Για το θέμα της σύλληψης των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στην Τουρκία ο κ. Ξυδάκης είπε:
Δεν μπορείς να προβλέψεις πώς θα αντιδράσει κάθε φορά η Τουρκική κυβέρνηση. Είναι μεν ένα τυπικό συνοριακό επεισόδιο που συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου και τελειώνει με ρυθμίσεις σε χαμηλό επίπεδο. Εδώ όμως έχουμε μια Τουρκία που αντιδρά απρόοπτα το τελευταίο διάστημα. Έχουμε μια μετατόπιση συμπεριφοράς από μια χώρα που πάντα ήταν δύσκολη σε όλο τον 19ο αιώνα και τον 20ο αιώνα.
Το «blame game» όμως στο εσωτερικό της χώρας δεν είναι ούτε γόνιμο, ούτε αποτελεσματικό.
Η επιθετικότητα της Τουρκίας οφείλεται σ’ ένα πλέγμα διαταραχών γεωπολιτικών και εσωτερικών που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και όχι σε ελληνική συμπεριφορά. Χρειάζεται σοβαρότητα στην αντιμετώπιση του θέματος. Δεν έχει νόημα να απευθύνουμε κατηγορίες και ευθύνες σε μιντιακά καφενεία. Θα γίνουν χειρισμοί και όχι μόνο τεχνικοί. Οι κινήσεις της Τουρκίας επιβάλλουν στην Ελλάδα, όπως έγινε από τον Πρωθυπουργό πρόσφατα στη Σύνοδο Κουφής στις Βρυξέλλες, να περιγράψει και να στηλιτεύσει σε όλα τα διεθνή φόρα αυτή τη συμπεριφορά. Και φυσικά στο ΝΑΤΟ.
Δείτε τι γράφει και ο γερμανικός τύπος και διάφορα Αμερικανικά think tank. Μιλάνε για την τακτική της Τουρκίας να κρατά ομήρους. Δείτε τι έγινε με τον γερμανό δημοσιογράφο της εφημερίδας Welt. Υπάρχει αυτή η τακτική. Εμείς την παρακολουθούμε με προσοχή και σοβαρότητα. Στη δική μας περίπτωση μάλιστα είναι κάτι πιο βαθύ. Αφορά δυο στρατιωτικούς των συνόρων, σε ένα πολύ σύνηθες επεισόδιο, σε δυο χώρες που είναι σύμμαχοι, δυο χώρες του ΝΑΤΟ. Εμπεριέχει δηλαδή όλο αυτό ένα στοιχείο παραλόγου ακόμα και για την τουρκική στρατοκρατία. Είθισται οι στρατιωτικοί να φέρονται με σεβασμό στους ομολόγους τους. Εδώ έχουμε μια διαφορετική συμπεριφορά. Είμαστε στην εποχή του Ερντογάν.
Για την στάση της Αντιπολίτευσης, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε:
Τα πράγματα είναι σοβαρά εδώ και αρκετά χρόνια για την Ελλάδα και λόγω της οικονομικής κρίσης που την έχει βάλει σε άλλη τροχιά και λόγω της μεγάλης γεωπολιτικής αναστάτωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Διαπιστώνουμε ότι με αφορμή την πολιτική αλλαγή που έγινε πριν τρία χρόνια, οι πολιτικές δυνάμεις που είχαν συνηθίσει να έχουν ιδιοκτησία τους το κράτος και τις εξουσίες, συμπεριφέρονται πολλές φορές με έναν άκομψο και βάρβαρο τρόπο. Αμφισβητώντας οποιαδήποτε δυνατότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος για εναλλαγή στην εξουσία, για ανάδειξη νέων πολιτικών υποκειμένων, για εκφράσεις νέων κοινωνικών δυνάμεων οι οποίες ξεπήδησαν μέσα στην κρίση και άλλα. Φτάνουν σε μια λυσσώδη αμφισβήτηση της ίδια της Δημοκρατίας να αναδεικνύει «άλλες» δυνάμεις.
Αυτές οι κατηγορίες περί «ερασιτεχνισμού», περί «επικίνδυνων» που ακούμε, εκδηλώνονται ανά δίμηνο, τρίμηνο, με την ευχή εκ μέρους της αντιπολίτευσης της αποτυχίας της χώρας για να έρθουν αυτοί στα πράγματα να μας δείξουν τι ωραία που κυβερνούσαν. Κυβερνούσαν για πολλές δεκαετίες με κάποιες επιτυχίες και μια οικτρή αποτυχία το 2010.
Δική μου γνώμη, κοιτώντας τους έλληνες πολίτες στα μάτια, είναι ότι θα πρέπει να βρούμε σημεία που μας ενώνουν και δεσμεύσεις απέναντι στην ιστορία και την συγκυρία.
Να δούμε πως θα προχωρήσουμε μπροστά για την έξοδο από αυτή την οκταετή περιπέτεια και την αντιμετώπιση των ποικίλων γεωπολιτικών αναστατώσεων στην περιοχή.
