Οι «Τρεις αδελφές» είναι το πιο πολυπαιγμένο έργο του Αντόν Τσέχωφ στον κόσμο αλλά και την Ελλάδα. Καθόλου τυχαίο. Είναι η επιτομή των έργων του μεγάλου Ρώσου δημιουργού. Μια καθημερινή, απλή ιστορία, όπου φαινομενικά τίποτα το εντυπωσιακό δεν συμβαίνει. Ωστόσο, κάτω από τη επιφάνεια η επιθυμία για μια ουσιαστική και δημιουργική ζωή των πρωταγωνιστών της ιστορίας, το όραμά τους και η επιθυμία για μια «άλλη κοινωνία», πάλλεται και κινητοποιεί το συναίσθημα και τη λογική των θεατών. Ιδού λοιπόν η δύναμη των έργων του Τσέχωφ: οι θεατές φεύγουν από τα έργα του και, ενώ τίποτα το συγκλονιστικό δεν έχει συμβεί, έρχονται και ξαναέρχονται στο νου τους ατάκες και φαινομενικά απλές καταστάσεις, για να τους κάνουν να στοχαστούν τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες και απόψεις για τη ζωή.
Στις «Τρεις αδελφές» τα τέσσερα παιδιά ενός μορφωμένου στρατιωτικού, οι τρεις κόρες του και ο μοναχογιός του, μετά τον θάνατό του ζουν σε μία απομακρυσμένη και μονότονη πόλη της ρωσικής επαρχίας. Τα μέλη της οικογένειας, και οι στρατιωτικοί φίλοι τους, φαντασιώνουν ότι ζουν σε μια αποκομμένη από την επαρχιακή πλήξη «νησίδα πολιτισμού». Οι τρεις αδελφές παθιασμένα προσδοκούν την επιστροφή στην Μόσχα, όπου όλα τους τα όνειρα θα πραγματοποιηθούν. Ωστόσο στο πέρασμα του χρόνου κάθε προσδοκία και ελπίδα θα καταρρεύσει ενώ ο φιλικός τους περίγυρος θα στενεύει ολοένα και περισσότερο.
Το έργο επικεντρώνεται στις προσδοκίες των ανθρώπων, των ονείρων τους και την τελική ματαίωση που οι άνθρωποι βιώνουν σε κάθε εποχή, σε όλες τις χώρες. Ακόμα και ο έρωτας στις ζωές των ανθρώπων μετατρέπεται, συνήθως, σε μια «χαμένη ευκαιρία». Οι ήρωες είναι βυθισμένοι στην καθημερινή απραξία και σε αυταπάτες που είναι καταδικασμένες σε διάψευση. Ο Τσέχωφ χαρακτήριζε το έργο του «κωμωδία» και τους χαρακτήρες του «γελωτοποιούς», καθώς όλες τους οι ελπίδες, κάθε τους αγωνία, συντρίβεται στα βράχια της πραγματικότητας.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το έργο είναι βαθιά απαισιόδοξο και σκληρό. Και πράγματι, υπάρχει η φράση ενός από τους ήρωες: «Δεν είμαστε ούτε θα γίνουμε ποτέ ευτυχισμένοι. Μόνο αποζητούμε την ευτυχία». Ωστόσο, στο έργο υπάρχει και η αισιοδοξία για το μέλλον της ανθρωπότητας και ότι η ζωή είναι ένας αγώνας που αξίζει κανείς να τον δώσει. Ένας από τους ήρωες επαναλαμβάνει διαρκώς: «Σε μερικές δεκαετίες όλοι θα δουλεύουν και θα είναι ευτυχισμένοι».
Το έργο γράφτηκε το 1901, στο γύρισμα του 19ου στον 20ο αιώνα. Τότε, ακόμα υπήρχε η αισιόδοξη προσδοκία που άφηνε ως παρακαταθήκη ένας αιώνας όπου η δυτική φιλοσοφία έφτασε στο απόγειό της και η έκρηξη των επιστημών υποσχόταν έναν κόσμο υλικής αφθονίας, χειραφετημένο και απαλλαγμένο από τα δεσμά της σκληρής, μονότονης και εξαντλητικής χειρωνακτικής εργασίας. Ακολούθησε, βέβαια, ο «σύντομος 20ος αιώνας» και η παταγώδης διάψευση όλων των ελπίδων και προσδοκιών. Αυτό, ίσως, κάνει για μας το έργο του Τσέχωφ ακόμα πιο επίκαιρο.
o Δημήτρης Μυλωνάς μιλάει στον Αγγελο Καλοδούκα για το έργο
Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά μας κάνει να δούμε το έργο του Τσέχωφ με μια σύγχρονη, φρέσκια ματιά όπου η μουσική και η κίνηση είναι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές. Οι ηθοποιοί στην αρχή κυριολεκτικά εισβάλλουν στη σκηνή και αυτοσυστήνονται ως ρόλοι. Η τολμηρότητα στην εκφορά του λόγου και η κίνηση των ηθοποιών καταφέρνουν να προσδώσουν τη φρεσκάδα του αυτοσχεδιασμού στο έργο, χωρίς να καταστρέψουν την αυστηρά ρεαλιστική δομή του. Το αφαιρετικό σκηνικό και οι δώδεκα ηθοποιοί που βρίσκονται επί σκηνής, υπηρετούν την ανατρεπτική και άκρως ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Μυλωνά σε μια τρίωρη παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε.
Η ταυτότητα της παράστασης
«Τρεις αδελφές» του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ
Θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις
Iάκχου 19, Γκάζι Τ: 210. 3425170
Από τις 7 Νοεμβρίου ως τις 10 Ιανουαρίου 2017
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 20:00
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης & Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς
Σκηνικά-κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Άννα Σμπώκου
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης
Επιμέλεια κίνησης: Νατάσα Σαραντοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αμαλία Αντώνη
(περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):
Εύα Γαλογαύρου - Ανφίσα, Φεντότικ
Κωνσταντίνος Δημητρακάκης - Τούζενμπαχ
Νατάσα Ζαγκλή - Νατάσα
Πάρις Θωμόπουλος - Αντρέι
Σπύρος Κυριαζόπουλος - Σολιόνι
Ευθύμης Μπαλαγιάννης - Κουλίγκιν
Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου - Μάσα
Βιβή Πέτση - Όλγα
Χρήστος Πλαϊνης - Βερσίνιν
Νατάσα Σαραντοπούλου - Ροντέ,Φεραπόντ
Ελεάνα Στραβοδήμου - Ιρίνα
Γιώργος Χουλιάρας - Τσεμπουτίκιν
