Ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών, Πάνος Σκουρλέτης, τονίζει συγκεκριμένα:
Οι τελευταίες ειδήσεις, για τον ξυλοδαρμό 11χρονου μαθητή στο προαύλιο του σχολείου του στην Αθήνα από ομάδα ανηλίκων, για την άγρια επίθεση που δέχθηκε μαθήτρια από μαθήτριες άλλου σχολείου, έξω από το σχολείο της στην Ηλιούπολη καθώς σχολούσε, αλλά και για την παρέμβαση Εισαγγελέα σχετικά με τον ξυλοδαρμό 14χρονης από ανήλικα κορίτσια στη Θεσσαλονίκη, προκαλούν σοκ και δημιουργούν ανησυχία σε όλη την κοινωνία. Λίγες μέρες πριν, μια αντίστοιχη είδηση αφορούσε τη σύλληψη δύο ανηλίκων 14 και 15 ετών στην περιοχή της Κηφισιάς, που φέρονται να απείλησαν με σουγιά και σιδερογροθιά έναν 12χρονο και στη συνέχεια να τον χτύπησαν με λακτίσματα και γροθιά στα πλευρά και στο κεφάλι.
Τα θλιβερά αυτά γεγονότα η απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ τα αντιμετωπίζει απλώς ως «περιστατικά». Η υπουργός Παιδείας παραμένει άφαντη, ενώ ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου αρκέστηκε να δηλώσει ότι ζητήθηκε έρευνα και θα αποδοθούν ευθύνες. Η βία μεταξύ ανηλίκων, μεταξύ παιδιών, είναι ένα πολύ δύσκολο και με πολλές ιδιαίτερες πτυχές φαινόμενο και η αποκλειστικά εκ των υστέρων αναζήτηση ευθυνών δεν λύνει το πρόβλημα.
Από την έναρξη της πανδημίας και των πρώτων δυσκολιών της καθημερινότητας, μιλήσαμε για την ανάγκη ενός ολιστικού σχεδίου παρεμβάσεων στις σχολικές μονάδες, για τους ανηλίκους που βίωσαν μια τόσο πρωτόγνωρη συνθήκη περιορισμών σε νεαρή ηλικία, τον εθισμό στις οθόνες πάσης φύσεως και μια γενικευμένη ανασφάλεια. Σε σχετική δήλωσή μου, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2021, μίλησα για την επιτακτική ανάγκη ανάπτυξης ενός κινήματος «StopBullying», με μια σειρά από συγκεκριμένες προτάσεις σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο. (Δείτε εδώ: https://bit.ly/3AHVSfG).
Η κυβέρνηση δεν έκανε τον κόπο να ασχοληθεί ουσιαστικά και με τη σοβαρότητα που απαιτείται, με το θέμα, ενώ απλά παρακολουθούσε για μέρες σχολεία στη Βόρεια Ελλάδα να μετατρέπονται σε ορμητήρια φασιστικών οργανώσεων. Αυτή είναι και η ουσία της αποτυχίας αντιμετώπισης από την κυβέρνηση αυτού του κοινωνικού φαινομένου. Αντιλαμβάνεται τα κοινωνικά φαινόμενα ως περιστατικά που χρήζουν κάποιας τιμωρίας και που, εν τέλει, δεν μπορούν άμεσα να επιλυθούν. Αδιαφορεί για την κοινωνία επί της ουσίας. Γι’ αυτό, άλλωστε, νομοθέτησε μόλις λίγες μέρες πριν τις εκλογές σχετικά με το bullying, περισσότερο με επικοινωνιακούς όρους και με ρυθμίσεις που δεν απαντούν επί της ουσίας σε τίποτα.
Η μείωση των θεωρητικών μαθημάτων στο Λύκειο (με τις αλήστου μνήμης δηλώσεις σχετικά με την Κοινωνιολογία), η εμμονή ότι η τηλεκπαίδευση δεν είχε καμία απολύτως αρνητική επίδραση κατά τη διάρκεια του λοκντάουν στις ευαίσθητες αυτές ηλικίες, οι συνθήκες διδασκαλίας και η επιφόρτιση των εκπαιδευτικών με ευθύνες που δεν τους αναλογούν ως προς την αντιμετώπιση τέτοιων δύσκολων φαινομένων, οι τραγικές ελλείψεις εξειδικευμένου προσωπικού (ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών), η έλλειψη εκπαίδευσης δασκάλων και καθηγητών για το συγκεκριμένο ζήτημα και η αδικαιολόγητη άρνηση να αναγνωριστεί η ανάγκη και να εκκινήσει ένας εθνικός θεσμικός διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, δείχνουν την αναλγησία της κυβέρνησης της ΝΔ στο συγκεκριμένο μείζον ζήτημα. Είναι σαφές ότι στο πρόγραμμά τους δεν χωρούσε κάτι τέτοιο. Προτεραιότητα ήταν η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ θέτει ως προτεραιότητα το κρίσιμο αυτό θέμα και βρίσκεται δίπλα στην κοινωνία που αγωνιά, για να αντιμετωπιστεί όχι μόνο ο εκφοβισμός, αλλά δυστυχώς πλέον η υπαρκτή σωματική βία. Για τον ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ όλα αυτά δεν είναι απλώς «περιστατικά» ούτε αποκλειστικά ζήτημα απόδοσης ευθυνών και τιμωρίας. Η ψυχική και σωματική ακεραιότητα των παιδιών – θυμάτων, η διαχείριση των παιδιών – θυτών και πρωτίστως η καταπολέμηση των γενεσιουργών αιτίων στην εκδήλωση του φαινομένου, για την αποφυγή ύπαρξης και θυμάτων και θυτών, ειδικά όταν αφορά ανηλίκους, είναι για εμάς κορυφαίο ζήτημα. Είτε αφορά δημόσια είτε ιδιωτικά -όπως είδαμε πάλι πρόσφατα- εκπαιδευτήρια.
Είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους και πρέπει όλοι να ενεργοποιηθούμε.
Το οφείλουμε στα παιδιά, που είναι το μέλλον.
