‘’Όλοι οι στόχοι που επλήγησαν από τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις στη Γάζα χτυπήθηκαν ηθικά. Αυτοί που σκοτώθηκαν ευθύνονται για το θάνατό τους. Και ο Νετανιάχου – θέλει απλά οι κάτοικοι της Γάζας να είναι ασφαλείς.’’
Είναι ηθικό επειδή τους είπαμε να φύγουν και όσοι έμειναν το έπραξαν με δική τους ευθύνη. Είναι ηθικό επειδή η Χαμάς τους ενθάρρυνε να μείνουν, γι’ αυτό και πρόκειται για μια αυτοπροκληθείσα γενοκτονία που πραγματοποιήθηκε από τη Χαμάς. Οι Παλαιστίνιοι που έχασαν τη ζωή τους στη Shejaiya, στο Khan Younis, στην πραγματικότητα παντού και πάντα, ευθύνονται οι ίδιοι για το θάνατό τους. Ίσως μόνο τα παιδιά δεν είναι ένοχα για το θάνατό τους – ίσως είναι οι γονείς που φταίνε. Όσο για τα ηλικιωμένα άτομα που πέθαναν αυτό είναι οπωσδήποτε λάθος της Χαμάς. Όπως και να το δείτε, αυτό το αίμα δεν χύθηκε από τα δικά μας χέρια.
Πόσο βαθιά μπορείτε να καταστείλετε την άρνηση των Ισραηλινών; Πώς μπορεί ο πρωθυπουργός – ο πρωθυπουργός του στρατού του οποίου η πολεμική αεροπορία σκότωσε τέσσερα παιδιά στην παραλία της Γάζας μπροστά στις κάμερες του κόσμου – να κοιτάξει κατευθείαν στην κάμερα και να πει στους Παλαιστίνιους της Γάζας, «θέλουμε να είστε ασφαλείς»;
Παραϊατρικό προσωπικό και διάφοροι άνθρωποι τρέχουν στο σημείο όπου τέσσερα Παλαιστίνια παιδιά σκοτώθηκαν από ισραηλινό στρατιωτικό βομβαρδισμό στο λιμάνι και τη διπλανή παραλία στην πόλη της Γάζας στις 16 Ιουλίου 2014. Τέσσερα παιδιά : Ahed Bakr ,10, Zakaria Bakr, 10, Mohd Bakr, 11 και Ismail Bakr, 9 ετών σκοτώθηκαν κατά την επίθεση (Αnne Pap/Activestills.org)
Όποιος αφουγκράζεται τις παλαιστινιακές φωνές στη Γάζα κατά τις τελευταίες εβδομάδες έχει ακούσει ένα μήνυμα να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μέσα στον καταιγισμό των ισραηλινών βομβαρδισμών: κανένα σημείο δεν είναι ασφαλές στη Γάζα, μια βόμβα μπορεί να πέσει οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή. Και δεν μπορείς να τρέξεις πουθενά, επειδή δεν μπορείς να φύγεις από τη Γάζα. Εδώ μέσα – σε αυτή τη στενή, εξαθλιωμένη και πυκνοκατοικημένη λωρίδα γης – δεν είσαι ασφαλής πουθενά.
Τα 4 παιδιά ονομάζονταν Zakariya Ahed Subahi Bakir, 10 ετών, Ahed Atef Ahed Bakir, 9 ετών, Ismail Muhammad Subahi Bakir, 9 ετών και Mohammad Ramiz Izat Bakir, 11 ετών.
Από τις χιλιάδες των στόχων στους οποίους επιτέθηκαν ηθικά, κανένας από αυτούς τους “χειρουργικούς” βομβαρδισμούς δεν εμφανίζονται στα βίντεο του εκπροσώπου των IDF ή στις λίγες επιθέσεις που ακυρώθηκαν την τελευταία στιγμή, ούτε καμία από τις εκκλήσεις του πρωθυπουργού κατάφερε να πείσει τους κατοίκους της Γάζας ότι το Ισραήλ επιθυμεί την ασφάλειά τους. Ίσως ήταν πραγματικά πεπεισμένοι από τα υπερπλήρη νεκροτομεία ή ίσως σκέφτονταν τα περισσότερα από 177 σκοτωμένα παιδιά. Ίσως οι σκέψεις τους να ήταν γύρω από την οικογένεια Al Batsh και τους 17 νεκρούς της ή την οικογένεια Al Haj και τους 8 νεκρούς της.
Μετά τη “χειρουργική” φάση προχώρησαν σε ισχυρότερα μέσα. Η ηθική πλευρά κάλεσε τους κατοίκους να εγκαταλείψουν και η ανήθικη πλευρά τους είπε να μείνουν. Πολλοί επέλεξαν να μείνουν: μερικοί υπέθεσαν ότι θα ήταν πιο ασφαλείς στο σπίτι, άλλοι φοβούνταν να φύγουν, ίσως λόγω της φροντίδας για μια ηλικιωμένη μητέρα, για κάποιον συγγενή σε αναπηρικό καρότσι ή για μικρά παιδιά. Ίσως έμειναν διότι η Γάζα είναι αποκλεισμένη από όλες τις μεριές – πού θα μπορούσαν να πάνε για να είναι ασφαλείς;
Πιθανώς έμειναν επειδή έμαθαν ότι τα σχολεία της UNRWA ήταν ήδη υπερπλήρη από πρόσφυγες που κατέφταναν, έτσι κι αλλιώς αυτά τα σχολεία έχουν γίνει επίσης στόχος βομβαρδισμών. Ίσως έμειναν επειδή φοβήθηκαν ότι αν έφευγαν το έλεος της δημοκρατικής πλευράς θα εγγυόταν ότι δεν θα είχαν που να επιστρέψουν. Ίσως φοβούνταν τη Χαμάς, ίσως τον ισραηλινό στρατό. Έτσι κι αλλιώς ίσως σκέφτηκαν τα νεκροτομεία. Ίσως ήταν φοβισμένοι. Φυσικά ήταν. Φοβισμένοι Άραβες που πεθαίνουν ανά δεκάδες δεν κάνουν για φωτογραφίες που ‘’γράφουν’’ στην τηλεόραση. Ούτε τα παιδιά στην παραλία απαθανατίστηκαν ως τέτοια. Ηθικά (σκοτώθηκαν), αλλά όχι για να ‘’γράψουν’’.
Συγγενής κλαίει πάνω από τη σωρό ενός από τα παιδιά που σκοτώθηκαν νωρίτερα από ισραηλινή επίθεση στη παιδική χαρά του προσφυγικού καταυλισμού Αl-Shati στην πόλη της Γάζας στις 28 Ιουλίου 2014. Οι αναφορές σημειώνουν ότι 10 άτομα, κυρίως παιδιά, σκοτώθηκαν και 40 τραυματίστηκαν κατά την επίθεση που πραγματοποιήθηκε την πρώτη ημέρα του Αϊντ. (Φωτογραφία: Activestills)
Η Χαμάς σίγουρα είχε σκοπό να συμβούν όλα αυτά, ενώ εμείς βεβαίως δεν είχαμε καμία τέτοια πρόθεση. Αλλά αν η πρόθεση είναι αυτό που περιμένεις από ένα λογικό άτομο, τότε ποια ήταν η πρόθεση του ανθρώπου που έριξε τη μία βόμβα μετά την άλλη σε ένα σπίτι, και στη συνέχεια σε άλλο, και έθαψε ολόκληρες οικογένειες; Αυτές οι οικογένειες προφανώς δεν είχαν πεισθεί να φύγουν για να σώσουν τις ζωές τους μετά από την ευγενική ανακοίνωση του προειδοποιητικού βομβαρδισμού του στρατού.
Το Ισραήλ και και η Χαμάς γνωρίζουν και οι δύο – είναι αδύνατο να μη γνωρίζουν – ότι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του πολέμου στη Γάζα είναι οι καταστροφικές απώλειες αμάχων. Οι συσσωρευμένες αιματηρές εμπειρίες είναι αρκετά τρομακτικές για να πείσουν πέρα από αμφιβολίες ότι αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα, ότι κάθε ισχυρισμός σχετικά με την απουσία πρόθεσης είναι απλά αποκομμένος από την πραγματικότητα και καθιστά τη λέξη “πρόθεση” εντελώς άνευ νοήματος.
Αλλά το κύριο σημείο είναι ότι είναι ηθικό, και έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο σπίτι, στην επόμενη οικογένεια, στην επόμενη γειτονιά. Στην Beit Hanoun, στην Beit Lahia, στη Jabaliya, εκεί βρίσκονται μερικές ακόμη δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες άνανδροι Παλαιστίνιοι, φοβισμένοι χωρίς λόγο από τον δημοκρατικό στρατό μας, και που έχουν κάθε λόγο να φοβούνται τους τρομοκράτες, των οποίων η ηθική στερείται αρχών και είναι αντιδημοκρατική. Οι Άραβες είναι δειλοί, τρέμουν από φόβο. Αυτό φυσικά θα γίνει ηθικά και, σε κάθε περίπτωση, για ό,τι συμβεί φταίει η Χαμάς. Πάντα. Ό,τι κάνει ο ισραηλινός στρατός είναι ηθικό. Πάντα. Νόμιμο επίσης. Το κυριότερο, επαναλαμβάνουμε, είναι ότι το αίμα που σκορπίσαμε δεν σκορπίστηκε από τα δικά μας χέρια.
Πηγή: 972mag
