Για 11η φορά στην ιστορία της, η πολυνίκης της διοργάνωσης Ρεάλ Μαδρίτης στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν νίκησε στα πέναλτι 5-3 την Ατλέτικο και κατέκτησε το Champions League μέσα στο «Τζουζέπε Μεάτσα» του Μιλάνου.

Η κανονική διάρκεια και η παράταση έληξαν 1-1. Η Ρεάλ προηγήθηκε στο 15' με γκολ του αρχηγού της Σέρχιο Ράμος και η Ατλέτικο, που έχασε πέναλτι στο 47' με τον Γκριεζμάν, ισοφάρισε στο 79' με τον Καράσκο.

Οι εκτελέσεις των πέναλτι

1. Ρεάλ: Λούκας Βάθκεθ... ΓΚΟΛ!

2. Ατλέτικο: Γκριεζμάν... ΓΚΟΛ!

3. Ρεάλ: Μαρσέλο... ΓΚΟΛ!

4. Ατλέτικο: Γκάμπι... ΓΚΟΛ!

5. Ρεάλ: Μπέιλ... ΓΚΟΛ!

6. Ατλέτικο: Σαούλ Νίγκεθ... ΓΚΟΛ!

7. Ρεάλ: Σέρχιο Ράμος... ΓΚΟΛ!

8. Ατλέτικο: Χουανφράν... ΔΟΚΑΡΙ!!

9. Ρεάλ: Κριστιάνο Ρονάλντο... ΓΚΟΛ!!!

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων

ΡΕΑΛ: Κέιλορ Νάβας, Καρβαχάλ (52' Ντανίλο), Πέπε, Σέρχιο Ράμος, Μαρσέλο, Καζεμίρο, Κρόος (72' Ίσκο), Μόντριτς, Μπέιλ, Κριστιάνο Ρονάλντο, Μπενζεμά (77' Λούκας Βάθκεθ).

ΑΤΛΕΤΙΚΟ: Όμπλακ, Χουανφράν, Γκοντίν, Σάβιτς, Φιλίπε Λουίς (109' Λούκας Ερνάντεθ), Γκάμπι, Αουγκούστο Φερνάντες (46' Φερέιρα Καράσκο), Σαούλ Νίγκεθ, Κόκε (116' Πάρτεϊ), Γκριεζμάν, Φερνάντο Τόρες.

Πριν τον αγώνα:

Συνηθίζουν να λένε όσοι έχουν παίξει μπάλα ότι ένας ποδοσφαιριστής αρχίζει να σκέφτεται το επόμενο παιχνίδι τη στιγμή που μπαίνει στο αεροπλάνο για να ταξιδέψει ή στο πούλμαν για να πάει στο γήπεδο. Ο Ζινεντίν Ζιντάν έχει παίξει σε τέσσερις τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ και έχει ζήσει άλλον έναν από τον πάγκο, αυτόν του 2014 όταν ήταν βοηθός του Κάρλο Αντσελότι. Προσπάθησε όλη την προηγούμενη εβδομάδα να μην στρέψει την προσοχή των παικτών του στην αναμέτρηση του «Σαν Σίρο». Τους έδωσε ρεπό και οργάνωσε μπάρμπεκιου για τους ίδιους και τις οικογένειές του.

Στο ημερολόγιό του ο Γάλλος προπονητής έχει σημειωμένη την 27η Φεβρουαρίου 2016. Η Ρεάλ υποδέχθηκε στην Ατλέτικο στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Οι γηπεδούχοι ηττήθηκαν με 1-0, αλλά πέραν της ήττας, ο Ζιντάν ήταν εξαιρετικά απογοητευμένος με την κακή εμφάνιση των παικτών του. Και τους έδωσε δημόσια στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι.  Με εκείνο το παιχνίδι ως οδηγό, ο «Ζιζού» θα προσπαθήσει να δείξει στους ποδοσφαιριστές του τι έκαναν λάθος. Ξέρει ότι οι «ροχιμπλάνκος» δεν αλλάζουν τρόπο παιχνιδιού, έχει εμπιστοσύνη απόλυτη στην επιθετική τριπλέτα του, αλλά γνωρίζει ότι μόνο αυτό δεν αρκεί. Η ομάδα του πρέπει να παίζει εξίσου καλά και στην άμυνα. Κι, επίσης, αρκεί να είναι αποτελεσματική και όχι θεαματική. 

O Zιντάν μετέδωσε και μεταδίδει ηρεμία στα αποδυτήρια ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές. Μετά την απρόσμενη ήττα από τη Βόλφσμπουργκ στα προημιτελικά δεν πανικοβλήθηκε. Ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές του να μείνουν ήρεμοι, να μην είναι παρορμητικοί, να παίξουν με μυαλό όχι για 15 ή 20 λεπτά στη ρεβάνς, αλλά σε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο. Η τακτική απέδωσε, η ομάδα προκρίθηκε. Δείχνει ατάραχος στον πάγκο. Μπορεί και να είναι. «Φουντώνει» μόνο όταν βλέπει λάθη των παικτών του ή όταν πανηγυρίζει κάποιο γκολ. Με όποιο τίμημα. Ακόμα κι αν καταλήξει με σκισμένο παντελόνι. 

Προφανώς και πολλά έχουν αλλάξει από εκείνο το απόγευμα του Φλεβάρη που η Ατλέτικο νίκησε μέσα στην έδρα της Ρεάλ. Τότε ο Ζιντάν ήταν μόλις δύο μήνες στον πάγκο της πρώτης ομάδας. Ακόμα προσπαθούσε να βρει τα πατήματά του, δεν ήξερε καν αν θα συνεχίσει μετά το καλοκαίρι. Ίσως ακόμα μέσα του να είχε τις αμφιβολίες που τον έκαναν διστακτικό στο να αναλάβει την Ρεάλ. Η διοίκηση τον πίεζε από τον περασμένο Νοέμβριο, έφτασε τελικά Γενάρης για να πει το «ναι» και να αντικαταστήσει τον Ράφα Μπενίτεθ. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη πέρυσι με τον Κάρλο Αντσελότι, ο Ζιντάν δεν έχει το άγχος της κατάκτησης του Τσάμπιονς Λιγκ για να μείνει στη Ρεάλ. Ο Ιταλός δεν το πήρε και έφυγε. 

Ο «Ζιζού», όπως τον αποκαλούν ακόμα και οι παίκτες (και όχι μίστερ) θα μείνει ακόμα κι αν οι Μαδριλένοι δεν αναδειχθούν πρωταθλητές Ευρώπης για ενδέκατη φορά στην ιστορία τους την 28η Μαΐου στο «Σαν Σίρο».  Θα αλλάξει κάτι για τον προπονητή Ζιντάν αν χάσει το Τσάμπιονς Λιγκ; Μα για ποιον προπονητή μιλάμε; Γι’ αυτόν που έχει εμπειρία σε πρώτη ομάδα λιγότερους από έξι μήνες. «Εγώ έχω πολλά να μάθω ακόμα. Ο Σιμεόνε ανήκει στην ελίτ των προπονητών στην Ευρώπη» λέει ο Γάλλος και το εννοεί. 

Κίνητρα έχει πολλά ο «Ζιζού». Από το να γίνει ο έβδομος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που κατακτά τον τίτλο ως παίκτης και ως προπονητής (μετά τον Μουνιόθ, τον Τραπατόνι, τον Κρόιφ, τον Αντσελότι, τον Ράικαρντ και τον Γκουαρδιόλα) μέχρι το γεγονός ότι θα έχει και τη δική του σφραγίδα αυτό το τρόπαιο αν κερδιθεί. Θα έχει πάρει μια ομάδα στα μισά της σεζόν και θα την έχει φτάσει και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης. Θα την έχει αναστήσει.  Όπως έκανε στη Γλασκώβη κόντρα στη Λεβερκούζεν με εκείνο το υπέροχο γκολ του. 

Υπήρχε ένα σύνθημα που τραγουδούσαν οι οπαδοί της Ίντερ τα χρόνια που φορούσε τη φανέλα της ομάδας τους ο Ντιέγο Σιμεόνε. Φώναζαν δυνατά το όνομά του και έλεγαν ότι τρέχει και παλεύει σαν λιοντάρι. Ο Αργεντινός τεχνικός επιστρέφει το βράδυ του Σαββάτου σε ένα γνώριμο μέρος. Αυτός, βέβαια, το ξέρει ως «Τζουζέπε Μεάτσα», όπως το αποκαλούν οι οπαδοί των «νερατζούρι». Μικρή σημασία έχει. 

Το σκηνικό, γνώριμο, λοιπόν. Το έργο που θα παιχτεί; Ο Σιμεόνε θα δείξει στους παίκτες του το «Pathfinder». Μην την αναζητήσετε στις λίστες των βραβείων Όσκαρ. Αιώνες πριν από τον ερχομό του Κολόμβου στην Αμερική,  ο στρατός των Βίκινγκς φτάνει στην άγνωστη ήπειρο κι ανοίγει ένα αιματηρό μονοπάτι μέσα της, καθώς προωθείται κερδίζοντας μάχες και συντρίβοντας τους ιθαγενείς. Ένα ναυάγιο, όμως, αναγκάζει τους βάρβαρους Σκανδιναβούς να επιστρέψουν στη χώρα τους. Ένα μωρό που αφήνουν πίσω τους υιοθετείται από τους Ινδιάνους και μεγαλώνει για να γίνει ο Γκοστ, ο πιο γενναίος μαχητής όλων των εποχών. Όταν οι Βίκινγκς επιστρέψουν καταστρέφοντας το χωριό του, ο Γκοστ ορκίζεται εκδίκηση κι αποφασίζει να τα βάλει μόνος του με τους αδίστακτους εισβολείς. Το μήνυμα της ταινίας απευθύνεται σε όλους τους παίκτες της ομάδας, ίσως λίγο περισσότερο στον Σαούλ Νίγκεθ, τον παίκτη που ήταν στις ακαδημίες της Ρεάλ και τον άφησαν να φύγει.

Σε αντίθεση με τον πρωτάρη ως προπονητή Ζιντάν, ο Σιμεόνε έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα πάνω κάτω στους πάγκους. Να φωνάζει στους παίκτες, να διαμαρτύρεται στους διαιτητές, να βρίζει όποιον βρει μπροστά του. Κλείνουν πια πέντε χρόνια από την ημέρα που αποδέχθηκε την πρόταση της Ατλέτικο. Πήρε πρωτάθλημα, πήρε κύπελλο Ισπανίας, πήρε σούπερ καπ Ισπανίας, πήρε κύπελλο ΟΥΕΦΑ με τους «ροχιμπλάνκος» και θα έπαιρνε και το Τσάμπιονς Λιγκ αν ο Σέρχιο Ράμος δεν ισοφάριζε στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων το γκολ του Γοδίν στον τελικό της Λισαβόνας πριν από δύο χρόνια. 

Ώρα για εκδίκηση, λοιπόν; Όχι. Ο Σιμεόνε απαγόρευσε στους παίκτες του να σκεφτούν ότι η αναμέτρηση του «Σαν Σίρο» είναι η ευκαιρία για εκδίκηση. Θα περίμενε κάποιος από τον εκρηκτικό «Τσόλο» να σκέφτεται τελείως διαφορετικά. «Είμαστε σε έναν τελικό κι αυτό είναι φανταστικό. Δεν χρειάζεται να σκεφτόμαστε τίποτα άλλο» είναι η... εντολή του. 

Σε αντίθεση, επίσης, με τον ήρεμο Γάλλο, ο Αργεντινός είναι ως προπονητής όπως ήταν και ως ποδοσφαιριστής: εκρηκτικός. Γνήσιος Λατίνος! «Δεν θα τρώμε. Δεν θα κοιμόμαστε. Μέχρι όλοι να μιλούν για εμάς. Μέχρι την ημέρα που θα στραφούν όλα τα φώτα πάνω μας» είναι μια από τις ατάκες του στα αποδυτήρια που έχουν γράψει ιστορία. Θέλει στρατιώτες, θέλει μαχητές αποφασισμένους να τα δώσουν όλα., να είναι με το μαχαίρι στα δόντια. 

Πάντα έλεγε ότι αγαπημένη του μέρα, από μικρό παιδί, είναι η Κυριακή: επειδή έτρωγε πίτσα, έβλεπε τα παιχνίδια του καμπιονάτο, παρακολουθούσε τη Νάπολι τη Μαραντόνα. Αν καταφέρει να οδηγήσει την Ατλέτικο στον τίτλο του Τσάμπιονς Λιγκ τότε αυτή η Κυριακή που θα ξημερώσει θα είναι η σπουδαιότερη αν όχι της ζωής του, σίγουρα της καριέρας του.