Στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου, οι μεγάλες χώρες της Δύσης εμφανίζονταν ως υπέρμαχοι των ανθρώπινων δικαιωμάτων, με την διαφορά ότι έδιναν έμφαση στα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα εις βάρος των συλλογικών και κοινωνικών. Από την άλλη, στις χώρες του «υπαρκτού» σοσιαλισμού και πολλές του τρίτου κόσμου ορκίζονταν στα κοινωνικά δικαιώματα, χαρακτηρίζοντας την διεκδίκηση των ατομικών και πολιτικών «δούρειο ίππο» της Δύσης. Ωστόσο, η λήξη του ψυχρού πολέμου έθεσε τέλος στον διαχωρισμό αυτό, καθιστώντας αναμφισβήτητη αλήθεια ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οικουμενικά, αδιαίρετα και αδιαπραγμάτευτα, ενώ προέκυψε η ανάγκη και για νέα δικαιώματα στις συνθήκες των πρωτόγνωρων νέων τεχνολογικών εξελίξεων.
Ευτυχώς, στο ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουμε πρόοδο, όχι μόνο στο νομικό επίπεδο, αλλά και στην δημιουργία θεσμών προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο οποίο μπορούν να προσφεύγουν πολίτες, ακόμα και εναντίον κυβερνήσεών των χωρών τους, με την Ελλάδα, όχι λίγες φορές κατηγορούμενη και δικαζόμενη, όπως συνέβη προ τριετίας για τους πνιγμούς προσφύγων και μεταναστών στο Φαρμακονήσι.
Θα πει κανείς ότι δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο, όπου βασικά δικαιώματα δεν παραβιάζονται, ακόμα και στην ηγέτιδα δύναμη του λεγόμενου ελεύθερου κόσμου, της οποίας την εξωτερική πολιτική ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση Μητσοτάκη και της οποίας καλύτεροι σύμμαχοι είναι καθεστώτα σαν της Σαουδικής Αραβίας. Από την άλλη, το ότι σύμμαχοι της Ρωσίας είναι το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν και το απολυταρχικό της Β. Κορέας, δεν δικαιολογεί τα δύο μέτρα και δύο σταθμά εκ μέρους των ΗΠΑ, σε ότι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Προφανώς, κορυφαίο δικαίωμα προς νομική κατοχύρωση είναι το Δικαίωμα στην Ειρήνη, που ισοδυναμεί με το δικαίωμα στη ζωή, το οποίο και παραβιάζεται κατάφορα τόσο στην Ουκρανία όσο και τον τελευταίο καιρό ξανά στην Γάζα.
Όσο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν έχει αποφύγει την παραβίαση κανενός άρθρου της Οικουμενικής Διακήρυξης είτε πρόκειται για την προστασία της ιδιωτικής ζωής από τις υποκλοπές είτε για τα θεμελιώδη δικαιώματα στην υγεία και παιδεία είτε στην πληροφόρηση, με την Ελλάδα στη θέση 107 από την άποψη ελευθερίας του τύπου. Τι να γράψω, όμως, για το δικαίωμα των οικογενειών που έχασαν τους ανθρώπους τους στα Τέμπη, των οποίων η απαίτηση να αποδοθεί δικαιοσύνη και να δικαστούν οι υπαίτιοι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες δεν βρίσκει ευήκοα ώτα στου Μαξίμου.
Ταλαντεύεται επίσης η κυβέρνηση Μητσοτάκη, λόγω Βορίδη και άλλων «παλικαριών», ως προς την νομική κατοχύρωση του δικαιώματος γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, τα οποία η ακροδεξιά προορίζει για τους σύγχρονους Καιάδες.
Καταλήγω, με προ ετών σύνθημα του ΟΗΕ «Όλα τα Δικαιώματα για Όλους», αν και το «Όλοι» θα αμφισβητηθεί από κάποιους αριστερούς που δεν κατανοούν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να τα απολαμβάνει κάποιος/ κάποια, μόνο και μόνο επειδή είναι άνθρωπος είτε είναι καπιταλιστής είτε προλετάριος.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ –Προοδευτική Συμμαχία
