Το πρώτο ζήτημα είναι ο ρόλος των Οργανώσεων Μελών του κόμματος. Αυτό που μάθαμε από το μεγάλο σχολειό της Ανανεωτικής Αριστεράς είναι ότι η οργάνωση βάσης είναι το κόμμα στο χώρο του. Αυτό όμως που δεν κάνουν οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι να παράξουν πολιτική στο χώρο τους. Και η ευθύνη φυσικά είναι σε όλες τις βαθμίδες της ηγεσίας. Μου δίνουν την εντύπωση ότι θέλουν τις οργανώσεις εκλογικό μηχανισμό και τυπικό διεκπεραιωτή των δικών τους αποφάσεων. Στροφή λοιπόν των ΟΜ στην πολιτική, εάν θέλουμε κόμμα ισχυρό και σύγχρονο στις απαιτήσεις της εποχής μας.
Το δεύτερο ζήτημα είναι οι σχέσεις των ΟΜ με την κυβέρνηση. Οι οργανώσεις πρέπει να επεξεργάζονται πολιτικές στο χώρο τους, στο συνέδριο συλλογικά το κόμμα θα πάρει τις αποφάσεις του και θα ψηφιστούν, θα γίνουν πολιτικές αποφάσεις. Μεθαύριο που θα κλείσουμε τη «δεξιά παρένθεση» και ο λαός θα μας επαναφέρει στη διακυβέρνηση της χώρας, ο πρωθυπουργός μας θα τοποθετήσει υπουργούς σε κάθε υπουργείο. Ποιες είναι λοιπόν οι υποχρεώσεις του υπουργού σε σχέση με το πρόγραμμα που έχει επεξεργαστεί το κόμμα; Ο υπουργός πολιτεύεται σύμφωνα με αυτά που πιστεύει ο ίδιος, όταν δεν ταυτίζονται οι απόψεις του με τις επιλογές του κόμματος; Και ποια σχέση θα έχει με τις ΟΜ που έχουν επεξεργαστεί τις αποφάσεις που έχουν ψηφιστεί;
Η εμπειρία που έχω, από τη θέση που κατείχα στα χρόνια της δικής μας διακυβέρνησης, ως γραμματέας του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, είναι ότι οι συνδικαλιστές μας αισθάνονταν πολύ συχνά όπως ο αγωνιστής του ’21 Ματρόζος, από το γνωστό ποίημα, έξω από το γραφείο του υπουργού. Ως άτομα ανεπιθύμητα που ενοχλούσαν την εγκατεστημένη εξουσία. Οι περισσότεροι υπουργοί δεν μας δέχονταν, όχι όλοι, υπήρχαν και οι εξαιρέσεις. Κάποιοι μας θεωρούσαν ως εχθρούς και μας πολεμούσαν, ενώ στηρίζονταν στο μηχανισμό των υπουργείων που ήταν παγιωμένος γραφειοκρατικά. Τους βόλευε, διότι κολάκευε τις αδυναμίες τους. Και μπορώ να αναφέρω ονόματα και πολιτικές, αλλά δεν το κρίνω σκόπιμο, διότι θα ξεφύγει από τους στόχους αυτού του κειμένου.
Για παράδειγμα, στο υπουργείο της Δικαιοσύνης, που το ζω 35 χρόνια, ο πρωθυπουργός το τελευταίο διάστημα της διακυβέρνησής μας τοποθέτησε έναν νεαρό υπουργό, ο οποίος το αριστερό αποτύπωμα που θέλαμε να αφήσουμε το κατάντησε μουτζούρα, την οποία δύσκολα θα σβήσουμε. Η κριτική φυσικά δεν είναι στο «νεαρός», διότι μικρότερη από αυτόν ηλικία είχε ο γενικός γραμματέας του, αλλά τον ξελάσπωνε, γιατί είχε αριστερή κουλτούρα.
Η πρώτη απόφασή του ήταν να αποσύρει νομοσχέδιο του προκατόχου του, που ίδρυε άλλα δύο Πρωτοδικεία στην Αθήνα. Με αυτή την ενέργεια εξυπηρέτησε καθαρά τα συντεχνιακά συμφέροντα των δικηγόρων και αγνόησε τα συμφέροντα και την ταλαιπωρία των Αθηναίων. Και ενώ η Αχαΐα έχει τρία Πρωτοδικεία, η Λακωνία δύο, η Αττική από τα Μέγαρα έως το Λαύριο και από το Φάληρο έως το Μαραθώνα, εξυπηρετείται από ένα Πρωτοδικείο.
Επίσης, τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα, καταργώντας την προηγούμενη επιτροπή, χωρίς να συνεργαστεί με αυτούς που ζουν τη Δικαιοσύνη χρόνια, χωρίς να αφουγκραστεί την κοινωνία, με γνώμονα την εξυπηρέτηση και πάλι συντεχνιακών συμφερόντων. Επειδή στο χώρο έχω καταγραφεί ως πολιτικά ενταγμένος στο ΣΥΡΙΖΑ, γίνομαι δέκτης έντονης δυσαρέσκειας για τα αποτελέσματα αυτής της τροποποίησης, τα οποία οφείλουμε να τα συζητήσουμε δημόσια.
Ποιος λοιπόν ο λόγος απελευθέρωσης των αναβολών των δικών, όταν γνωρίζουμε ότι από εκεί ξεκινάει η ταλαιπωρία του λαού στα δικαστήρια, αλλά και η επιβάρυνση των εξόδων του; Με τις αλλεπάλληλες αναβολές, μία υπόθεση ξεπερνάει τη δεκαετία μέχρι να τελειώσει, με ταλαιπωρία και κόστος για τον πολίτη. Αλλά και η αποποινικοποίηση αδικημάτων δημιούργησε τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, τα οποία εκμεταλλεύονται οι νεοφιλελεύθεροι.
Όταν όμως το υπουργείο Εσωτερικών και ο υπεύθυνος εκλογών, σύντροφος Κ. Πουλάκης, έκανε το αυτονόητο για την Αριστερά, συνεργάστηκε δηλαδή με τους δικαστικούς υπαλλήλους, πήρε σημαντική βοήθεια από τους διευθυντές του Αρείου Πάγου και των Πρωτοδικείων Αθήνας και Πειραιά. Συζήτησε, άκουσε και υιοθέτησε από την εμπειρία αυτών που οργανώνουν τις εκλογές και αποφύγαμε το διαφαινόμενο τότε μπάχαλο.
Από αυτό το συνέδριο αναμένουμε αποφάσεις και πρωτοβουλίες που θα δημιουργούν οργανώσεις μελών, οι οποίες θα είναι κόμμα στο χώρο τους και επίσης ψηφίζουμε το πλαίσιο των σχέσεων του κόμματος με την αυριανή κυβέρνηση της Αριστεράς.
*Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης είναι δικαστικός υπάλληλος
