Οι μετρήσεις της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφουν μια βίαιη συρρίκνωση του ΑΕΠ (15,2%) σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2019 και η κυβέρνηση προσπαθεί να «κρύψει» το πρόβλημα, αλλά και δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για δραστικές λύσεις. Όλο το προηγούμενο διάστημα η ρητορική της κυβέρνησης ήταν ότι δεν θα υπάρξει ύφεση. Και τώρα τι κάνει;
Η πτώση είχε ξεκινήσει από το τελευταίο τρίμηνο του 2019, πολύ προτού έρθει η πανδημία και η παγκόσμια οικονομική κρίση και να αναμένουμε να καταγραφεί ακόμα μεγαλύτερη ύφεση τα επόμενα τρίμηνα. Δυστυχώς, το προηγούμενο διάστημα υπήρχε ένα κρυφτούλι από την πραγματικότητα, αφού οι κυβερνητικοί οίκοι, της Τράπεζας της Ελλάδας περιλαμβανομένης, δημοσίευαν εκτιμήσεις με μονοψήφια νούμερα, την ίδια ώρα που διεθνείς οικονομικοί οίκοι μιλούσαν για μεγάλο διψήφιο νούμερο και περιέγραφαν μια έκρυθμη και επικίνδυνη ύφεση, που επιβεβαιώθηκε τώρα από την ΕΛΣΤΑΤ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στο ξέσπασμα της κρίσης ζήτησε επιμόνως εμπροσθοβαρή μέτρα, μια στρατηγική που εφάρμοσαν ευρωπαϊκές χώρες, ενώ εδώ έγινε το ακριβώς αντίθετο. Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι αυτή του «βλέποντας και κάνοντας» και εντέλει μια άφρων αντικυκλική πολιτική. Μάλιστα πήρε ένα τεράστιο ρίσκο το καλοκαίρι, με την αφελή ελπίδα ότι το άνοιγμα στον τουρισμό θα έφερνε έσοδα, επιταχύνοντας εντέλει την αναζωπύρωση της πανδημίας. Γενικά θα έλεγα πως η κυβέρνηση επέδειξε διστακτικότητα, ολιγωρία και εμμονές. Πλέον, πάμε σε μια οικονομία βαθιά τραυματισμένη, με μια κοινωνία που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε απόγνωση. Είναι οφθαλμοφανές ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί και να φανεί αντάξια των ιστορικών αναγκών. Αυτό αρχίζει και γίνεται αντιληπτό σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που είχε υποστηρίξει το περασμένο καλοκαίρι τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι νέο στοιχείο και αρχίζει και καταγράφεται ποιοτικά και στις δημοσκοπήσεις.
Πράγματι η ελληνική κοινωνία είναι σε απόγνωση. Η κυβέρνηση, όμως, εμμένει στην ιδεολογική της κατεύθυνση. Για παράδειγμα, με νόμο που εισάγεται αυτές τις μέρες ψαλιδίζεται το δώρο των Χριστουγέννων για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, εφόσον είχαν μπει σε αναστολή. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε ένα γενναίο πρόγραμμα στήριξης…
Την ίδια ώρα που οι εκτιμήσεις είναι δυσοίωνες –θυμίζω ότι είθισται το τρίτο οικονομικό τρίμηνο να «σώζει» την παρτίδα, αφού περιλαμβάνει τον τουρισμό- η κυβέρνηση επιμένει στο σχέδιο Πισσαρίδη. Αντίθετα, αυτό που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που προτείνουν οι περισσότερες νουνεχείς πολιτικές δυνάμεις: μια αντικυκλική πρακτική. Να τονωθεί η ζήτηση, να στηριχθεί η εργασία και οι μικρές ιδίως επιχειρήσεις που πλήττονται και δεν έχουν πρόσβαση σε πιστωτικές γραμμές, για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι ένα μείγμα δισταγμού και καχυποψίας προς οτιδήποτε τονώνει με κρατική βοήθεια την οικονομία. Επιμένει, έτσι, προκυκλικά, σε μια σκληρή ιδεολογική πολιτική, προσπαθώντας να αξιοποιήσει την οικονομική κρίση για μια βίαιη αναδιάρθρωση και συγκέντρωση. Δεν νομίζω εντούτοις ότι είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτή η βίαιη αναδιάρθωση, με τον τρόπο και τους ρυθμούς που σχεδίαζε πριν από την πανδημία, με το σχέδιο «επιτελικό κράτος», παρότι η κυβέρνηση δεν δείχνει να το συνειδητοποιεί και επιμένει στο δόγμα της ατομικής ευθύνης, σε ένα μπαγιάτικό θατσερισμό, εκτός τόπου και χρόνου.
Και ενώ ετοιμάζεται νέο κύμα περικοπών, στη ΔΕΘ –σύμφωνα με τον κ. Γεραπετρίτη- θα ανακοινωθεί γενναίο πακέτο αναβάθμισης εξοπλιστικών συστημάτων. Ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε στροφή στην εξωτερική πολιτική, προς την κατεύθυνση της ενεργητικής διπλωματίας, ενώ δίνει και παίρνει η ρητορική πολέμου και πατριωτισμού. Είναι ένας τρόπος αποπροσανατολισμού;
Είναι business. Την περασμένη εβδομάδα που ανακοινωνόταν το άνοιγμα των σχολείων, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε ταυτόχρονα τη διάθεση 62 εκατ. σε τέσσερις μεγάλες κατασκευαστικές, για την ανέγερση τείχους στον Έβρο. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή που ο κόσμος φοβάται πώς θα ξαναστείλει τα παιδιά του στο σχολείο και με ποιες συνθήκες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αντί να επικεντρώσει στο φλέγον ζήτημα, επέλεξε να κάνει εμπορικές συμφωνίες, πίσω από το τείχος των δακρύων, του φόβου, της επισφάλειας που έχτισε η υγειονομική και η οικονομική κρίση. Μέσα σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης, η κυβέρνηση συνεχίζει να επιλέγει να διαθέτει κονδύλια ανεξέλεγκτα και αδιαφανώς, με απευθείας αναθέσεις.
Το ίδιο φαίνεται ότι κάνει και με τις μάσκες στα σχολεία, την ίδια ώρα που δεν έχει προσληφθεί εκπαιδευτικό προσωπικό, δεν υπάρχουν υποδομές και φτάνει το μοναδικό μέτρο πρόληψης από τον κορονοϊό να είναι η χρήση μάσκας.
Το επικίνδυνο είναι –και δείχνει το βαθμό ανετοιμότητας και αδιαφορίας- ότι δεν ξέρουμε καν αν θα υπάρχουν εγκαίρως διαθέσιμες μάσκες για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Εγκυμονείται καινούριο φιάσκο, που θα έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες. Να θυμίσω ότι πήγαν να δώσουν και επιστημονική εξήγηση, στο ότι λιγότεροι μαθητές σημαίνει αύξηση του κινδύνου. Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει οργανωμένο σχέδιο και κυρίως δεν υπάρχει βούληση να ενισχυθεί η στελέχωση στους τομείς δημόσιας υγείας και παιδείας.
Βρισκόμαστε σε ένα ξέσπασμα της πανδημίας, και η κυβέρνηση φαίνεται να βαδίζει χωρίς σχέδιο. Ακούγονται δε και φωνές που αμφισβητούν τα στοιχεία που δίνονται. Την ίδια ώρα, τα νοσοκομεία ουδόλως έχουν εξοπλιστεί για να αντιμετωπίσουν ένα σφοδρό κύμα, ενώ το εθνικό κέντρο αιμοδοσίας σταματά να κάνει τεστ. Που θα οδηγήσουν όλα αυτά;
Για το ΕΣΥ έχουμε μαύρα μεσάνυχτα τι έχει συμβεί. Μιλούσαν για στόχο 1.200 κλίνες ΜΕΘ και είναι ζήτημα αν έχουν ξεπεράσει τις 750. Τα επιδημιολογικά στοιχεία δεν διατίθενται δημοσίως, τα μαθαίνουμε από ξένες βάσεις δεδομένων, ο ΕΟΔΥ δεν τα προσφέρει με σαφήνεια, στους ερευνητές και το κοινό. Υπάρχει γενικώς μια προχειρότητα και μια προσπάθεια κατασκευής ευχάριστων εικόνων, που δείχνουν αποχρώσεις μισανθρωπίας προς τον κόσμο, ο οποίος λαμβάνει συνεχώς αντιφατικά μηνύματα και διαμορφώνει μια στάση με δυσπιστία και φόβο.
Και παράλληλα στα μίντια δεν περνά η είδηση. Το είδαμε με την πανδημία, με τις φωτιές και τις πλημμύρες το καλοκαίρι, με τα σχολεία τώρα. Έχει απωλέσει κάθε κύρος η ενημέρωση;
Νομίζω ότι αυτό έχει αρχίσει και ραγίζει. Είναι ενδεικτικό -και έχει συμβολικό φορτίο- η πυρκαγιά στις Μυκήνες, όπου οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν είναι άλλες από αυτές που έδωσε το υπουργείο Πολιτισμού, ενώ υπήρξε επικριτική αρθρογραφία και ρεπορτάζ σε φιλοκυβερνητικά μίντια. Ίσως παρακολουθούμε την αρχή αντιστροφής του κλίματος μηντιοκρατίας, σαν να αρχίζει να κουράζει η τεράστια επιχείρηση χειραγώγησης, με τα πληρωμένα μίντια.
Είπες προηγουμένως ότι καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις μια καχυποψία. Να το δούμε πιο αναλυτικά;
Φαίνεται πως έχει αρχίσει να καταγράφεται μια καχυποψία σε όλες τις εξαγγελίες της κυβέρνησης. Μετά την κεφαλαιοποίηση της πρώτης φάσης της πανδημίας, που αποδόθηκε απευθείας στον πρωθυπουργό, η εικόνα διάλυσης που εμφανίζει η χώρα, αντιστρέφει το κλίμα. Δεν μπορεί την ώρα που αυξάνονται τα κρούσματα, ο πρωθυπουργός να είναι σε αιώνιες διακοπές και να κάνει υπέρκομψες εμφανίσεις. Αυτό έχει ημερομηνία λήξεως. Η πραγματικότητα θυμίζει και στους συντηρητικούς ψηφοφόρους ότι είναι διαφορετική από αυτή που περιγράφεται στα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα. Και είναι επώδυνη.
