Το διεθνές αυτό ίδρυμα εξέτασε την κατάσταση σε 196 χώρες από τον Ιούνιο του 2014 ως τον Ιούνιο του 2016 και αναφέρει ότι κατέγραψε διώξεις για θρησκευτικούς λόγους σε 24 από αυτές, από την Ινδονησία ως τη Λιβύη και την Ινδία.

Σε 14 ακόμη χώρες, όπως το Ιράν και η Ουκρανία, οι διακρίσεις μοιάζουν να έχουν παγιωθεί.

Πάντως η AED δεν κάνει λόγο για «μεγάλο περιορισμό» στην ανεξιθρησκεία, όπως είχε κάνει το 2014. «Η κατάσταση παρέμεινε σταθερή» σε 21 από τις 38 χώρες που ήταν πηγές ανησυχίας και βελτιώθηκε σε τρεις, το Μπουτάν, την Αίγυπτο και το Κατάρ, επισημαίνει το ίδρυμα.

Όμως η κατάσταση ήταν «ήδη τόσο κακή» σε επτά χώρες (Αφγανιστάν, Ιράκ, Νιγηρία, Βόρεια Κορέα, Σαουδική Αραβία, Σομαλία και Συρία) που «δύσκολα θα μπορούσε να χειροτερέψει».

Εξάλλου 14 χώρες «είδαν την κατάστασή τους να χειροτερεύει σημαντικά από το 2014», εκτίμησε η AED. Αυτό συνέβη στο Μπανγκλαντές, χώρα όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι και ότι «οι θρησκευτικές μειονότητες είναι στόχος», με «48 φόνους σε 18 μήνες». Επίσης στο Σουδάν όπου το καθολικό ίδρυμα καταγγέλλει «τη σύλληψη ιερωμένων» και «την κατάσχεση γης που ανήκει στην εκκλησία».

Αιτία αυτής της παγκόσμιας επιδείνωσης: ένα φαινόμενο βίας το όποιο η AED χαρακτηρίζει «υπερακραίο ισλαμισμό», που σηματοδοτείται από μια «διαδικασία εντεινόμενης ριζοσπαστικοποίησης» και μια «σημαντική αύξηση των επιθέσεων».

Η Μέση Ανατολή δεν είναι η μοναδική περιοχή που προκαλεί ανησυχία, αλλά «σε αυτή την περιοχή του κόσμου σημειώνονται οι πιο μαζικές επιθέσεις», δήλωσε ο Μαρκ Φρομαζέ διευθυντής της AED για τη Γαλλία.

Και παρόλο που οι βασικοί υπεύθυνοι για τις διώξεις είναι οργανώσεις, όπως το Ισλαμικό Κράτος και η Μπόκο Χαράμ, και όχι κράτη, «ένα νέο κύμα καταπίεσης» προέρχεται από απολυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτό στο Τουρκμενιστάν και την Κίνα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ