Τα θαύματα στην Ελλάδα κρατάνε λίγο. Έτσι και η «αντιφασιστική» περίοδος της κυβέρνησης φαίνεται να λήγει – το μπιστολίδι του Νέου Ηρακλείου έδωσε την κατάλληλη αφορμή. Στη χτεσινή συνέντευξη του στον Γιάννη Πρετεντέρη, ο πρωθυπουργός άφησε στην μπάντα το δημοκρατικό και διαλλακτικό στυλ των ημερών που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κι επανήλθε στον παλιό καλό Αντώνη Σαμαρά

Από όσα είπε χτες ο πρωθυπουργός, δεν θα έπρεπε να σταθούμε  στα ευτράπελα περί wi-fi –όσο και αν προσφέρονται για αστείες ατάκες στο twitter. Πολύ πιο σημαντικό για τα πολιτικά πράγματα (και απειλητικό για τη δημοκρατία) είναι το ότι χτες ο πρωθυπουργός πήρε πάνω του τη θεωρία των δύο άκρων. Όσο και αν πρόσεξε τις λέξεις που χρησιμοποίησε, αυτό που έκανε στην πραγματικότητα ήταν να ρίξει στο ίδιο τσουβάλι τους λαϊκούς αγώνες και τις κινηματικές δράσεις με τις πρακτικές των ναζιστικών ταγμάτων εφόδων. Εξομοίωσε, δηλαδή, όσους αγωνίζονται για ένα πιο δίκαιο κι ελπιδοφόρο μέλλον με όσους θέλουν να γυρίσουν την κοινωνία στο πλέον σκοτεινό μεσαιωνικό παρελθόν. Ο πρωθυπουργός απέδειξε κατ’ αυτόν τον τρόπο, ότι η άθλια θεωρία των δύο άκρων δεν διακινείται από κάποιους «ακραίους» συμβούλους του. Ο ίδιος είναι ο εμπνευστής της, ο ίδιος είναι ο αρχιερέας στο ναό της δεξιάς ακρότητας.

Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς επιλέγει το χαρτί της πολιτικής έντασης, ως μόνο τρόπο για να μείνει γατζωμένος στον πρωθυπουργικό θώκο. Απέναντι σε αυτήν την τυχοδιωκτική κι επικίνδυνη επιλογή, απαιτούνται μαζική κινητοποίηση των κινημάτων, εγρήγορση των πολιτών και νηφάλια αποφασιστικότητα της Αριστεράς. Η δημοκρατία πρέπει να  είναι η απάντηση της κοινωνίας στον διχαστικό εξτρεμισμό του πρωθυπουργού.