Τη μοτοσυκλέτα μου την παρκάρω στο υπόγειο γκαράζ μιας εξαώροφης πολυκατοικίας λίγα μέτρα από εκεί που μένω. Χρόνια τώρα. Ανήμερα της Καθαρής Δευτέρας πάω να πάρω τη μηχανή και ο ιδιοκτήτης του γκαράζ με προσκαλεί να με κεράσει καλαμάκια που ψήνει με την παρέα του στην πυλωτή της πολυκατοικίας.
Πάω. Και ανακαλύπτω ότι ανάμεσα στα μέλη της παρέας υπάρχει ένας μέγας σταρ του παρελθόντος. Τον είχα ακουστά στα παιδικά μου χρόνια από τον πατέρα μου, είναι ο Κώστας Νεστορίδης. Γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1930 οπότε αισίως βαδίζει προς τα 90 του χρόνια. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους Έλληνες επιθετικούς ποδοσφαιριστές. Το 1955 πήγε στην ΑΕΚ, όπου έκανε πολύ μεγάλη καριέρα μέχρι το 1965 και κατέκτησε πέντε φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος.
Μιλήσαμε αρκετή ώρα. Για τότε, που έπαιζαν μπάλα «για την αγάπη του αθλήματος», για την «αγάπη του κόσμου». Για γήπεδα χωρίς γκαζόν όπου «έπεφτες και μάτωνες». Για μια μυθική εποχή αθωότητας που πλέον έχει παρέλθει.
Να σας εξομολογηθώ κάτι.
Δεν είμαι ποδοσφαιρόφιλος. Για την ακρίβεια, δεν ενδιαφέρομαι για κανένα άθλημα οποιουδήποτε είδους. Αλλά, να… κάθε «μυθική εποχή» όπου όλα ήταν (υποτίθεται) αγνά μου φαίνεται το λιγότερο ύποπτη.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο το γνώρισα από την εφηβεία μου ως συνώνυμο επιχειρηματιών που κάλυπταν τις πραγματικές τους δραστηριότητες (νόμιμες και παράνομες) χρησιμοποιώντας ως προκάλυμμα ποδοσφαιρικές ομάδες. Το γνώρισα με διαιτητικές παράγκες, μαφιόζικες συναλλαγές, χειραγωγούμενους φιλάθλους. Και ασφαλώς, συνώνυμο πολιτικών συναλλαγών και σοβινισμού. Από τότε, πίστευα ότι αυτό πάντοτε συνέβαινε στο ποδόσφαιρο, ήταν η συνήθης πρακτική, δεν υπήρχε ποτέ μια «μυθική εποχή» αγνότητας. Κάτι σαν μια ανύπαρκτη Ποδοσφαιρική Καθαρή Δευτέρα με Λιακάδα.
Από την άλλη, δεν τα γνωρίζω καλά τα πράγματα περί του ποδοσφαίρου. Μπορεί η ζωή να με έκανε υπερβολικά καχύποπτο. Είναι και κάτι πράγματα που διαβάζω για ένα πλοίο με κάτι τόνους ηρωίνης. Τι να πω, έχω γίνει πολύ καχύποπτος, πράγμα που ίσως παίρνει μπάλα και το αγνό και μυθικό ποδοσφαιρικό παρελθόν που ίσως να υπήρξε. Κάτι σαν τις γοργόνες ή τους Νεφιλίμ ας πούμε.
