Ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του δεν επανέλαβε το «όποιος βιάζεται σκοντάφτει». Κατάφερε όμως να διασκεδάσει την εικόνα ολιγωρίας και σύγχυσης της κυβέρνησης;
Αν και το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ υποστηρίζει ολοκληρωτικά την κυβέρνηση, η ίδια δεν μπορεί πια να κρύψει τις ρωγμές που έχει η πολιτική της. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει φτάσει στο σημείο της μεγάλης αμφισβήτησης από το κοινωνικό σώμα. Αυτή θα έρθει μόλις αρχίσει να ανασαίνει κάπως ο κόσμος από την πανδημία. Όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ανεπάρκεια της κυβέρνησης όχι μόνο στα ζητήματα της υγείας και της οικονομίας, αλλά σε όλα εκείνα τα μεγάλα που είναι πολλά και απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς και όσα αφορούν τη διεθνή σκακιέρα. Ειδικά στα ελληνοτουρκικά, μάλλον μας οδηγούν σε περιπέτειες… Η ΝΔ οδηγεί τη χώρα στο γκρεμό τυφλωμένη από την αυταρέσκεια της. Αποτέλεσμα: Μεγάλη ύφεση στη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος. Μεγάλη κοινωνική καταστροφή, με παγόβουνα ιδιωτικού χρέους και κραυγαλέων ανισοτήτων. Διακόσιες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε όφελος μίας χούφτας μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων θα εξαφανιστούν. Εργαζόμενοι μίας χρήσης και κατ’ οίκον περιορισμός είναι προ των πυλών. Καταστροφή σε κάθε προσπάθεια για ένα δίκαιο αναπτυξιακό παραγωγικό μοντέλο. Η μεγάλη ανάπτυξη που θα έφερνε η ΝΔ χάθηκε στα πρωινάδικα των καναλιών… Στην υγεία είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που στον προϋπολογισμό του 2021 μειώνει τις δαπάνες κατά εκατοντάδες εκατ. ευρώ. Δεν είναι σε όλα θέμα ανεπάρκειας, αλλά πολιτικής επιλογής της ΝΔ. Θέλει να μεταφέρει βασικές κοινωνικές υπηρεσίες από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, σε βάρος του πολίτη. Άλλος παράγοντας καταστροφής, η μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους με ταυτόχρονη κατάρρευση του ΑΕΠ. Όλα αυτά και πολλά άλλα μαζί οδηγούν τη χώρα με ακρίβεια σε εποχή νέων μνημονίων. Δυστυχώς και τα κονδύλια της ΕΕ για την ανάκαμψη θα πάνε γι’ άλλη μία φορά στράφι προς όφελος των ολίγων.
Στο κείμενο της Ριζοσπαστικής Εναλλακτικής Ενότητας (ΡΕΝΕ) δίνεται έμφαση στη διαμόρφωση μιας κυβερνητικής Αριστεράς για την αντιμετώπιση των συστημικών προβλημάτων της χώρας. Δεν χρειάζεται, όμως, παράλληλα και επανεκτίμηση της σχέσης με τα κινήματα και την κοινωνία γι’ αυτό;
Το ζήτημα μιας αριστερής διακυβέρνησης είναι πολύ σύνθετη υπόθεση. Πόσα, ποια και με ποιους μπορείς να αλλάξεις βαθιά προβλήματα της χώρας. Σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, όντας μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, και συσχετισμών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων όχι καλών, το που μπορείς να φτάσεις εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η σύνδεση μας με τα κινήματα δεν κατακτιέται με μία γενική ρητορική αναγκαιότητας . Κάτι που αναγνωρίζουμε όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι έχει μικρή εκπροσώπηση στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, στους δήμους, τις περιφέρειες κτλ. Αναγκαία προϋπόθεση για να συμπορευτείς σε ένα βαθμό με τους αρμούς των κινημάτων. Τα κινήματα κάποιες φορές δημιουργούνται αυθόρμητα, αλλά απαιτείται και ένας πολιτικός εκφραστής να πάει τα αιτήματα τους πιο πέρα. Ταυτόχρονα, έχουμε συνδικαλιστικές οργανώσεις που ενώ θα έπρεπε να αποτελούν τη δύναμη κρούσης αυτών που εκπροσωπούν, είναι τελείως απούσες. Για να αλλάξει αυτό, θα πρέπει να υπάρξουν τέτοιοι συσχετισμοί ώστε να γίνουν, όντως, φορείς κοινωνικών αλλαγών. Στην Ελλάδα δυστυχώς, πλην εξαιρέσεων, υπάρχει μεγάλο έλλειμμα. Αρκετοί έχουν γίνει γραφειοκρατικοί μηχανισμοί εκπροσώπησης· δεν παράγουν ενέργεια, αλλά αδράνεια. Μεγάλο ζήτημα που δεν λύνεται με ρητορική ερώτηση: «Μαζί ή όχι με τα κινήματα». Φυσικά δίπλα τους, εφ’ όσον γεννιούνται!
Στη ΡΕΝΕ και στην Ομπρέλα ασκήθηκε κριτική, και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα κείμενα απασχολούνται με τα εσωκομματικά ζητήματα αντί με αυτά της κοινωνίας. Πώς απαντάτε;
Καταρχάς να τονίσουμε ότι είναι καλοδεχούμενα όλα τα κείμενα που προσπαθούν να ανιχνεύσουν τα προβλήματα του κόμματος και της κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα είναι συνέχεια, μα και τέκνο της σύγχρονης εποχής, ή θα μείνει στην πολιτική ιστορία σαν κάτι που υπήρξε κάποτε. Το να σε απορρίψει κανείς γι’ αυτό που γράφεις, είναι θεμιτό. Αλλά με αφορισμούς, προφανώς δεν παράγεται πολιτική. Όσον αφορά το κείμενο της ΡΕΝΕ, να πούμε πως δεν είναι πλατφόρμα, αλλά διακήρυξη. Εξ άλλου δεν είναι αρμοδιότητα της να παρουσιάσει το πρόγραμμα του κόμματος. Αυτό είναι δουλειά των πολιτικών οργάνων του. Συμβάλουμε… Δεν συμφωνώ, όμως, πως αναφέρεται μόνο στα εσωκομματικά. Αντίθετα, το μεγαλύτερο μέρος της διακήρυξης κοιτάζει προς τα έξω. Το κείμενο της Ομπρέλας, έχει πολλά σημεία όπου συμφωνώ, αλλά και άλλα που διαφωνώ. Έχει και ελλείμματα. Για παράδειγμα, νομίζω ότι κάνει ένα βήμα πίσω σε σχέση με όσα είχαμε ομόφωνα συμφωνήσει στις αποφάσεις της ΚΕΑ. Επίσης, δεν αναφέρεται στην αναγκαία παρουσία των μεσαίων στρωμάτων στην αριστερή ριζοσπαστική και προοδευτική εναλλακτική πρόταση μας. Παράλειψη ή απόρριψη τους; Εμφανώς έχουμε άλλη προσέγγιση.
Ποιες διαφορές με την Κίνηση Μελών σας ώθησαν σε ξεχωριστή εμφάνιση;
Το βασικό είναι ότι δεν θέλουμε πια τη μορφή των τάσεων. Θέλουμε τη λειτουργία ελεύθερων ρευμάτων ιδεών, χωρίς μόνιμα συντονιστικά, ομάδες, μηχανισμούς κτλ. Θα δημιουργούνται ad hoc, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε περιόδου και συγκεκριμένες θεματικές. Δεν θα έχουν μέλη, αλλά συμμετέχοντες που θα συμβάλλουν με τις απόψεις τους. Διάλογος πάνω σε συγκεκριμένα θέματα, συνεισφέροντας πλούτο ιδεών στα όργανα του κόμματος. Το εγχείρημα αγκαλιάζουν και εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες που δεν συμμετείχαν σε καμία τάση μέχρι τώρα. Επίσης και πολλά μέλη μεταξύ τριάντα και σαράντα ετών. Θετικό είναι ότι ενεργοποιήθηκε ένας κόσμος του κόμματος που βρισκότανε σε αδράνεια. Η δημιουργία της ΡΕΝΕ έφερε μια κινητικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενεργοποιώντας δυνάμεις και τάσεις να συζητήσουν για το κόμμα και για τη κοινωνία. Υπήρξε βέβαια και μία «αναστάτωση», μία καχυποψία και φαινομενικά μία εσωστρέφεια. Θα ξεπεραστεί γρήγορα.
Η ξεχωριστή λειτουργία σας θεωρήθηκε ως μετατόπιση προς το κέντρο, της πολιτικής, του κόμματος.
Αν δεν ξεκαθαρίσουμε τελικά, με το πρόγραμμα και το καταστατικό μας, την ταυτότητά μας, είναι εύκολο να τοποθετήσεις την κάθε τάση ή ρεύμα πιο δεξιά, πιο κεντρώα κτλ. Στη διακήρυξή μας θέσαμε με σαφήνεια ένα βασικό ζήτημα: Διεύρυνση, ανασυγκρότηση και μετασχηματισμός του κόμματος, με αρχές, κανόνες, πρόγραμμα. Σε εποχή που η πολιτική ζωή με τη ΝΔ βρίσκεται “υπό περιορισμό” και τις 100 οικογένειες που αλληλοϋποστηρίζονται να ευημερούν, είναι ανάγκη να υπάρξει όσο το δυνατόν το πιο ευρύ, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και προοδευτικό μέτωπο. Ικανό να αντιπαρατεθεί στις επόμενες εκλογές στον νεοφιλελευθερισμό και τη συντήρηση. Να κρατήσει τη χώρα όρθια!
Πώς προσεγγίζετε την πολιτική των συμμαχιών; Παρά την ενθάρρυνση στην επέτειο του Πολυτεχνείου, επίσημα δεν φαίνονται δεκτικές, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ.
Το πρώτο που πρέπει να παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ είναι η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Διαφορετικά, θα έχει λιγότερα θετικά αποτελέσματα και στις πολιτικές συμμαχίες. Ανάλογα με τη δυναμική που παρουσιάζει στις κοινωνικές δυνάμεις, θα είναι και η επιρροή του στα υπόλοιπα κόμματα. Κρίσιμο είναι η βάση ενός μίνιμουμ προοδευτικού προγράμματος στο οποίο μπορούν να υπάρχουν συμπλεύσεις με άλλα κόμματα και θα πηγαίνουν τη χώρα μπροστά. Μέχρι την ημέρα των εκλογών η πολιτική ρευστότητα των υπαρχόντων κομμάτων δεν είναι δεδομένο που θα καταλήξει. Ίδωμεν ενεργώντας!
Δεν καθυστερεί να βγει το πρόγραμμα του κόμματος;
Έπρεπε να είχε βγει. Ένα κόμμα χωρίς πρόγραμμα είναι σαν την ομάδα που μπαίνει στο γήπεδο χωρίς προπονητή. Ο λαός θέλει ένα πρόγραμμα που θα μπορεί να δει και τον εαυτό του μέσα, να πιστεύει στις προτάσεις του, να διακρίνει ικανότητα και πρόθεση να το εφαρμόσεις. Να δείξουμε στον κόσμο ότι δεν είναι χαμένη η μάχη απέναντι σε αυτά τα κακά που έρχονται, αλλά υπάρχει ελπίδα. Να μας πιστέψει, να μας εμπιστευθεί, να συμπορευτεί μαζί μας.
Παρά τις «περιστάσεις», ετοιμάζεις καμιά νέα δουλειά;
Πράγματι, θα είχα ολοκληρώσει το τέταρτο μου μυθιστόρημα αν είχα λίγο χρόνο περισσότερο. Ο τίτλος: «Μέτοικοι Καιροί». Μεταφορά του όρου ΜΕΤΟΙΚΟΙ από την εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας για τους περίοικους. Αυτοί που είχαν δηλαδή περιορισμένα δικαιώματα σε σχέση με τους Αθηναίους πολίτες. Εκείνοι τουλάχιστον το γνώριζαν! Ο σύγχρονος άνθρωπος ζει μέσα σε μία ψευδαίσθηση ελευθερίας, είτε ατομικής είτε και συλλογικής. Πρόβλημα…
Ο Νίκος Σκορίνης είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ.
