Ένας άλλος Ιούλιος, αυτός του 1965, συνδέθηκε με ιστορικά ανεξίτηλο τρόπο με το πρόσωπο του Μητσοτάκη πατρός. Με την αποστασία, τον τότε ανένδοτο αγώνα, τη σύγκρουση με το Παλάτι και τις δοτές ανακτορικές κυβερνήσεις, την κατάλυση του Κράτους Δικαίου και τη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα. Γεγονότα, που αποτέλεσαν πρελούδιο πολιτικών ανωμαλιών με αποκορύφωμα την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας.
Παρά τη νίκη του υιού Μητσοτάκη στις 7/7/2019, ο φετινός Ιούλιος μάλλον θα αποδειχθεί ένας πολύ αρνητικός μήνας για τον πρωθυπουργό και την παράταξή του. Θα συνδεθεί έτσι -σε πολύ διαφορετικές συνθήκες- με τον μοιραίο Ιούλιο του 1965. Ως αρχή της πτώσης. Ως αφετηρία πολιτικών ανατροπών, που, αντίθετα με τότε, δεν θα οδηγήσουν σε ακόμη πιο εφιαλτικές εξελίξεις, αλλά θα βάλουν τέλος στον Εφιάλτη που επί τρία χρόνια βιώνει η χώρα.
Ας σταχυολογήσουμε μερικά γεγονότα που όλα συγκλίνουν σε μια εικόνα μεγάλης φθοράς και απώλειας της πρωτοβουλίας των κινήσεων από την κυβέρνηση.
Τον Ιούλιο, ο πρωθυπουργός ανέκρουσε πρύμνα στο ζήτημα των εκλογών για τον Σεπτέμβριο, πιεσμένος από την πολύ κακή εικόνα της κυβέρνησής του σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Οι πολίτες σε τεράστια ποσοστά απορρίπτουν και δυσανασχετούν με την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, που αφήνει τους πολίτες στο έλεος της ακρίβειας και των κερδοσκοπικών ανατιμήσεων στην ενέργεια, στις μετακινήσεις, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στο (απαγορευτικό για πολλούς) κόστος των διακοπών.
Ο Ιούλιος ήταν ο μήνας τoυ "Απάτη pass" για τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη . Ο μήνας που οι πολίτες έμαθαν καλά τι σημαίνει να εισπράτουν πενταροδεκάρες έναντι ιλιγγιωδών ποσών που κατέβαλαν στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας. Έμαθαν ότι τα περί φορολογίας με 90% των ουρανοκατέβατων κερδών ήταν μια ακόμη επικοινωνιακή πομφόλυγα, αφού αυτά επίτηδες υπολογίστηκαν επτά φορές μικρότερα από τα πραγματικά. Κατάλαβαν τι σημαίνει αυτοί να μην μπορούν να βγάλουν το μήνα και το καρτέλ της ενέργειας να εξαγγέλλει νέες αυξήσεις στο ρεύμα για τον Αύγουστο και τα golden boys της ΔΕΗ να αυξάνουν το πάγιο 821%!
Οι πολίτες συνειδητοποιούν πόσο δίκιο έχει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να μιλά για "ακρίβεια Μητσοτάκη", όταν βλέπουν τη διαφορά του πληθωρισμού με το μέσο ευρωπαϊκό όρο να είναι 22% στο εξάμηνο και 40% τον Ιούνιο. Άρα να καταρρέει ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι η κρίση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον πόλεμο και στη δύσκολη εξωτερική συγκυρία.
Στην εξωτερική πολιτική είδαν την Ελλάδα να γίνεται σάκος του μποξ τόσο από τη Ρωσία που την συμπεριέλαβε στον κατάλογο των μη φιλικών χωρών όσο και από την Ουκρανία που με αλλεπάλληλα διαβήματα διαμαρτύρεται για το ρόλο των Ελλήνων εφοπλιστών που μεταφέρουν το πετρέλαιο του Πούτιν. "Κέρατα" χωρίς κέρδος, δηλαδή. Και απόλυτη ευθυγράμμιση στο ρόλο του "δεδομένου" συμμάχου των ΗΠΑ, την ώρα που η Τουρκία πρωταγωνιστεί, προωθώντας τη δική της ατζέντα στην περιοχή και αναδεικνυόμενη σε υπολογίσιμο παράγοντα στην προσπάθεια να επιλυθεί η κρίση των σιτηρών στην Ουκρανία
Επιστρέφοντας στο εσωτερικό, βλέπουμε την απαξίωση της κυβέρνησης, τον αντιδημοκρατικό της κατήφορο και τα πλήγματα που επιφέρει στο Κράτος Δικαίου.
Με την υπόθεση Λιγνάδη και την έμμεση συνηγορία της κυβέρνησης στην αποφυλάκισή του που προκαλεί την κοινωνία και κύμα διαμαρτυριών σε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Μόνο η κυβέρνηση και δυστυχώς και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχουν αντιληφθεί ότι αυτή η υπόθεση απελευθέρωσε ένα λανθάνον δυναμικό αξιοπρέπειας και απαίτησης για πραγματική Δικαιοσύνη.
Το γεγονός αυτό συνδεόμενο με την ομόφωνη καταδίκη της Ελλάδας για το έγκλημα του Φαρμακονησίου από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου το 2014, με τον πρόσφατο θάνατο τριών μεταναστών στον Έβρο, με τα απάνθρωπα push back στο Αιγαίο που καταγγέλλονται ακόμη και από τον ΟΗΕ και την ΟLAF, με τον παρ' ολίγον θάνατο του απεργού πείνας Μιχαηλίδη που του αρνούνται το δικαίωμα στην υφ' όρον απόλυση, ξεσηκώνει ένα κύμα διαμαρτυριών και απαίτησης να ξαναστηθεί στα πόδια του το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, που αυτή η κυβέρνηση οδηγεί στην εξαφάνισή του.
Αυτό το αίσθημα εξάλλου εξέφρασαν και οι αντιδράσεις των πολιτών για την φετινή γιορτή της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο, εν μέσω του πύρινου εφιάλτη στη Δαδιά, στα Βατερά και αλλού που αμαυρώθηκε, δυστυχώς, από την μονόπλευρη και διχαστική ομιλία της Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Ιούλιος χαρακτηρίστηκε επίσης από την επίθεση στα Πανεπιστήμια και την απόπειρά της κυβέρνησης με το νέο νόμο Κεραμέως να τα μετατρέψει από ναούς της κριτικής Γνώσης και της ελεύθερης Έρευνας, σε υποκαταστήματα της Αγοράς και σε προέκταση επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση έμεινε μόνη της στη Βουλή σε αυτή της την επιδίωξη. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ που τελικά αποχώρησε από τη συνεδρίαση για να μη νομιμοποιήσει τον εκτρωματικό αυτό νόμο, ηγήθηκε στη Βουλή των αντιδράσεων και εξέφρασε την κάθετη αντίθεση της τεράστιας πλειοψηφίας της Ακαδημαϊκής Κοινότητας σε αυτή την πολιτική.
Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης υπήρξε η πρόκληση Συρίγου και η προσβολή του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου, που οδήγησαν την κυβέρνηση-που ούτε τον αποδοκίμασε ούτε τον έθεσε εκτός κυβερνητικού σχήματος- σε ακόμη μεγαλύτερη πολιτική απομόνωση.
Ο Ιούλιος στην αρχή του έφερε την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου που κατέστρεψε όλο το κυβερνητικό αφήγημα περί "σκευωρίας Novartis". Με την αθώωση όλων των κατηγορουμένων για τις βασικές κατηγορίες που τους είχε αποδώσει η Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής και η συμπαράταξη ΝΔ-ΚΙΝΑΛ στην προσπάθειά τους να κουκουλώσουν το σκάνδαλο.
Ο ίδιος μήνας στο τέλος του συνδέθηκε με νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις για υποκλοπές και παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, προσφύγων, αλληλέγγυων, ακόμη και του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κ. Ανδρουλάκη με το σύστημα Predator, που πολλές ενδείξεις δείχνουν ότι χρησιμοποιούν υπηρεσίες όπως η ΚΥΠ ή και παράλληλα δίκτυα, άμεσα συνδεόμενα με το πρωθυπουργικό περιβάλλον.
Πέρα από την επιβαλλόμενη διερεύνηση του περιστατικού, ελπίζουμε να αποτελέσει και καταλύτη για μια συνολική επανατοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Εκτός αν η θολή "σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση" που επαγγέλλεται, μπορεί να "ανεχτεί" και την παρακολούθηση του αρχηγού του ή μπορεί να βασιστεί σε συμμαχία και σύμπλευση με όσους φαίνεται ότι την αποπειρώνται.
Τους ίδιους που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στην 108η θέση στην αναξιοπιστία και στον κυβερνητικό έλεγχο των Μέσων Ενημέρωσης.
Τους ίδιους που ενώ παριστάνουν τους άριστους διαχειριστές έχουν εκταμιεύσει ψίχουλα από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και έχουν πέσει 8 και 10 φορές έξω σε ό, τι αφορά τις απορροφήσεις του για το 2021 και το 2022. Την ίδια ώρα που αρνούνται την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για διαφάνεια και διακομματικό έλεγχο από τη Βουλή των προγραμμάτων και των χρηματοδοτήσεων αυτού του σημαντικού αναπτυξιακού εργαλείου.
Τα βαριά πλήγματα που αυτός ο Ιούλιος επιφύλαξε για την κυβέρνηση, δείχνουν ότι ωριμάζει παράλληλα η απαίτηση για μια βαθιά πολιτική αλλαγή. Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της φθοράς. Για να μπει ένα τέλος στα βάσανα των πολλών για να πλουτίζουν και να κερδοσκοπούν οι λίγοι. Για να αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Για να πνεύσει άνεμος Δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας και κοινωνικής προόδου. Για να προστατευτούν αποτελεσματικά το εισόδημα, το περιβάλλον και οι ζωές των πολιτών. Κι αυτή την προοπτική μόνο μια δημοκρατική - προοδευτική κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την Αριστερά, μπορεί να εγγυηθεί
