Η απόφαση της υπουργού Πολιτισμού να ανακαλέσει εν μέσω θέρους την παραχώρηση του κτηρίου της οδού Ερμού προς τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, της επί σχεδόν 40 έτη στέγης που υπήρξε σημείο αναφοράς για τις τέχνες, τα γράμματα, τον πολιτισμό εν γένει, αποτελεί μία ακόμη ψηφίδα στην καθεστωτική πρακτική της κυβέρνησης. Η Μενδώνη εκδικείται τους Έλληνες αρχαιολόγους και αυτό δεν μπορεί να αποσιωπηθεί κάτω από τις φλύαρες και συνάμα αστείες γραφειοκρατικές αιτιάσεις. Η υπουργός Πολιτισμού και επί δεκαετίες σχετιζόμενη επαγγελματικά με το κράτος εξαπολύει ένα νεό κυνήγι μαγισσών με ξεκάθαρα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Το έπραξε και με τους καλλιτέχνες πριν από έναν χρόνο.

Από το 1982, όταν η Μελίνα Μερκούρη παραχώρησε το διατηρητέο κτήριο στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, φιλοξενήθηκαν εκατοντάδες εκδηλώσεις, εκθέσεις, δράσεις, ημερίδες με προσωπικότητες της τέχνης, της επιστήμης, της πολιτικής, μετατρέποντας τον χώρο σε ένα ζωντανό τοπόσημο της Αθήνας. Φυσικά, κανείς υπουργός δεν προέβη σε αντίστοιχη απόφαση. Κι όμως, μια προγραμματισμένη εκδήλωση για το ναυάγιο της Πύλου -υπόθεση που έχει προκαλέσει αντιδράσεις ακόμα και στελεχών της Frontex- αποτέλεσε την αφορμή για τη Λίνα Μενδώνη να σφραγίσει τη βεντέτα που έχει ανοίξει η ίδια με τους εργαζόμενους.

Τους εργαζόμενους που πέφτουν θύματα βίας, όπως ο υπάλληλος της Εφορίας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων στη Μύκονο, ή στοχοποιούνται χυδαία, όπως η προϊσταμένη Νεωτέρων Μνημείων Θεσσαλίας από τον δήμαρχο Μπέο. Το μίσος της Μενδώνη εξηγείται, αφού ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων αγωνίστηκε ενάντια στον τεμαχισμό και την καταστροφή των αρχαίων της Βενιζέλου, στο τσιμέντωμα της Ακρόπολης, στην εξαγωγή της λεγόμενης συλλογής Στερν, στη μετατροπή των μουσείων σε ΝΠΔΔ. Ίσως η κυρία Μενδώνη ονειρεύεται το δικό της όνομα να χαραχτεί ως αντιστάθμισμα δίπλα σε αυτό της Μελίνας. Θα προκαλούσε γέλιο αν δεν μιλούσαμε για ωμό καθεστωτικό ρεβανσιστικό αυταρχισμό.