Θα ήθελα να μεταφέρω ένα περιστατικό όπως ακριβώς συνέβη το βράδυ της Κυριακής σε ταβέρνα του Ναυπλίου, όταν μια παρέα τουριστών, αρνήθηκε να πληρώσει ολόκληρο το λογαριασμό. Η συγκεκριμένη παρέα λοιπόν, ζήτησε από τον σερβιτόρο να πληρώσει. Όταν όμως ο σερβιτόρος τους πήγε την απόδειξη με το πόσο των 120 €, αυτοί έδωσαν μόνο 100 € λέγοντας...«εντάξει είμαστε πήγαινε». Ο σερβιτόρος νομίζοντας πως αστειεύονται, χαμογέλασε και περίμενε τα υπόλοιπα χρήματα. Οι τουρίστες επανέλαβαν «είμαστε εντάξει» συμπληρώνοντας «φτωχοί είσαστε... σας φτάνουν αυτά». Ο σερβιτόρος τότε φώναξε τον ιδιοκτήτη και το προσωπικό της ταβέρνας συγκεντρώθηκε στο τραπέζι των τουριστών με την ατμόσφαιρα να έχει ανάψει. Με την απειλή να ειδοποιηθεί η αστυνομία, οι τουρίστες έδωσαν και τα υπόλοιπα χρήματα του λογαριασμού και αποχώρησαν έχοντας κάνει την πλάκα τους με τους μπατίρηδες εταίρους. Η συμπεριφορά της συγκεκριμένης παρέας τουριστών, η εθνικότητα της οποίας ουδεμία σημασία έχει, δεν απέχει πολύ από την αντιμετώπιση που τυγχάνουν οι κάτοικοι αυτής της ευρωπαικής γωνιάς του χάρτη από ένα σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας που κρατά σήμερα τα ηνία της γηραιάς ηπείρου.
«Φτωχοί είσαστε... σας φτάνουν αυτά» είναι η λογική που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στα γραφεία εταίρων και δανειστών που συμπληρώνουν σε τακτική βάση λίστες μέτρων που απαιτούσαν και απαιτούν να εφαρμοστούν κατά γράμμα από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Δείχνοντάς μας πάντα με νόημα το βιοτικό επίπεδο κάποιων γειτονικών μας λαών ως το «χειρότερο» που μας περιμένει επιδόθηκαν σε μια συστηματική επιχείρηση όχι μόνο φτωχοποίησης αλλά και αποδοχής της φτώχειας ως κάτι το αναπόφευκτο για την αποφυγή άλλων δεινών. Με την βοήθεια πρόθυμων κυβερνήσεων και καλοπληρωμένων μηχανισμών επηρρεασμού της κοινής γνώμης κατάφεραν όχι μόνο να ρίξουν κάτω από το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αλλά και να οδηγήσουν έναν σημαντικό αριθμό πολιτών στην αυτοενοχοποίηση.
Μας αξίζει λοιπόν αυτή η φτώχεια και καλά θα κάνουμε να μάθουμε να ζούμε με αυτήν μιας και μέχρι σήμερα τρώγαμε τα λεφτά των άλλων και λογαριασμό δεν δίναμε. Βλέπεις δεν είχαμε όλοι την τύχη να τσεπώνουμε 23 χιλιάρικα το μήνα, ως προμηθευτές τηλεοπτικών εκπομπών, από την δημόσια τηλεόραση και δεν μπορούμε τώρα να κουνήσουμε το δάχτυλο μπροστά στον καθρέφτη μας. Αυτά είναι για άλλους, δεν είναι της ώρας και ας τα πάρει καλύτερα το ποτάμι. Αφού, λοιπόν, μαζί τα φάγαμε τώρα που ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό δεν έχουμε το δικαίωμα σαν παρέα κι εμείς ρε αδερφέ να πούμε πάρε 100 ευρώ γιατί δεν μου βρίσκονται τα υπόλοιπα. Όχι. Εμείς πρέπει να πληρώσουμε μέχρι και το τελευταίο πενηνταράκι. Γιατί την φτώχεια μας δεν την μετράει κανείς στον λογαριασμό. Εμείς θα δουλεύουμε, θα ματώνουμε και θα πληρώνουμε. Και όταν θα ρωτάμε, μα εμείς πως θα ζήσουμε με τα ψίχουλα, αυτοί θα μας απαντούν «σας φτάνουν αυτά». Και θα έχουν και δίκιο αν τους κάνουμε την χάρη να το πιστέψουμε.
