«ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Με κατάπληξη και οργή διαβάσαμε μία ακόμα επιστολή του γνωστού κέντρου συκοφάντησης με υπογραφή Τζωρτζάτου στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου 3/5. Κατάπληξη γιατί, για πολλοστή φορά, κρατούμενοι που εκτίουν ποινές πολλών ισοβίων ως μέλη της 17 Νοέμβρη επιλέγουν να απαξιώσουν το μόνο συγκρατούμενό τους που έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη της δράσης αυτής της οργάνωσης, τον Δημήτρη Κουφοντίνα, και οργή επειδή, επίσης για πολλοστή φορά, προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες σε όσους, ήδη από το καλοκαίρι του 2002, με όχημα την ηθική απαξίωση της 17 Νοέμβρη, επιδιώκουν να «εγκληματοποιήσουν» κάθε μορφή δυναμικής αντίστασης στο καθεστώς. Κατάπληξη γιατί είναι αδιανόητο να καταλογίζουν σε κάποιον που υπερασπίστηκε την οργάνωση, τον ευτελισμό της, τη στιγμή που οι ίδιοι αρνήθηκαν μετά βδελυγμίας τη συμμετοχή τους σε αυτή. Οργή επειδή το εν λόγω κέντρο επί χρόνια έκανε τα πάντα για να διαλύσει την όποια συνοχή των κατηγορουμένων για την υπόθεση 17Ν, να υπονομεύσει και να διασπάσει το κίνημα αλληλεγγύης.

Ακόμα και μόνο το γεγονός ότι λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» και την καθεστωτική επιθετικότητα που προκάλεσε, επιλέγουν στην επιστολή τους να εκμεταλλευτούν τον τραγικό θάνατο του Θάνου Αξαρλιάν για να συκοφαντήσουν τον Κουφοντίνα ως «ανεύθυνο δολοφόνο» και τη 17 Νοέμβρη ως «εγκληματική οργάνωση», αποδεικνύει μέγιστη ιδεολογική, πολιτική και ηθική κατάπτωση. Συμμετέχοντας ενεργά στην υπόθεση του κινήματος αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους από το 2002, γνωρίζουμε καλά τα τεκταινόμενα (ομολογίες, συμπληρωματικές καταθέσεις, απολογίες κ.λπ.) και, με αυτή την έννοια, συμφωνούμε απόλυτα με την απαντητική επιστολή του Δημήτρη Κουφοντίνα στην Εφημερίδα των Συντακτών της 8ης Μαΐου. Μάλιστα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ο Κουφοντίνας επί 12 χρόνια, με περισσή ευπρέπεια και συντροφικότητα, προστάτευσε διαδρομές και υπολήψεις ανθρώπων που έκαναν καθετί για να τις εξευτελίσουν οι ίδιοι, πράγμα που συνεχίζει και στο βιβλίο του.

Είμαστε οι τελευταίοι που θα «κουνήσουμε το δάχτυλο» σε πολυισοβίτες πολιτικούς κρατούμενους και αυτή τη στάση τηρούμε απαρέγκλιτα επί δεκαετίες, όμως μπορούν να αντιμετωπίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι άνθρωποι που σκοπίμως συκοφαντούν συγκρατουμένους τους επειδή είχαν την αξιοπρέπεια να υπερασπιστούν τη συλλογική διαδρομή, ενώ οι ίδιοι την καταρράκωσαν; Μπορούμε να ανεχόμαστε αυτή τη σκοτεινή ταύτιση με τις επιδιώξεις της κυβερνητικής ακροδεξιάς, των «αντιτρομοκρατικών» επιτελείων και των τηλεεισαγγελέων;»