Από την αρχή της ίδρυσής του, ότι γνωρίζουμε για το Ισλαμικό Κράτος, προέρχεται από τους εχθρούς του. Η ιστορία του έχει ειπωθεί σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους που πολέμησαν τον ISIS στο Ιράκ και τη Συρία, από ψυχικά-τραυματισμένους πολίτες που έχουν δραπετεύσει από την βαναυσότητα του, και περιστασιακά από αποστάτες. Αυτό πρόκειται να αλλάξει. Αυτή είναι η ιστορία του Αμπού Αχμάντ, ενός Σύριου πράκτορα για το Ισλαμικό Κράτος που ήταν μάρτυρας της αστραπιαίας επέκτασης της οργάνωσης από πρώτο χέρι και έμεινε μήνες ανάμεσα στους πιο διαβόητους ξένους μαχητές του.
Σε μια σειρά τριών άρθρων, προσφέρει μια μοναδική εικόνα για το πώς οι πολιτικές ραδιουργίες του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι άνοιξαν τον δρόμο για την επέκταση του ισλαμικού κράτους στη Συρία, τις προσπάθειες της αλ Κάιντα να ανακόψει την άνοδο της οργάνωσης και τα τρομακτικά όπλα στο οπλοστάσιο του αυτοαποκαλούμενου «χαλιφάτο». Μερικά ονόματα και στοιχεία έχουν παραλειφθεί για την προστασία του Αμπού Άχμαντ.
Ο Αμπού Άχμαντ δεν δίστασε ποτέ να ασπαστεί την σκέψη για μια συριακή εξέγερση. Γεννημένος σε μία βόρεια συριακή πόλη, σε μια συντηρητική και θρησκευτικά σουνιτική αραβική οικογένεια, ο ίδιος ήταν φοιτητής όταν η εξέγερση ξεκίνησε το Μάρτιο του 2011, και συμμετείχε στις διαδηλώσεις κατά του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ από την πρώτη μέρα.
Συγκέντρωση στη πλατεία Ταχρίρ(2011)«Με ενθουσιασμό στις καρδιές μας είδαμε στην Αίγυπτο να συμβαίνει μια εξέγερση, ακολουθούμενη από την επανάσταση στη Λιβύη», είπε. «Ελπίζαμε πως ο άνεμος της αλλαγής θα περάσει και από τη χώρα μας.»
Όταν η εξέγερση εξελίχτηκε σε εμφύλιο πόλεμο ως τα μέσα του 2012, ο Αμπού Άχμαντ αποφάσισε να πάρει τα όπλα και να πολεμήσει. Κατατάχτηκε σε μια ομάδα Τζιχαντιστών ανταρτών, μέλη της οποίας ήταν κυρίως Σύριοι, αλλά συμπεριλαμβάνονταν και μερικοί ξένοι μαχητές από την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία. Η σύνθεση των ταξιαρχιών ήταν σε συνεχή αλλαγή τότε – κάθε δύο μήνες, η ομάδα του Αμπού Άχμαντ είτε θα άλλαζε το όνομά της ή να ενωνόταν με άλλους τζιχαντιστές αντάρτες. Όμως, οι ομάδες άρχισαν να συγχωνεύονται: Την άνοιξη του 2013, ο Αμπού Άχμαντ επέλεξε να συνταχθεί με το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Ανατολής, όταν επίσημα επεκτάθηκε στη Συρία, καθώς οι εντάσεις κλιμακώθηκαν μεταξύ των Τζιχαντιστών και της ομάδας Nusra Front. Η ομάδα θα διακήρυττε ένα παγκόσμιο χαλιφάτο τον Ιούνιο του 2014, υποθέτοντας ότι το όνομα «Ισλαμικό Κράτος» θα αντικατόπτριζε τις παγκόσμιες φιλοδοξίες της. Από αυτήν την ημέρα, ο Αμπού Αχμάντ είναι μέλος της οργάνωσης, με εξαιρετική εικόνα για τις κινήσεις της οργάνωσης και την ιστορία της.
Κατά τη διάρκεια των πάνω από 15 συναντήσεων μας με τον Αμπού Αχμάντ, τον αμφισβητήσαμε έντονα για τις γνώσεις του για την ομάδα των Τζιχαντιστών και την πίστη του ως μέλος των «στρατιωτών του χαλιφάτου». Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 10 μηνών, περάσαμε πάνω από 100 ώρες μαζί του. Αυτός υπομονετικά απαντούσε στις ερωτήσεις μας για τα πάντα, από το πώς κατέληξε με το ισλαμικό κράτος, πώς είναι οργανωμένη η οργάνωση, και για την ταυτότητα των ευρωπαίων μαχητών μέσα στην ομάδα. Οι συνεντεύξεις μας συνεχίστηκαν για έξι ώρες την ημέρα, σε διάστημα μιας εβδομάδας.
Ο Αμπού Αχμάντ πήρε ένα μεγάλο προσωπικό ρίσκο μιλώντας σε εμάς
Ο Αμπού Αχμάντ πήρε ένα μεγάλο προσωπικό ρίσκο μιλώντας σε εμάς. Επειδή είναι ακόμα με τον ισλαμικό κράτος, θα έπρεπε να κρύψει σκόπιμα κάποιες λεπτομέρειες για τη ζωή του για να προστατεύσει την ταυτότητά του.
Ο Abu Ahmad εξήγησε ότι συμφώνησε να μας μιλήσει για διάφορους λόγους. Αν και είναι ακόμα με το ισλαμικό κράτος, δεν συμφωνεί με όλα όσα κάνει το σύνολο. Ελκόταν από την οργάνωση, γιατί την θεωρεί ως την ισχυρότερη ομάδα σουνιτών στην περιοχή. Ωστόσο, ο ίδιος είναι απογοητευμένος που «έχει γίνει πολύ ακραία», κατηγορώντας την για πράγματα όπως σταύρωση, κάψιμο, και πνίξιμο των αντιπάλων της ή εκείνων που παραβιάζουν τους κανόνες της.
Για παράδειγμα, ο Αμπού Άχμαντ αντιτάχθηκε σε μια τιμωρία που το Ισλαμικό Κράτος εφάρμοσε στη βόρεια συριακή πόλη αλ-Μπαμπ, όπου τοποθέτησε ένα κλουβί στο κέντρο της πόλης, γνωστή και ως Πλατεία Ελευθερίας, για να τιμωρήσει Συρίους πολίτες, ένοχους για ήσσονος σημασίας αδικήματα, όπως η πώληση τσιγάρων. Η οργάνωση, είπε ο Αμπού Άχμαντ, φυλάκισε μια φορά κάποιους Σύριους στο κλουβί για τρεις ημέρες, κρεμώντας μια ταμπέλα γύρω από το λαιμό τους, δηλώνοντας τι έγκλημα είχαν διαπράξει.
«Τώρα η πλατεία είναι γνωστή ως η Πλατεία της τιμωρίας», είπε. «Νομίζω ότι αυτού του είδους η σκληρή τιμωρία είναι άσχημη για εμάς. Κάνει το ISIS πιο τρομακτικό από ό, τι αρεστό στους Σουνίτες, το οποίο δεν είναι καθόλου καλό.»
Στο παρελθόν, είπε ο Αμπού Άχμαντ, ήλπιζε πως το Ισλαμικό Κράτος θα γίνει «ενοποιητής των Τζιχαντιστών», ικανός να φέρει τους σουνίτες τζιχαντιστές μαζί κάτω από ένα λάβαρο. Θαύμαζε τους ξένους μαχητές τους οποίους γνώριζε, κυρίως νέους άνδρες από το Βέλγιο και την Ολλανδία, που είχαν ταξιδέψει στη Συρία για να πολεμήσουν στην τζιχάντ. Όλοι ζούσαν σε πλούσιες και ειρηνικές χώρες, και ενώ δεκάδες χιλιάδες Σύριοι έχουν καταβάλει μεγάλα ποσά χρημάτων για να εισέρθουν λαθραία στην Ευρώπη για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, αυτοί οι τζιχαντιστές ταξίδεψαν εθελοντικά στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.
«Αυτοί οι ξένοι έχουν αφήσει τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους, τη γη τους και ταξίδεψαν όλη αυτή τη διαδρομή για να μας βοηθήσουν εδώ στη Συρία», δήλωσε ο Αμπού Αχμάντ. «Για να μας υποστηρίξουν έχουν πραγματικά θυσιάσει ό, τι είχαν.»
Αλλά ο Αμπού Αχμάντ σύντομα άρχισε να δυσανασχετεί σχετικά με τις τακτικές της ομάδας. Πρώτον, το Ισλαμικό Κράτος δεν ένωσε τους τζιχαντιστές. Αντιθέτως, οι εντάσεις αυξήθηκαν με άλλες ομάδες, και ο ίδιος ανησυχούσε πως «η άνοδος του ISIS είχε οδηγήσει στη ρήξη με την Αλ Νούσρα και στην αποδυνάμωση της ενοποίησης των δυνάμεων της τζιχάντ στη Συρία.»
Δεύτερον, ενώ μερικοί από τους ξένους μαχητές ήταν άνδρες που ζούσαν μια πραγματικά θρησκευτική ζωή στην Ευρώπη, ανακάλυψε μια άλλη ομάδα που άρχισε να τους θεωρεί «τρελούς». Αυτοί ήταν κυρίως νέοι Βέλγοι και Ολλανδοί εγκληματίες μαροκινής καταγωγής, άνεργοι και από διαλυμένα σπίτια, που έζησαν μια περιθωριακή ζωή σε κακά προάστια μιας κακιάς πόλης. Οι περισσότεροι από αυτούς τους τρελούς δεν είχαν καμία ιδέα σχετικά με τη θρησκεία, και σχεδόν κανένας από αυτούς ποτέ δεν έχει διαβάσει το Κοράνι. Γι ‘αυτούς, ο αγώνας στη Συρία ήταν είτε μια περιπέτεια ή ένας τρόπος για να μετανοήσουν για την «αμαρτωλή ζωή» τους στα μπαρ και τις ντισκοτέκ της Ευρώπης.
Υπήρχε ο Αμπού Σαγιάφ, ένας Τζιχαντιστής από το Βέλγιο, ο οποίος συχνά μιλούσε για αποκεφαλισμούς. Κάποτε ρώτησε τον εμίρη του, Αμπού αλ-Αδίρ Αλ Αμπζί, αν μπορούσε να σφάξει κάποιον. «Θέλω μόνο να κουβαλήσω το κεφάλι», δήλωσε ο Αμπού Σαγιάφ. Στην περιοχή ήταν γνωστός ως Αλ-ταμπάχ, ή «ο φονιάς.»
Στον πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι συχνά η αλήθεια. Οι ιστορίες που μας είπε ο Αμπού Αχμάντ ήταν τόσο απίστευτες, και τόσο κοντά στην έδρα της εξουσίας του ισλαμικού κράτους, που ήμασταν αποφασισμένοι να εξετάσουμε αν οι ισχυρισμοί του αληθεύουν.
Για να γίνει αυτό, είχαμε δημιουργήσει ένα κουίζ για τον Αμπού Αχμάντ. Είπε ότι ήξερε πολλούς Ολλανδούς και Βέλγους μαχητές που είχαν ενωθεί με το ισλαμικό κράτος, έτσι ετοιμάσαμε μια λίστα με περίπου 50 φωτογραφίες από τζιχαντιστές αυτών των χώρες που είναι γνωστό ότι έχουν φύγει για τη Συρία. Κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον Αμπού Αχμάντ, του ζητήσαμε να αναγνωρίσει τους άνδρες στις φωτογραφίες.
Οι απαντήσεις του Αμπού Αχμάντ μας επιβεβαίωσαν ότι γνώριζε καλά τους ευρωπαίους τζιχαντιστές που αγωνίζονται για τον ισλαμικό κράτος. Μπροστά μας – χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο και χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια – ο Αμπού Αχμάντ είδε τις εικόνες, και αναγνώρισε σωστά περίπου 30 από τους τζιχαντιστές δίνοντας και ονόματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, θα πρόσθετε κάποια ιστορία για τον Τζιχαντιστή. Για τις άλλες φωτογραφίες, ο ίδιος είπε ότι δεν είχε δει τους ανθρώπους και δεν ήξερε τα ονόματά τους.
Ο Abu Ahmad μας έδειξε ιδιωτικές φωτογραφίες και βίντεο από το laptop του με κάποιους Ολλανδούς, Βέλγους, και μαχητές από την κεντρική Ασία στη Συρία, οι οποίες δεν ήταν δημοσιευμένες στο διαδίκτυο. Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να είχε αυτές τις φωτογραφίες ήταν μέσα από την προσωπική του εμπειρία, εντός της Τζιχαντιστής κοινότητας.
Ο Abu Ahmad απέδειξε επίσης ότι είχε πρόσβαση στα ’’παρασκήνια’’ σε μερικές από τις πιο θεαματικές πράξεις βίας του ισλαμικού κράτους. Αφού οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την Palmyra το 2015, ο Αμπού Αχμάντ επισκέφτηκε την πόλη στην έρημο για να παραστεί σε μια Game of Thrones-τύπου σκηνή για τις εκτελέσεις των αντιπάλων της ομάδας. Μια μέρα τον Ιούλιο του 2015, δύο μέλη του ισλαμικού κράτους από την Αυστρία και τη Γερμανία εκτέλεσαν δύο ανθρώπους που υποστήριζαν ότι ήταν στρατιώτες του Στρατού της Συρίας στην μεγάλη κιονοστοιχία της αρχαίας πόλης. Αυτή ήταν μία από τις πολλές εκτελέσεις στην Παλμύρα. Στις 4 Ιουλίου, το Ισλαμικό Κράτος κυκλοφόρησε ένα βίντεο που έδειχνε την αιματηρή εκτέλεση των 25 έφηβων υποτιθέμενων στρατιωτών της Συρίας στο αμφιθέατρο της πόλης.
Εβδομάδες πριν από το επίσημο βίντεο του Ισλαμικού Κράτους με τις φρικιαστικές εκτελέσεις από τους γερμανούς και αυστριακούς μαχητές βγει στο διαδίκτυο, ο Abu Ahmad μας έδωσε μια εικόνα της εκτέλεσης. Η φωτογραφία δεν έδειχνε μόνο τους δύο κρατούμενους πριν σκοτωθούν, αλλά επίσης και δύο μέλη της μονάδας του ισλαμικού κράτους που τραβούσαν την σκηνή τρόμου. Ποτέ η οργάνωση δεν έχει δημοσιεύσει καμία εικόνα από τα παρασκήνια των εκτελέσεων. Τίποτα τέτοιο δεν είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο. Η εικόνα που δόθηκε από τον Αμπού Αχμάντ είναι πραγματικά μοναδική – τραβηγμένη από κάποιον από μέσα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ένας από τους δύο οπερατέρ στη φωτογραφία είναι ο Χάρι Σάρφο, ένας Γερμανός πολίτης που ταξίδεψε στη Συρία για να ενταχτεί στο Ισλαμικό Κράτος. Είπε ότι στη συνέχεια απογοητεύτηκε με την οργάνωση και έφυγε πίσω στη Γερμανία, όπου είναι σήμερα φυλακισμένος. Στην περιγραφή του στους New York Times ο Σάρφο ισχυρίζεται ότι μέλη του ισλαμικού κράτους του είπαν «να κρατήσει την μαύρη σημαία της ομάδας και να περπατήσει ξανά και ξανά μπροστά στην κάμερα» την ώρα που γύριζαν ένα προπαγανδιστικό βίντεο. Η φωτογραφία που έδωσε ο Αμπού Αχμάντ, όμως, έρχεται σε αντίθεση με τα λεγόμενα του Sarfo για τον παθητικό ρόλο που είχε σε αυτήν την παραγωγή: Ενώ το βίντεο δείχνει μόνο ότι κρατούσε τη μαύρη σημαία, η φωτογραφία δείχνει ότι ήταν ένας από τους δύο οπερατέρ που μαγνητοσκοπούσαν τους δολοφόνους οι οποίοι ήταν έτοιμοι να εκτελέσουν τους δύο Σύριους.
Ο Αμπού Αχμάντ δεν έχει απλά παρακολουθήσει τον πόλεμο που αναπτύσσεται ανάμεσα στους τζιχαντιστές στη Συρία από απόσταση – είναι ο ίδιος μάρτυρας. Ο διαχωρισμός μεταξύ της Αλ- Νούσρα και του Ισλαμικό Κράτος ήταν ένα από τα πιο καθοριστικά γεγονότα του Συριακού πολέμου, και οδήγησε σε μαζικό χάσμα εντός των αντί-Άσαντ τάξεων ενώ σηματοδότησε την άνοδο μιας νέας τζιχαντιστικής δύναμης, με επικεφαλής τον Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι, που έχει έρθει για να επισκιάσει την Αλ Κάιντα.
Ο Αμπού Αχμάντ ήταν στην πρώτη σειρά όταν εκτυλίχθηκε το μεγαλύτερο διαζύγιο του τζιχαντισμού παγκοσμίως.
Πηγή: Foreign Policy
Μετάφραση: Συντακτική ομάδα του Nonaligned
