Έχω γράψει επανειλημμένα από αυτή τη στήλη για την παραλιακή λεωφόρο Ποσειδώνος. Πρόκειται για αριστούργημα, για την Κυανή Ακτή της Αθήνας δεκαπέντε λεπτά (15΄) από το Σύνταγμα. Αλλά… δυστυχώς πρόκειται για ένα κατεστραμμένο αριστούργημα.
Η εποχή Σημίτη δεν ήταν μόνο μια ιστορική περίοδος μίζας, διαφθοράς και διαπλοκής. Ήταν παράλληλα και μια εγκληματική περίοδος για την οικολογία και την αισθητική της Αθήνας. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της εποχής Σημίτη ήταν η καταστροφική τσιμεντοποίηση μεγάλου μέρους της ακτής της λεωφόρου. Αν έχετε επισκεφτεί τη Βαρκελώνη καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Εκεί, όσοι ήταν υπεύθυνοι για την πόλη, φρόντισαν να μετατρέψουν την παραλία σε ένα υπέροχο τόπο αναψυχής για τα εκατομμύρια των κατοίκων και των τουριστών που την επισκέπτονται. Εκεί δεν υπάρχει τσιμεντοποίηση, κτίρια τερατουργήματα πάνω στην παραλία, κλειστοί ιδιωτικοί χώροι με απίθανα μπαρ ακριβώς δίπλα στο κύμα, όπως είναι στην Ποσειδώνος. Στη Βαρκελώνη ο καθένας κάνει ελεύθερα τις βόλτες του δίπλα στο κύμα, ενώ τα μπαράκια-καφετέριες βρίσκονται αρκετά πίσω από την άμμο.
Φανταστείτε να υπήρχε τέτοιο πράγμα στην Ποσειδώνος. Θα ήταν παγκόσμιος πόλος έλξης (και όχι μόνο για τους Αθηναίους). Το ανάγλυφο της ακτής στην Ποσειδώνος είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από της Βαρκελώνης και πολύ μεγαλύτερο.
Οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι ένα πολύ μικρό μέρος της ακτογραμμής της Ποσειδώνος, μεταξύ Αλίμου και του παλιού αεροδρόμιου. Είναι μια διαδρομή που κάποιος την κάνει βαδίζοντας χαλαρά δίπλα στο κύμα σε 15-20 λεπτά. Ο περιπατητής μένει άφωνος από την ομορφιά του τοπίου. Υπάρχουν σημεία που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο πολύ απομακρυσμένο σημείο κάποιου νησιού. Ενώ βρίσκεσαι 15΄από το Σύνταγμα υπάρχουν παραλίες μυστικές, κρυμμένες. Σε μια από αυτές οι λίγοι ευτυχείς που την απολαμβάνου έχουν βάλει ταμπέλες που γράφουν:
- Ιδιωτικός χώρος ψυχασθενών η Καστάλια. Απαγορεύεται αυστηρά η είσοδος-παραμονή, εκτός μελών.
(δείτε τις φωτογραφίες).
Στη βόλτα του ο περιπατητής θα συναντήσει πάπιες, ακόμα και ερωδιούς!
Δυστυχώς δεν είναι όλα ειδυλλιακά. Υπάρχουν σε πολλά μέρη πάρα πολλά σκουπίδια. Σκουπίδια κάθε είδους σε πανέμορφες διαδρομές μέσα από πυκνά δένδρα. Ούτε ο δήμος, ούτε κανένας άλλος έχει φροντίσει για τον καθαρισμό. Ένα πανέμορφο τοπίο έχει παραδοθεί στη μοίρα του, στον ωχαδερφισμό του νεοέλληνα.
Ιδού λοιπόν πεδίο λαμπρό σε όποιον υπεύθυνο θα ήθελε να μείνει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Αθήνας. Να προσπαθήσει να αναμορφώσει αυτήν την υπέροχη ακτογραμμή που στην πραγματικότητα ξεκινάει από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Θα πρέπει να κατεδαφιστούν πολλά από τα άθλια κτίρια της Σημιτικής περιόδου, να ξηλωθούν φράκτες, να απομακρυνθούν καταστήματα και κλειστά ιδιωτικά κλάμπ, να καθαριστούν οι χώροι, να παταχθούν οι μαφίες της περιοχής.
Φανταστείτε (μπορείτε!) ένα νησί που την αμμουδένια ακτογραμμή του κάποιος την περπατάει, κυριολεκτικά περπατώντας πάνω στο κύμα, για χιλιόμετρα, ελεύθερα, ανεμπόδιστα! Και αυτό το νησί βρίσκεται 15΄ λεπτά απόσταση από το κέντρο της Αθήνας. Παράδεισος!
Πάνω απ’ όλα, φυσικά, χρειάζεται επειγόντως κάτι πολύ παραπάνω. Ένα μαζικό κίνημα κατοίκων και πολιτών που να απαιτήσει (και να πιέσει) στην αναμόρφωση της περιοχής. Ο (απίστευτος!) φυσικός πλούτος αυτής της πόλης, αυτής της χώρας, πρέπει να διασωθεί από την κακογουστιά, την απληστία και τον ωχαδερφισμό.
Για περισσότερες φωτογραφίες κλικ εδώ
