"Μα καλά, ακόμα ασχολείστε με την Κεντροαριστερά;” σχολίασε χαριτολογώντας -ωστόσο δηκτικά- σημαίνον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ σε ραδιοφωνική συνέντευξή του αναφορικά με τις εν εξελίξει διεργασίες σε αυτόν τον χώρο.
Η αλήθεια είναι ότι ο ισχυρότερος παίκτης στο παιχνίδι της “ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς”, δηλαδή η Δημοκρατική Συμπαράταξη, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή η Χαρ. Τρικούπη, έχει αντιληφθεί ότι το μεγαλεπήβολο όραμα, που διατυπωνόταν έως και το πρόσφατο παρελθόν με τυμπανοκρουσίες, απλώς δεν τράβηξε. Η αυλαία αυτής της παράστασης έπεσε άδοξα όταν διακόπηκαν ξαφνικά, και με μεγάλες συγκρούσεις μεταξύ τους, οι συζητήσεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Βέβαια η μια πλευρά έριξε το φταίξιμο στην άλλη.
Ο τρόπος που ναυάγησαν οι συζητήσεις άφησε πολλά ερωτήματα για το εάν τελικά όλη αυτή η διαδικασία ήταν από την αρχή καταδικασμένη να αποτύχει, αφού, εάν προχωρούσε με ιδρυτικό συνέδριο και εκλογή αρχηγού από τη βάση, οι ισορροπίες στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ, θα άλλαζαν δραματικά. Μπορεί η Φ. Γεννηματά να μην ανησυχούσε ότι υπήρχε περίπτωση να χάσει την ηγεσία από τον Στ. Θεοδωράκη. Ποιος όμως θα μπορούσε να προβλέψει τι θα σήμαινε για το υπάρχον status quo του κόμματος εάν κατέβαινε μια ισχυρή εσωκομματική αντίπαλη υποψηφιότητα απέναντι στη νυν πρόεδρο; Γιατί κάποιος πρόεδρος να ρισκάρει να τσαλακώσει την εικόνα της παντοδυναμίας του;
Σε κάθε περίπτωση όμως η πραγματικότητα ενός νέου φορέα, με προσθήκες κομμάτων, συμπορεύσεις δυνάμεων και “προσωπικοτήτων”, θα απαιτούσε -ρεαλιστικά μιλώντας- και συμφωνίες για τοποθετήσεις των νεοεισερχόμενων σε εκλόγιμες θέσεις στις επόμενες εκλογές.
Συνεπώς αυτοί που “θα την πλήρωναν” θα ήταν μετά βεβαιότητας οι βουλευτές των τελευταίων “ηρωικών” (όπως αρέσκονται να αυτοτοποθετούνται) Κοινοβουλευτικών Ομάδων του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ο Στ. Θεοδωράκης, ο “Χ”, ο “Ψ” θα κήρυσσε την αυτοδιάλυση του κόμματος, κίνησης, ομάδας, ομάδωσής του θα καθόταν οικειοθελώς στη γωνία χάριν του... μεγάλου οράματος της νέας παράταξης και της/του αρχηγού της;
Τελικά, ίσως δεν προκαλεί τόσο μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που στήριζαν με πάθος την προοπτική υπέρβασης των υφιστάμενων σχημάτων χάριν νέου κόμματος, σταμάτησαν να το κάνουν άμα τη διακοπή των συνομιλιών με το Ποτάμι.
Όλα δείχνουν λοιπόν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αποφασίσει πως συνεχίζει ως Δημοκρατική Συμπαράταξη έχοντας παραμερίσει τις συζητήσεις περί νέου φορέα. Στόχος μονάχα η διεύρυνση, όσο μικρή κι αν είναι αυτή, από όποιους συμφωνήσουν με τους όρους που θέτει το ΠΑΣΟΚ για συμπόρευση.
Θεμελιώδης παράμετρος στις διαφωνίες ανάμεσα στις διάφορες πλευρές που συμμετέχουν στις διεργασίες είναι το πολιτικό πρόταγμα, που εσχάτως έχει αποκρυσταλλωθεί ως σαφής αποστασιοποίηση από τη Ν.Δ. Η στρατηγική βέβαια ορίζει “ίσες αποστάσεις” και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη Ν.Δ., ωστόσο σε αυτή την περίοδο, που ο Κυρ. Μητσοτάκης παίζει τα ρέστα του για την ανατροπή της κυβέρνησης, οι κινήσεις απομόνωσης της Ν.Δ. -και δεδομένης της ούτως ή άλλως διαχρονικής αντιπολιτευτικής ρητορικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ-, γέρνει την πλάστιγγα.
Τα δεδομένα που διαμορφώνονται φυσικά δεν καλύπτουν πολλούς και διάσπαρτους άλλους “παίκτες”, που βλέποντας την εικόνα να παγιώνεται έχουν αρχίσει να αναζητούν άλλες λύσεις, ωστόσο με άδηλους και με αβέβαιο μέλλον στόχους. Συντείνοντας έτσι στον περαιτέρω κατακερματισμό της “Κεντροαριστεράς”.
