Χρόνια ολόκληρα περίμεναν οι εργοδότες να βρουν την κατάλληλη στιγμή για να ξεμπερδέψουν με το οκτάωρο, τις υπερωριακές αμοιβές, τις συλλογικές συμβάσεις, τις απεργίες, τους περιορισμούς στις απολύσεις.

Αίτημά τους ήταν να θεσμοθετηθεί επιτέλους η αυθαιρεσία, ώστε να μην είναι υποχρεωμένοι να παρανομούν, να κρατάνε διπλές καταστάσεις, να έρχονται σε σύγκρουση με τους υπαλλήλους τους, να αντιμετωπίζουν καταγγελίες και δικαστήρια.  Έπρεπε όμως να προκύψει η πανδημία για να βρεθεί μια κυβέρνηση να τους το κάνει.

Μέχρι τώρα το κλασικότερο εργαλείο για να βοηθήσει η κυβέρνηση τους εργοδότες ήταν η απουσία ελέγχων και η μείωση των προστίμων -το είπε άλλωστε ξεκάθαρα ο Κ. Μητσοτάκης στην Κω και στο Καστελλόριζο προεκλογικά.

Τώρα όμως, στις συνθήκες της πανδημίας και με τον ΣΕΒ εγκατεστημένο για τα καλά στο περιβάλλον του Κ. Μητσοτάκη, αποφάσισαν ότι δεν χρειάζεται πλέον να λύνονται αυτά τα θέματα με παράνομο τρόπο.

Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να κάνουν 300 ώρες τον χρόνο απλήρωτες υπερωρίες, καθώς και 150 -υποτίθεται- αμειβόμενες, οι εργοδότες μπορούν να συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις με ενώσεις προσώπων της αρεσκείας τους ή και με έναν - έναν τους εργαζόμενους ατομικά, κάθε απεργιακή κινητοποίηση απαγορεύεται και οι καταχρηστικές απολύσεις έχουν μηδενικό κόστος για τον επιχειρηματία.

Κοντολογίς: Την ώρα που είμαστε αντιμέτωποι με μια έκρηξη της ανεργίας, στο μυαλό της κυβέρνησης δεν υπάρχει η δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά το πώς κάθε εργαζόμενος θα δουλεύει για δύο, θα πληρώνεται για μισόν και θα απολύεται ευκολότερα.

Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι οι μισοί πολίτες θα αδιαφορήσουν ή δεν θα το μάθουν καν ή θα πειστούν από το επιχείρημα ότι «ούτως ή άλλως έτσι γίνεται και τώρα» και ότι η φασαρία για το οκτάωρο είναι fake news του ΣΥΡΙΖΑ. Κάνει τεράστιο λάθος.

Απέναντί της είναι δυόμισι εκατομμύρια εργαζόμενοι. Και όταν θα ακουστεί η φωνή τους κανένα από τα κυβερνητικά προσχήματα δεν πρόκειται να μείνει όρθιο.