Ίσως να πει κάποιος ότι ο τίτλος του άρθρου αυτού εκφράζει μια μεγάλη αντίφαση, όμως, ο Μανώλης Γλέζος πέτυχε με τους αγώνες του να λύσει και την αντίφαση αυτή, διότι πέρα από παρτιζάνος και ηγετική μορφή της Αριστεράς ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό, υπήρξε και μεγάλος αγωνιστής της ειρήνης. Δική του ιδέα ήταν η θέση που είχε υιοθετήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2004, «κανένας στρατιώτης έξω από την χώρα του».
Ορόσημο στην φιλειρηνική του δράση, η συμμετοχή του στην τετραήμερη διεθνή αντιπυρηνική πορεία 80 χιλιομέτρων από το Ολντερμάστον στο Λονδίνο, 11-14 Απριλίου 1963, μαζί με τον Γρηγόρη Λαμπράκη, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Σπύρο Λιναρδάτο, την Μπέτυ Αμπατιέλου, καθώς και πλέον των εκατό στελεχών της κυπριακής παροικίας στην βρετανική πρωτεύουσα. Χαρακτηριστικό το ακόλουθο στιγμιότυπο που αναφέρει ο Λαμπράκης στο προσωπικό του ημερολόγιο: Όταν η πορεία έφτασε στο Χάιντ Παρκ και πέρασε από μπροστά από το εκεί άγαλμα του Λόρδου Βύρωνα, ο Γλέζος είπε στους έλληνες συνοδοιπόρους του να σταθούν και να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας, κάτι που έκαναν δύο φορές. Πάντοτε εκφραστής ο Γλέζος του πατριωτισμού και διεθνισμού της Αριστεράς.
Το 2001, ήδη σε μεγάλη ηλικία, ταξίδεψε στην Γένοβα για να τεθεί επικεφαλής μεγάλης ομάδας ελλήνων που συμμετείχαν στην ογκώδη πορεία κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που είχε και έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα. Μετείχε ενεργά και στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, καθώς και στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό, το οποίο πρωτοστάτησε στην αντιπολεμική λαϊκή πλημμυρίδα για την αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ, το 2003.
Ταγμένος αποφασιστικά υπέρ της κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς, εργάστηκε και για την συνεργασία των κινήσεων ειρήνης που κάλυπταν τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, μετά το 1981, της ΑΚΕ, ΕΕΥΔΕ και ΚΕΑΔΕΑ.
Να προσθέσω ότι ο Μανώλης Γλεζος με είχε «στρατολογήσει» και στο Εθνικό Συμβούλιο για την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, υπόθεση για την οποία ο ίδιος πάλεψε και ως ευρωβουλευτής, θέλοντας να κερδίσει υπέρ του δίκαιου ελληνικού αιτήματος και την ευρωπαϊκή και διεθνή κοινή γνώμη. Πίστευε εξαρχής στην μεταφορά του αγώνα για το αίτημα αυτό μέσα και στην ίδια την Γερμανία, οικοδομώντας σχέσεις με την γερμανική Αριστερά και άλλες δυνάμεις που συμφωνούσαν με την ελληνική διεκδίκηση.
Ποτέ δεν προσέγγισε την υπόθεση αυτή με στείρο αντιγερμανισμό, όπως κάποιοι εγχώριοι εθνικιστές, ούτε ίχνος ρεβανσισμού, αναδεικνύοντας πάντοτε την ηθική και όχι την υλική διάσταση του αιτήματος.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
