Όπως τονίζει συγκεκριμένα ο Γ. Μυλόπουλος:
«Όταν σε κατηγορούν και προσπαθούν να σε πλήξουν πολιτικά, λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς σου ως επικεφαλής ψηφοδελτίου για την περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ, σημαίνει ότι οι πολιτικοί σου αντίπαλοι σε υπολογίζουν και σε φοβούνται.
Κι αυτό, όταν συμβαίνει, είναι ένα παράσημο και μια απόδειξη των ικανοτήτων και της αξίας αυτού που δέχεται την επίθεση.
Όταν όμως σε κατηγορούν με ασύστολα ψέματα και βαριές συκοφαντίες με σκοπό τη δολοφονία του χαρακτήρα σου, τότε τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Όταν, μάλιστα, επανέρχονται και σε κατηγορούν για ζητήματα που οι ίδιοι κατασκεύασαν με συκοφαντικά τους δημοσιεύματα και πάλι στο παρελθόν, τα οποία όμως εντωμεταξύ έχουν ελεγχθεί όλα από τη Δικαιοσύνη και έχουν καταπέσει ως κακόβουλα και ανακριβή, τότε τα… παράσημα γίνονται μηνύσεις και αγωγές για την αποκατάσταση της τιμής και της υπόληψης του θιγόμενου.
Η συγκεκριμένη εφημερίδα, η Μακεδονία της Κυριακής και ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, ο γνωστός Νίκος Ηλιάδης, που υπογράφει το επίμαχο κακόβουλο και συκοφαντικό δημοσίευμα με τον ωραίο τίτλο:
«Στα χέρια του Μυλόπουλου κατέληξε ο…Μουτζούρης»
έχουν επανειλημμένα αποδείξει την εμπάθειά τους στο πρόσωπό μου.
Αν κάποιος χτυπήσει στο διαδίκτυο το όνομά μου μαζί με του συγκεκριμένου δημοσιογράφου, θα διαπιστώσει ότι διαχρονικά έχει αναλωθεί σε μια προσπάθεια συστηματικής δολοφονίας του χαρακτήρα μου με στοχευμένες επιθέσεις, με κατασκευασμένες κατηγορίες και με κακόβουλα ψέματα.
Τα όσα αναφέρει τώρα για τη θητεία μου στην πρυτανεία του ΑΠΘ όμως έχουν καταπέσει, κατά κακή του τύχη, σε πλείστες εισαγγελικές έρευνες και σε δικαστικές αποφάσεις.
Ούτε σπατάλη υπήρξε, όπως κακόβουλα ισχυρίζεται και όπως με τη βούλα έχει αποδειχτεί, ούτε βέβαια αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, ούτε αχρείαστες δαπάνες έγιναν, ούτε προσωπικά ταξίδια που χρεώθηκαν στο πανεπιστήμιο υπήρξαν, ούτε «δεύτερο μισθό» έπαιρνα ως πρύτανης, όπως αποδείχθηκε άλλωστε από τους οικονομικούς ελέγχους και τις εισαγγελικές έρευνες που ακολούθησαν τότε κάθε τέτοια συκοφαντική καταγγελία.
Αντίθετα, κατά τη θητεία μου στην πρυτανεία του ΑΠΘ 2010-2014 υπήρξε μια τιτάνια προσπάθεια το πανεπιστήμιο να σταθεί όρθιο σε μια εποχή μνημονίων και άγριας λιτότητας για το δημόσιο. Με αιματηρές οικονομίες και αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που υπήρχαν, όπως ήταν η απομάκρυνση των εργολάβων από τα κυλικεία και η αυτοδιαχείρισή τους από το πανεπιστήμιο, προκειμένου να μην πληγούν οι ακαδημαϊκές δραστηριότητες του πανεπιστημίου από τη μεγάλη μείωση του τακτικού προϋπολογισμού.
Ακόμη και το ερευνητικό έργο που τότε το ΑΠΘ ανέλαβε με επιστημονικά υπεύθυνο εμένα ως πρύτανη και καθηγητή του Τμ πολιτικών Μηχανικών, ως δωρεά στο Πατριαρχείο, με αντικείμενο την ανακατασκευή της Ιεράς Μονής της Χάλκης, σε συνεργασία με τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ελπιδοφόρο, δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν. Για να με κατηγορήσουν ότι δήθεν έκανα προσωπικά ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη, με έξοδα του ΑΠΘ.
Ευτυχώς τους διαψεύδει η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου γι’ αυτήν ακριβώς την κατηγορία.
Αν μάλιστα κανείς αναζητήσει τα πρακτικά της δίκης, θα δει με έκπληξη τον οικονομικό ελεγκτή και βασικό μάρτυρα κατηγορίας να παραδέχεται, μετά από ερώτηση του εισαγγελέα, ότι η δίωξη την οποία προκάλεσε εναντίον μου έγινε με «άνωθεν εντολή» από προϊστάμενό του στο υπουργείο Οικονομικών.
Όλα αυτά είναι πλέον ιστορία, είναι ευρέως γνωστά και οι συκοφάντες μου όφειλαν να τα γνωρίζουν.
Αν δεν επανορθώσουν, λοιπόν, τις αποδεδειγμένα σε εισαγγελικές έρευνες και δικαστικές αποφάσεις ψευδείς και συκοφαντικές κατηγορίες σε βάρος μου και δεν με αποκαταστήσουν, προτίθεμαι να αξιοποιήσω όλα τα ένδικα μέσα που μου παρέχει ο νόμος για να προστατέψω την τιμή και την υπόληψή μου από κακόβουλες, συκοφαντικές και ποινικά κολάσιμες ενέργειες, όπως αυτή του δημοσιεύματος της εφημερίδας Μακεδονία.
Ενόψει αυτοδιοικητικών εκλογών, μάλιστα, γίνεται αντιληπτό ότι η προσπάθεια για αποκατάσταση της αλήθειας υπερβαίνει τη δική μου, προσωπική αγωνία για ηθική αποκατάσταση.
Αρκετά ανέχθηκα μέχρι σήμερα τη δολοφονία του χαρακτήρα μου.
Ήρθε η στιγμή να καταλάβουν ότι "Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται"».
