Ο Άρειος Πάγος έκανε τελικά δεκτή την πρόταση του αντεισαγγελέα, ο οποίος κατά τη διαδικασία ακρόασης τον περασμένο Ιανουάριο είχε προτείνει να παραμείνει ένοχος ο Αμβρόσιος σε όσα αδικήματα αφορούν στον αντιρατσιστικό νόμο. Σχετικά με την κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος, πρότεινε την αθώωσή του λόγω αλλαγής του Ποινικού Κώδικα.
Ο τέως μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος προσέφυγε στον Άρειο Πάγο, ζητώντας την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης για ρητορική μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙ και κατάχρηση του εκκλησιαστικού του αξιώματος σε ακραία ομοφοβικό του κείμενο που δημοσίευσε στο ιστολόγιό του, για το οποίο έγινε μηνυτήρια αναφορά από εννέα ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστές.
Αρχικά ο μητροπολίτης αθωώθηκε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ωστόσο οδηγήθηκε και πάλι στο εδώλιο κατόπιν έφεσης που ασκήθηκε από τον αρμόδιο εισαγγελικό λειτουργό. Τον Ιανουάριο του 2019, το Τριμελές Εφετείο Αιγίου τον έκρινε ένοχο -παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση- καταδικάζοντάς τον σε ποινή φυλάκισης 7 μηνών με τριετή αναστολή.
Σχολιάζοντας στο ANTΙVIRUS την απόφαση του δικαστηρίου, η Κλειώ Παπαπαντολέων, μια εκ των τριών δικηγόρων της πολιτικής αγωγής, δήλωσε: “Είναι μια ιστορική απόφαση για την Ελλάδα και απολύτως εναρμονισμένη με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Είναι η πρώτη φορά που σε ανώτατο δικαστικό επίπεδο τίθεται όριο στον εμπρηστικό, ρατσιστικό λόγο, όριο στο λόγο που υποκινεί το μίσος και τη βία. Η απόφαση αυτή συνιστά δικλείδα ασφαλείας και ασπίδα προστασίας για την ισότητα, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Θεωρώ την απόφαση τομή για την προστασία των δικαιωμάτων στην χώρα μας”.
Ομάδα ΛΟΑΤΚΙ+ του Τομέα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Ιστορική η σημερινή καταδικαστική απόφαση Αμβρόσιου
Ιστορική η σημερινή καταδικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και απολύτως εναρμονισμένη με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Πρόκειται για την υπόθεση του Αμβρόσιου, ο οποίος κατηγορήθηκε για «δημόσια υποκίνηση σε βία», εξαιτίας κειμένου που είχε αναρτήσει στο προσωπικό του ιστολόγιο τον Δεκέμβριο 2015 (λίγο πριν την θέσπιση του συμφώνου συμβίωσης), στο οποίο χαρακτήριζε τους ομοφυλόφιλους ως «περιθωριακούς» και «αποβράσματα της κοινωνίας», που «σήκωσαν κεφάλι» και «πρέπει να χαθούν από προσώπου Γης», οι δε πιστοί έπρεπε να «τους φτύσουν και να τους μαυρίσουν».
Με την απόφαση αυτή, για πρώτη φορά στη χώρα μας, το Ανώτατο Δικαστήριο εφαρμόζει τον αντιρατσιστικό νόμο σε μια από τις πιο ξεκάθαρες περιπτώσεις κατάφωρης παραβίασής του, στέλνοντας έτσι ένα ηχηρό μήνυμα μηδενικής ανοχής στη ρητορική του μίσους και της βίας, ενώ ταυτόχρονα θέτει στην πράξη ένα δίχτυ προστασίας των ευάλωτων ομάδων και υπερασπίζεται την ισότητα και την αξιοπρέπεια αυτών.
Ως εκ τούτου λοιπόν, δεν θα μπορούσαμε παρά να χαιρετίσουμε αυτή την απόφαση της Δικαιοσύνης, αλλά παράλληλα, αναμένουμε και η ίδια η Εκκλησία να αναλάβει τις ευθύνες της και να τοποθετηθεί δημοσίως τόσο για τον πρώην Μητροπολίτη της, όσο και για εκείνα τα πρόσωπα που δυστυχώς υπάρχουν μέσα στους κόλπους της, και που μέχρι σήμερα, συνεχίζουν ακάθεκτα να προχωρούν σε κηρύγματα μίσους, αδιαφορώντας για τη βασική πολιτειακή ευθύνη της εκκλησίας, που οφείλει να είναι η ενίσχυση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής.
Παράλληλα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια, μια τέτοια δικαστική απόφαση ήταν αδιανόητη. Δεν υπήρχε η απαιτούμενη κοινωνική εξέλιξη και πρόοδος της χώρας μας, για την οποία σημαντική συνδρομή μεταξύ άλλων, ήταν και το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια σημειώθηκαν σημαντικά νομοθετικά βήματα, που είχαν ως αντικείμενο τους, την προώθηση και ενίσχυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Χρέος όμως της Πολιτείας είναι να βαθύνουν οι προοδευτικές πολιτικές που έχουν ως στόχο την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προς αυτή την κατεύθυνση, αναμφίβολα συγκαταλέγεται μεταξύ άλλων και η περαιτέρω ενίσχυση του αντιρατσιστικού νόμου. Αυτή τη στιγμή προκειμένου να υπάρχει εφαρμογή του, πρέπει να συντρέχουν πολλές προϋποθέσεις, πράγμα που πιθανόν να δυσκολεύει την πλήρη και αποτελεσματική προστασία ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων, όπως για παράδειγμα η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Επιπλέον πρέπει να διευρυνθεί το υφιστάμενο πλαίσιο προστασίας, προκειμένου η νομοθεσία να περιλαμβάνει και την καταπολέμηση ρατσιστικών κινήτρων λόγω κοινωνικών χαρακτηριστικών, όπως για παράδειγμα τους χρήστες ψυχοδραστικών ουσιών κοκ.
Κλείνοντας, συγχαίρουμε θερμά την Πολιτική Αγωγή και τους ακτιβιστές της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη και τον αγώνα που έδωσαν. Πρόκειται αναμφίβολα για μια μεγάλη νίκη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και του προοδευτικού κόσμου.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: Τομή για τα ελληνικά δικαστικά χρονικά
Ο αντιρατσιστικός νόμος στη χώρα μας είχε μείνει απολύτως αδρανής επί δεκαετίες ενώ άρχισε να εφαρμόζεται διστακτικά τα τελευταία χρόνια. Η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου η οποία επικυρώνει την καταδίκη του πρώην μητροπολίτη Αμβρόσιου για το αδίκημα της ρητορικής μίσους για την -περίφημη- πλέον ανάρτηση στο ιστολόγιό του με τίτλο “Φτύστε τους!” σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, συνιστά τομή για τα ελληνικά δικαστικά χρονικά και συμπλέει με τη νομολογία που έχει πλέον διαμορφωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αναμένουμε την καθαρογραφή της απόφασης ώστε να δούμε το σκεπτικό της, σε κάθε πάντως περίπτωση η απόφαση αυτή βάζει όριο στο ρατσιστικό δημόσιο λόγο, όταν αυτός υποκινεί σε διακρίσεις και βία και θέτει σε διακινδύνευση ζωτικά έννομα αγαθά, όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια ενός προσώπου. Δεν είναι κάθε ρατσιστικός λόγος αξιόποινος. Αλλά η δημόσια προτροπή σε λιντσάρισμα και κοινωνική απομόνωση, και μάλιστα από ανώτατο θρησκευτικό λειτουργό, όχι απλώς είναι αξιόποινη, είναι και αντικοινωνική.
