Ο χώρος του Πανεπιστημίου, όπως και της εκπαίδευσης γενικότερα, αποτελεί διαχρονικά ένα πεδίο όπου αναπτύσσονται έντονες κοινωνικές συγκρούσεις. Αυτό είναι κάτι λογικό. Το Πανεπιστήμιο αποτελεί έναν πολύ σημαντικό ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους. Μέσα σε αυτό αναπτύσσονται οι διαφορετικές λογικές, συμπεριφορές και αναπτύσσεται η προσωπικότητα του μελλοντικού επιστημονικού προσωπικού. Ακόμα, το Πανεπιστήμιο διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της αγοράς εργασίας. Τα επαγγελματικά δικαιώματα και ο τρόπος που αυτά κατοχυρώνονται είναι ένα διαρκές σημείο σύγκρουσης. Έτσι εντός του Πανεπιστημίου γίνονται ακόμα πιο φανερές οι διαχωριστικές μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς. Από τη μία, προτάσσεται ένα Πανεπιστήμιο Δημόσιο, Δωρεάν και Δημοκρατικό που θα δουλεύει με βάση τις ανάγκες της επιστήμης και της κοινωνίας. Από την άλλη, προτάσσεται ένα αποστειρωμένο και αστυνομοκρατούμενο Πανεπιστήμιο πλήρως υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς.
Αυτόν ακριβώς το χαρακτήρα του Πανεπιστημίου ως πεδίου έντονων κοινωνικών αντιπαραθέσεων αντιλαμβάνονται και οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι πάντοτε οι συντηρητικές κυβερνήσεις επιτίθενται με μανία εναντίον του Δημόσιου, Δωρεάν και Δημοκρατικού Πανεπιστημίου. Τα προτάγματά τους είναι σχεδόν πάντα τα ίδια: απορρύθμιση του δημοσίου έναντι του ιδιωτικού – ταξικοί φραγμοί - συρρίκνωση της δημοκρατίας - εμπέδωση του αυταρχισμού.
Έτσι και σήμερα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε στην νομοθέτηση και εφαρμογή μίας σειράς μέτρων προς αυτήν την κατεύθυνση. Μετά τον Νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη διαμορφώνεται ένα Πανεπιστήμιο διαφορετικό από αυτό που γνωρίζαμε μέχρι πρότινος. Δημιουργείται ένα Πανεπιστήμιο που θα εντείνει, αφ’ ενός, τους ταξικούς φραγμούς και αφ’ ετέρου, δε θα χωρά καμία έννοια πολιτικής και διεκδίκησης. Που αντί να διαμορφώνει σκεπτόμενους ανθρώπους θα δημιουργεί στρατιές πειθήνιων φοιτητών/-τριών υπό το φόβο της αστυνομικής μπότας και του βάρους της εντατικοποίησης, εύκολα εκμεταλλεύσιμους/-ες στην αγορά εργασίας. Ένα Πανεπιστήμιο όπου οι αγώνες θα καταστέλλονται εν τη γενέσει τους και θα ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση. Αυτό το Πανεπιστήμιο καμία σχέση δεν έχει με τα δημοκρατικά κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος από την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Αποτελεί, όμως, αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσει η βαθύτερη στόχευση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του αστικού μπλοκ που δεν είναι άλλη από το να σβήσει κάθε έννοια συλλογικού αγώνα σε κάθε κοινωνικό χώρο, ακολουθώντας πιστά το δόγμα Βορίδη για θεσμική θωράκιση του κράτους απέναντι στην Αριστερά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο καλούμαστε ως Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουμε. Οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, αλλά και να περιγράψουμε το Πανεπιστήμιο όπως το οραματιζόμαστε. Απέναντι στην αστυνομοκρατία, λοιπόν, να προτάξουμε το ζωντανό Πανεπιστήμιο, χώρο μόρφωσης, δημιουργίας και αγώνα. Απέναντι στη διάλυση της συλλογικής εκπροσώπησης και διεκδίκησης, να προτάξουμε την ανασυγκρότηση των δομών του φοιτητικού κινήματος σε δημοκρατική κατεύθυνση με προτάσεις όπως η ανασύσταση της ΕΦΕΕ. Απέναντι στα Συμβούλια Ιδρύματος των manager και τα κλειστά όργανα διοίκησης, να προτάξουμε τη συμμετοχή με λόγο και ψήφο όλων των κομματιών της ακαδημαϊκής κοινότητας σε αυτά. Απέναντι στη διάλυση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να προτάξουμε την αύξηση της χρηματοδότησης. Απέναντι στο Πανεπιστήμιο των λίγων κι εκλεκτών, να προτάξουμε τη στήριξη της στέγασης και της μέριμνας ώστε να σπουδάζουν όλοι/-ες απρόσκοπτα. Απέναντι στην εντατικοποίηση, να προτάξουμε τους ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Απέναντι στα διαλυμένα επαγγελματικά δικαιώματα, να προτάξουμε τη συλλογική κατοχύρωση και τον ενιαίο κι αδιάσπαστο χαρακτήρα των πτυχίων.
Τα παραπάνω δεν είναι απλά μία σειρά από αιτήματα, αλλά αποτελούν για μας, μαχητούς και αναγκαίους στόχους. Για να τους πετύχουμε οφείλουμε να παρέμβουμε μες στα Πανεπιστήμιά μας με σχέδιο και δράση. Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διαδραματίσει έναν πρωτοπόρο ρόλο μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο. Είναι ανάγκη να πρωτοστατήσουμε στη συγκρότηση εκείνου το πανεκπαιδευτικού και δημοκρατικού μετώπου που θα έχει τη δυνατότητα να βάζει αναχώματα στην κυβερνητική πολιτική. Αυτό απαιτεί την ενότητα στην δράση όλων κομματιών της ακαδημαϊκής κοινότητας, όσο και όλων των αριστερών και δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων εντός των σχολών. Είναι χρέος μας να διαμορφώσουμε ένα αγωνιστικό κλίμα στους φοιτητικούς συλλόγους, ώστε να παρθούν τέτοιες αποφάσεις και να διεξαχθούν μεγάλες κινητοποιήσεις. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε και θέλουμε να συνδέσουμε τους αγώνες του σήμερα απέναντι στην αναδιάρθρωση με το διεκδικητικό πλαίσιο εκείνο που θα μας επιτρέπει την επόμενη μέρα να πετύχουμε νίκες κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική.
Οφείλουμε, όμως κι εν όψει συνεδρίου, να αναμετρηθούμε με τους ίδιους μας τους εαυτούς και να τους ξεπεράσουμε μαζικοποιώντας και συστηματοποιώντας την παρέμβασή μας σε κάθε σχολή, ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί. Να χτίσουμε μια Σπουδάζουσα Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στο ύψος των αναγκών της συγκυρίας και του ιστορικού ρόλου της Αριστεράς. Για να πετύχουμε τις νίκες της γενιάς μας!
*Λουκάς Ζάχαρης, γραμματέας Σπουδάζουσας Αθήνας νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
**Ευθύμης Λαμπαδάς, μέλος Κ.Σ. νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
