περιφέρειας Αττικής.
