Παρά το γεγονός ότι ο κ. Χαντζόπουλος ζωγραφίζει καλά και δεν έχει ανάγκη επεξηγήσεων, ο ίδιος αισθάνεται την ανάγκη να γράψει ως διάλογο των θαμώνων του στριπτιτζάδικου: "Δεξιά είναι η Ραχήλ και αριστερά η Ζωή, λέει ο ένας θαμώνας. Κάνουν και κάτι άλλο; Ρωτάει ένας άλλος. Άκουσα ότι κάνουν και μηνύσεις, αλλά καλύτερα να ρωτήσετε τον σερβιτόρο", απαντά ο πρώτος παραπέμποντας ευθέως στην καταναγκαστική εκπόρνευση των κοριτσιών που συνηθίζεται σε τέτοια μαγαζιά.
Ας παρακάμψουμε τον σεξισμό και την ευκολία με την οποία ο υπάλληλος του κου Ψυχάρη, χαρακτηρίζει τις αντιπάλους του αφεντικού του πουτάνες. Θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Χαντζόπουλος ότι, ακόμα και στην εφημερίδα που εργάζεται, το χιούμορ καταξιώνεται κοινωνικά μόνο όταν είναι εναντίον του ισχυρού και υπέρ του αδυνάτου. Στην αντίθετη περίπτωση πρόκειται για το χιούμορ του γελωτοποιού της αυλής που κουνάει κουδουνίστρες για να γελάνε οι βασιλιάδες και οι αυλικοί.