Κοινή αφετηρία όλων αυτών η διαφαινόμενη κατάρρευση του μνημονιακού στρατοπέδου, με αφορμή την συνεχώς εντεινόμενη βαρβαρότητα των λεγόμενων «δομικών μεταρρυθμίσεων», που το μόνο που στοχεύουν είναι η διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής υπηρεσίας, συλλογικού αγαθού και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Τρέχουν να κρυφτούν οι «μεταρρυθμιστές» πίσω από παραιτήσεις, αποχωρήσεις και ανεξαρτητοποιήσεις, γιατί καταλαβαίνουν καλά ότι η επόμενη μέρα της κατάρρευσής τους δεν θα είναι σαν τις άλλες. Τρέμουν την οργή της ελληνικής κοινωνίας και την αποφασιστικότητα μεγάλου μέρους της να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να χαράξει νέο δρόμο για το λαό και τη χώρα μας. Ξέρουν καλά ότι «οι μέρες τη αφθονίας τους είναι μετρημένες».
Έχουμε ιστορικό καθήκον, να επιβεβαιώσουμε τους φόβους τους. Μπορεί η ανίερη συμμαχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ να τρέμει συθέμελα, αλλά η κατάρρευσή της δεν θα ολοκληρωθεί από μόνη της. Χρειάζεται εκείνο το αποφασιστικό σπρώξιμο, που θα την οδηγήσει στο περιθώριο και τα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας.
Έχουμε μπροστά μας «μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες»: Γενικές απεργίες και συνεχείς κοινωνικές κινητοποιήσεις, με αποκορύφωμα τις μέρες ψήφισης των νέων καταστροφικών μέτρων, αλλά και την 14η Νοέμβρη, ημέρα γενικής απεργίας σε τουλάχιστον έξι ευρωπαϊκές χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Μάλτα, Κύπρος) και ταυτόχρονων κινητοποιήσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτές τις στιγμές δεν πρέπει να λείψει κανείς και καμία. Με όποιον τρόπο μπορεί, να στηρίξει τον αγώνα για την ανατροπή της μνημονιακής καταστροφής και την ανάδειξη μιας κυβέρνησης του λαού, με επίκεντρο την Αριστερά, που θα ανοίξει νέα προοπτική για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας μας και τη δυναμική διεκδίκηση, απέναντι στην τρόικα, τους τραπεζίτες, το ΣΕΒ και τους λοιπούς εκφραστές του ελληνικού αστισμού, που τόσα χρόνια πλούτιζαν στις πλάτες μας και διαφέντευαν τον τόπο με κυβερνητική βούλα.
