Την είδαμε στην παγερή πλατεία

μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι

με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Ιάκωβος Καμπανέλλης, «Άσμα Ασμάτων»

Στις 27 Ιανουαρίου τιμάται παγκοσμίως η καθιερωμένη από τον ΟΗΕ Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος.

Με όσα συμβαίνουν γύρω μας θυμήθηκα την Μπέρρυ Ναχμία, Ελληνίδα Εβραία από την Καστοριά, «κοπέλα του Άουσβιτς», και το βιβλίο της «Κραυγή για το αύριο» (Εκδόσεις Κάκτος), που μου το είχε αφιερώσει το 1993 γράφοντας: «Είναι η φωνή κι ο σπαραγμός μιας εμπειρίας στα χιτλερικά στρατόπεδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί».

Στην περίπτωση του Ολοκαυτώματος, δεν συγχωρείται καμιά υποτίμηση και άρνηση η οποία προέρχεται κυρίως από τους νεοναζί και ισλαμιστές φονταμενταλιστές, με κύριο εκφραστή τους το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Θυμίζω ότι το Ισραήλ, σήμερα αναγνωρισμένο από περίπου 140 χώρες, που με τα σημερινά πληθυσμιακά του δεδομένα δεν μπορεί να είναι μόνο κράτος των Εβραίων, ιδρύθηκε το 1948 ύστερα από απόφαση της Γ.Σ. του ΟΗΕ (1947), η οποία προβλέπει δύο κράτη στην ιστορική Παλαιστίνη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό, με ιδιαίτερο καθεστώς για την Ιερουσαλήμ.

Πρώτη η Αριστερά, με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, υποστήριξε την ύπαρξη του κράτους αυτού. Άρα, απορρίπτουμε τις κατηγορίες περί αντισημιτισμού επειδή αρνούμαστε τη σφαγή στη Γάζα και ταυτόχρονα απαιτούμε την υλοποίηση του δεύτερου σκέλους της απόφασης του ΟΗΕ, δηλαδή την ίδρυση και παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Για εμάς, λοιπόν, η Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από ημέρα αντιφασιστική και αντιπολεμική, με βάση και το σύνθημα που αναδύθηκε από τα ερείπια και τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου «Ποτέ πια φασισμός - ποτέ πια πόλεμος» ή, πιο απλά, το διεθνώς κατοχυρωμένο «Never again». Σύνθημα που ακούστηκε μαζικά στις πρόσφατες διαδηλώσεις και στη Γερμανία εναντίον της δράσης και των αντιμεταναστευτικών αντιευρωπαϊκών θέσεων του -ανερχόμενου, δυστυχώς- κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία. Αλίμονο σε όλες τις κοινωνίες της Ευρώπης αν υιοθετήσουν την εναλλακτική αυτή.

Θεωρώ, τέλος, ότι η ισραηλινή κυβέρνηση Νετανιάχου με τις ακροδεξιές συμμαχίες της και την άρνησή της σε κράτος της Παλαιστίνης που ήδη μετέχει στον ΟΗΕ και διατηρεί πρεσβείες σε πολλές χώρες -στην Αθήνα σχεδόν δίπλα σε εκείνη του Ισραήλ- υπονομεύει μακροπρόθεσμα το ίδιο το εβραϊκό κράτος, καθώς η κοινωνική του συνοχή κλονίζεται καθημερινά με τη φυγή στο εξωτερικό χιλιάδων νέων που δεν θέλουν να πολεμήσουν στη Γάζα.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.