Πολύ εύστοχα η ιταλική εφημερίδα «Ρεπούμπλικα» επέλεξε χθες ως πρωτοσέλιδο τίτλο «Κυβέρνηση Φωτοκόπια», ενώ προχθές η ιστοσελίδα Eurointelli-gence είχε μιλήσει για «κυβέρνηση Ρέντσι χωρίς τον Ρέντσι». Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας στην πυρετώδη προσπάθειά του να επιστρέψει στην εξουσία κινδυνεύει να ακυρώσει τα όποια κέρδη προσδοκούσε από την παραίτησή του μετά την ήττα του στο δημοψήφισμα.
Αν δηλαδή θέλει να ελέγχει πλήρως τη μεταβατική κυβέρνηση Τζεντιλόνι για να μπορεί όποτε το κρίνει να προκαλέσει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, τότε θα χρεωθεί ως πρωθυπουργός από το παρασκήνιο όλες τις αποφάσεις από τη μεθόδευση της διάσωσης της Monte dei Paschi μέχρι το διακομματικό παζάρι για τον εκλογικό νόμο. Αν το κόστος της διάσωσης των προβληματικών τραπεζών ακόμη και στην ηπιότερη εκδοχή του bail-in είναι αυτονόητο, η τροποποίηση του εκλογικού νόμου είναι μια αναπόφευκτη υψηλού πολιτικού κόστους επιλογή. Ο σημερινός εκλογικός νόμος δίνει στο πρώτο κόμμα ακόμη και με διαφορά μίας ψήφου το 60% των εδρών της Βουλής και συνδιαμορφώθηκε και ψηφίστηκε από κοινού από τους Ρέντσι και Μπερλουσκόνι όταν πίστευαν ότι το Δημοκρατικό Κόμμα και η Φόρτσα Ιτάλια είναι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα.
Σήμερα η αλλαγή του εκλογικού νόμου είναι έμμεση αλλά σαφής ομολογία ότι αν γίνονταν τώρα βουλευτικές εκλογές το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κοινοβουλευτικά κυβέρνηση, μια παραδοχή που διαψεύδει τη στρατηγική Ρέντσι ότι το 40% του «Ναι» στο δημοψήφισμα μπορεί να μεταφραστεί σε εκλογικό ποσοστό της Κεντροαριστεράς! Ηδη με όλα τα παραπάνω η παραίτηση του Ρέντσι ως ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για μια αποτυχημένη πρωτοβουλία έχει ακυρωθεί και αυτό που προβάλλει είναι η επιμονή ενός πολιτικού ηγέτη που ανήλθε στην εξουσία με ανακτορικό πραξικόπημα και παρέμεινε σε αυτήν χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση για δυόμισι χρόνια να παρακάμψει τη λαϊκή αποδοκιμασία της 4/12 ζητώντας ξανά με πιο πιεστικό και διληματικό τρόπο την ψήφο των συμπολιτών του.
