Με ορίζοντα το βράδυ των εκλογών
Αλλά το ερώτημα παραμένει: τι θέλει (δηλαδή τι πολιτική ακολουθεί) η ΝΔ στον έβδομο χρόνο του Μνημονίου; Η μόνη απάντηση που μπορούσε να δοθεί μέχρι πριν μια εβδομάδα ήταν πως ζητάει εκλογές για να «φύγει ο Τσίπρας» και να έρθει αυτή που θα εφαρμόσουμε το Μνημόνιο «χωρίς τις παλινωδίες και τις καθυστερήσεις που έχουν κοστίσει στη χώρα». Το πρόβλημα μ’ αυτή την πολιτική είναι πως ο ορίζοντάς της εξαντλείται το βράδυ των εκλογών. Δεν λέει τίποτε για την επόμενη μέρα, δεν προσφέρει με άλλα λόγια ένα όραμα στον ψηφοφόρο. Όχι μόνο δεν υπόσχεται «καλύτερες μέρες», αλλά διακηρύσσει πως η λιτότητα θα συνεχιστεί «χωρίς παλινωδίες και καθυστερήσεις». Βέβαια, ως σύνθημα βοηθάει στη συσπείρωση των κομματικών δυνάμεων (εκεί οφείλεται και η διαφορά στις δημοσκοπήσεις έναντι του ΣΥΡΙΖΑ), αλλά βοηθάει εξίσου και τον αντίπαλο, αφού η πόλωση αβγατίζει τα ποσοστά και των δύο. Ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να κατανόησε πως το αίτημα για εκλογές και η δημοσκοπική υπεροχή δεν αρκούν για την επιστροφή στην κυβέρνηση αν δεν συντρέχουν και άλλοι λόγοι. Και γι’ αυτό το σκοπό πήγε στο Βερολίνο με ένα και μοναδικό αίτημα προς την Μέρκελ και τον Σόιμπλε: εμπιστευτείτε με. Η απάντηση Μέρκελ και Σόιμπλε ήταν σαφής: ξεχάστε τις εκλογές, δεν υπάρχει θέμα να μειωθεί ο στόχος για το πλεόνασμα, προχωρήστε τις «μεταρρυθμίσεις». Η συμμόρφωση της ηγεσίας της ΝΔ με τη «γραμμή» δεν άργησε να φανεί. Παράδειγμα η δήλωση του τομεάρχη Οικονομικών της ΝΔ Χρ. Σταϊκούρα για τα αποτελέσματα του Eurogroup.
Αλλαγή πλεύσης
«Εύχομαι να κλείσει η αξιολόγηση, γιατί το μη κλείσιμο θα έχει τραγικά αποτελέσματα» είπε και πρόσθεσε: «Νέα δημοσιονομικά μέτρα εμείς δεν θα ψηφίσουμε, αλλά θα στηρίξουμε διαρθρωτικές αλλαγές και επενδύσεις. Δεν είμαστε η αντιπολίτευση του «όχι»». Η ανάλυση που κάνει για τη συμφωνία είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή. «Η κυβέρνηση αποδέχτηκε και συμφώνησε στους άξονες του ΔΝΤ» εκτίμησε ο κ. Σταϊκούρας. «Να νομοθετήσει μέτρα λιτότητας για μετά το 2019, που αφορούν το αφορολόγητο και το ασφαλιστικό και αποδέχτηκε και τα πολύ υψηλά πλεονάσματα» πρόσθεσε και συμπλήρωσε ότι σε κάθε περίπτωση για να δοθούν τα αντίμετρα, θα πρέπει να πιάνεται ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5%. Τέλος, έβαλε σε μια άλλη προοπτική στο αίτημα της ΝΔ για εκλογές. «Το αίτημα εκλογών από τη ΝΔ δεν έχει σχέση με το πώς θα πάει η διαπραγμάτευση. Η οικονομία είναι ένα κρίσιμο πεδίο, αλλά ζητήσαμε την εξουσία για τον τρόπο που χειρίζεται η κυβέρνηση πολλά θέματα, όπως η παιδεία, η ασφάλεια, αλλά και για τον τρόπο που λειτουργεί η Δημοκρατία». Εδώ η νεοφιλεύθερη λογική παντρεύεται αρμονικά με την ακροδεξιά ατζέντα του Αδωνη Γεωργιάδη.
Σημειώστε ότι σε δική του δήλωση την Τετάρτη ο εκπρόσωπος του κόμματος επιβεβαίωσε μεν πως το αίτημα για εκλογές δεν υπάρχει πλέον σε πρώτο πλάνο, αλλά δεν προχώρησε τόσο πολύ όσο ο Χρ. Σταϊκούρας. «… Εδώ που φτάσαμε, η συμφωνία πρέπει να κλείσει, γιατί σε κάθε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε σε χρεοκοπία. Εάν το αίτημα Μητσοτάκη για εκλογές πέρσι τον Μάρτιο είχε γίνει αποδεκτό, η χώρα θα βρισκόταν σήμερα σε πολύ καλύτερη κατάσταση» είπε ο Β. Κικίλιας.
Διέξοδος στην ακροδεξιά πολεμική
Αναμφίβολα η ΝΔ βρίσκεται σε μια βαθιά υπαρξιακή κρίση και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στον… ΣΥΡΙΖΑ. Η εικόνα που προσπαθεί να κατασκευάσει για τον ΣΥΡΙΖΑ ως τυχοδιωκτικού, αντιευρωπαϊκού κόμματος που οδηγεί μαθηματικά τη χώρα στη χρεοκοπία και το Grexit διαψεύδεται από τα γεγονότα. Μπορεί ο κ. Σταϊκούρας να λέει πως θέλει να κλείσει η αξιολόγηση αλλά όσο και να προσπαθεί δεν μπορεί να πείσει ότι αυτό θα το καταφέρει καλύτερα από τη σημερινή κυβέρνηση. Και αυτό δεν αφήνει καμία άλλη διέξοδο στη ρητορική της από την διχαστική ακροδεξιά πολεμική του Γεωργιάδη. Ρητορική που μπορεί συγκυριακά να συσπειρώνει ένα τμήμα του ακροατηρίου της, συσπειρώνει όμως γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ ένα άλλο τμήμα των ψηφοφόρων, που αισθάνεται να ξυπνούν ξανά μέσα του τα αντιδεξιά αντανακλαστικά, καθώς η μνήμη από τη θητεία του ίδιου του Κυρ. Μητσοτάκη ως υπουργού Εσωτερικών και κεφαλοκυνηγού των δημοσίων υπαλλήλων είναι ακόμη νωπή. Επιπλέον, η ακροδεξιά διολίσθηση, όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις σε πολλές χώρες της Ευρώπης αυτήν την περίοδο, δεν βοηθά τα δεξιά κόμματα, αλλά συμβάλλει στην εδραίωση στο προσκήνιο ακροδεξιών, ξενοφοβικών και εθνικιστικών κομμάτων (βλέπε Μαρίν Λεπέν, το κόμμα του Βίλντερς, την ακροδεξιά στην Αυστρία και το AfD στη Γερμανία).
Άρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινδυνεύει τόσο από τη Νέα Δημοκρατία που τον αντιπολιτεύεται, ζητώντας του να κλείσει νωρίτερα και άνευ όρων την αξιολόγηση, όσο από την ικανότητά του να πείσει πως η δική του πολιτική δεν έχει μοναδικό ορίζοντα να κλείσει μεν η αξιολόγηση, με κάποια αντισταθμιστικά μέτρα δε. Αν θα παραμείνει ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι απλά αντι-ΝΔ.
