Ο ίδιος δηλώνει «δημοσιογράφος της Αριστεράς», κάτι που όπως λέει, δεν έκρυψε ποτέ, ερωτηθείς για την επιλογή του να φύγει από την ΕΡΤ ώστε να είναι υποψήφιος. Απέδωσε το γεγονός στην κρισιμότητα των ευρωκλογών καθώς οι πολίτες θα αποφασίσουν «ποιες πλειοψηφίες θα κρατήσουν το τιμόνι» για να πάει η Ευρώπη είτε «δημοκρατικά και προοδευτικά» είτε «συντηρητικά και εθνικιστικά». Εκτίμησε ότι με ισχυροποίηση της Αριστεράς θα υπάρξουν δυνατότητες για αλλαγή των πολιτικών στην ΕΕ, αλλά και στον τρόπο λειτουργίας της.
Ο κ. Αρβανίτης εμφανίζεται προβληματισμένος με τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, εκτιμώντας ότι πρέπει να ανοίξουν οι δίαυλοι επικοινωνίας, κάτι που όπως λέει δεν γίνεται με τέτοια μέτρα.
Αναλυτικά η συνέντευξη με τον Κώστα Αρβανίτη:
Τι συνέβη τελικά το Σάββατο στην Κατερίνη; Γράφτηκε ότι κι εσείς προκαλέσατε τους συγκεντρωμένους με την κίνησή σας να βγάλετε το κινητό σας και να φωτογραφίσετε τον κόσμο.
Δεν προκάλεσε την ένταση η φωτογράφιση των νεοναζί. Ήταν μόνο 20 άτομα και επικεφαλής ήταν πρώην υποψήφιος της Χρυσής Αυγής. Είναι γνωστή η λογική των Ναζί, όταν γίνεται συγκέντρωση της Αριστεράς, να δημιουργούν αντισυγκεντρώσεις. Απαντήσαμε δημοκρατικά και τους είπα ότι δεν φοβόμαστε τον φασισμό. Υπάρχει ζήτημα σε μερίδα των ΜΜΕ: διάβαζα για έντονες αποδοκιμασίες από πολίτες της Κατερίνης. Οι πολίτες της Κατερίνης είναι 80.000, αυτοί ήταν 25 ακροδεξιοί, είναι ντροπή να λέμε για τους πολίτες μιας πόλης ότι είναι όλοι αυτοί (ακροδεξιοί), ήταν μια θλιβερή μειοψηφία.
Στην Ελλάδα, επειδή γενικώς έχουμε παράδοση του παρακράτους και της ακροδεξιάς με τις αντισυγκεντρώσεις από τη δεκαετία του '60, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε λογικές τύπου «Γκοτζαμάνη». Έσπασε η τρομοκρατία, με τη δημοκρατική παρουσία των πολιτών.
Τι έχει συμβεί με τον συνυποψήφιό σας, Παναγιώτη Κουρουμπλή, και την αντίδρασή σας αναφορικά με τη φωτογράφιση με τον μητροπολίτη Αμβρόσιο; Σχόλια σας ερμηνεύτηκαν ακόμη και ως κάλεσμα να τεθεί εκτός ψηφοδελτίων…
Δεν έβαλα κανένα ζήτημα. Είναι unfair να κάνω σχόλιο για τη συμπεριφορά άλλου συνυποψηφίου. Εάν ήμουν δημοσιογράφος, εκτός ψηφοδελτίου, θα έπαιρνα ξεκάθαρα θέση. Εγώ είπα ότι σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να φωτογραφηθώ με τον Αμβρόσιο.
Αφορά σε εμένα, με ρώτησαν «θα το κάνατε (σ.σ. να φωτογραφηθώ με τον Αμβρόσιο);» Απάντησα πως «όχι». Δεν βάζω κανένα ζήτημα για υποψήφιο στον ΣΥΡΙΖΑ διότι υπάρχουν όργανα, πολιτική γραμματεία, πρόεδρος και γραμματέας. Αυτό είναι θέμα των οργάνων και όχι δικό μου.
Γιατί αποφασίσατε να αφήσετε τη δημοσιογραφία για χάρη της πολιτικής; Γιατί ειδικά σε αυτές τις εκλογές;
Τώρα έγινε η πρόταση και θεώρησα ότι αυτές οι ευρωεκλογές είναι κρίσιμες — δεν λέω οι πιο κρίσιμες διότι η Ευρώπη είχε πολλές κρίσιμες στιγμές στο παρελθόν και έχουν παρθεί πολλές κρίσιμες αποφάσεις. Όμως στη συγκεκριμένη συγκυρία εφόσον έγινε η πρόταση, και αφού κρίθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι μπορώ να βοηθήσω στην ενδυνάμωση του ψηφοδελτίου, είπα «ναι» διότι αυτή τη στιγμή η Ευρώπη θα αποφασίσει αν θα πάει στην πολιτική του κ. Βέμπερ και του κ. Όρμπαν ή αν θα πάει στην πολιτική που έχει χαράξει ο Αλέξης Τσίπρας και η Αριστερά στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες που έχουμε αριστερές συμμαχίες, όπως στην Ισπανία και στην Πορτογαλία. Έχει μεγάλη αξία η ενδυνάμωση των προοδευτικών κομμάτων και κινημάτων και ήθελα σε αυτή τη μάχη να πάρω μέρος. Πιστεύω ότι αξίζει.
Σας προβλημάτισε η «μετακίνηση» από την ΕΡΤ στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν πιστεύετε ότι η επιλογή σας θέτει εν αμφιβολία τη δημοσιογραφική σας ακεραιότητα κατά το προηγούμενο διάστημα;
Δημοσιογράφω 30 χρόνια. Τριάντα χρόνια είχα ταυτότητα, πολιτική θέση και δεν ήμουν ποτέ της πολιτικής και δημοσιογραφικής ουδετερότητας. Είμαι ένας δημοσιογράφος της Αριστεράς.
Ο χώρος που εξέπεμπα αυτή την εποχή ήταν η δημόσια τηλεόραση που δεν είναι κομματικό μέσο. Έτσι και η ιδιωτική ραδιοφωνία/τηλεόραση εκπέμπει σε δημόσιο χώρο που είναι η συχνότητα. Οπότε δεν υπάρχει διαφορά εάν θα ήμουν σε δημόσιο ή ιδιωτικό μέσο, ούτε θα υπάρχει κάποια διαφορετική απόφαση. Πριν επτά μήνες ήμουν γενικός διευθυντής σε μεγάλη εταιρεία ΜΜΕ.
Έκανα (στην ΕΡΤ) ένα πρόγραμμα που δεν κατηγορήθηκε για μεροληψία. Στα δικά μου προγράμματα, είχα τους δύο υπουργούς που με έχουν απολύσει στο παρελθόν και έγινε μια έξυπνη δημοσιογραφική συνέντευξη, τους κ.κ. Ρουσόπουλου και Δένδια. Η δουλειά έχει κανόνες, δεοντολογία και νομίζω την τήρησα και επέλεξα να αποχωρήσω τη στιγμή της ανακοίνωσης (της υποψηφιότητας) διότι άλλοι θα μπορούσαν να κρατήσουν τη θέση μέχρι την τελευταία μέρα που έχουν δικαίωμα βάση του νόμου.
Γιατί όμως δεν αποχωρήσατε μια μέρα νωρίτερα, αλλά το κάνετε «ζωντανά»;
Ήταν δύσκολο το κομμάτι της διαχείρισης διότι δεν μπορούσα προκαταλάβω μια απόφαση ενός πολιτικού οργάνου, πριν τα όργανα του κόμματος ανακοινώσουν επίσημα τις υποψηφιότητες. Ήταν πρόταση που δεν είχε οριστικοποιηθεί γιατί δεν είχε ανακοινωθεί. Θα ήταν τουλάχιστον ανάγωγο να προτρέψω (να είμαι υποψήφιος) ή να δηλώσω ασθένεια.
Θεωρείτε πως η ΕΡΤ τηρεί τη δημοσιογραφική δεοντολογία με δεδομένη την κριτική από τη ΝΔ ότι έχει μετατραπεί σε «όργανο προπαγάνδας» του ΣΥΡΙΖΑ;
Η ΝΔ που είχε ρίξει μαύρο στην ΕΡΤ, κλείνοντας το ραδιοτηλεοπτικό φορέα που δεν έχει γίνει πουθενά σε ευρωπαϊκή χώρα, δεν έχει δικαίωμα να ομιλεί για την ΕΡΤ. Άλλωστε ο εκπρόσωπος του κ. Μητσοτάκη είπε ότι το μοντέλο που σκέφτονται για την ΕΡΤ είναι μια ΕΡΤ των 400 ατόμων, δηλαδή περιφερειακή, μικρή, αδύναμη και έξω από τον ανταγωνισμό.
Στο κομμάτι της αντικειμενικότητας της ΕΡΤ, όσα χρόνια έχω δουλέψει στην ΕΡΤ, ο κόσμος της έχει απόλυτη επαγγελματική επάρκεια, υψηλό αίσθημα ευθύνης και δεν είναι δυνατόν κάθε λίγο και λιγάκι κόμματα που πίεζαν τον δημόσιο φορέα προς την πλευρά τους, να προσβάλουν σήμερα τους επαγγελματίες της δημοσίας τηλεόρασης.
Το εμπάργκο της ΝΔ ήταν πρόφαση χωρίς καμιά ουσία και δεν βλέπω από πού προκύπτει η φιλοκυβερνητική ή μεροληπτική στάση. Εάν έχουν ας μιλήσουν για συγκεκριμένα πρόσωπα ή εκπομπές.
Είχαμε το περιστατικό με τον κ. Καψώχα που οδήγησε στο εμπάργκο από τη ΝΔ.
Εάν είναι αυτή η μία περίπτωση, στην ΕΡΤ δουλεύουν 2.000 άνθρωποι.
Δεν θεωρώ ότι ο κ. Καψώχας έκανε ατόπημα, αλλά και παράπονο να έχεις, δεν είναι δυνατόν από τον χειρισμό ενός θέματος να προχωράς σε εμπάργκο ενός ολόκληρου ραδιοτηλεοπτικού φορέα. Είναι προσβολή.
Άλλωστε, μιλάτε σε έναν δημοσιογράφο που είχε απολυθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά — Βενιζέλου για ένα σχόλιο που έκανε στις 6 παρά 5 τα ξημερώματα, για βασανισμούς πολιτών στη ΓΑΔΑ. Το σχόλιο δεν ήταν επιθετικό, αλλά υπήρχε εισαγγελική έκθεση που επιβεβαίωνε τον βασανισμό πολιτών και είπα «τι θα απαντήσει τώρα η κυβέρνηση;» Γι' αυτή τη φράση κόπηκε η εκπομπή στον αέρα. Ποιος μιλάει, λοιπόν, τώρα;
Εκτιμάτε πως εάν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει με σημαντική διαφορά στις ευρωεκλογές θα υποχρεωθεί σε προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών;
Θα το αντιστρέψω: Στην πολύ πιθανή περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές, η ΝΔ θα κατέβει με τον ίδιο αρχηγό στις εθνικές εκλογές ή θα πάμε σε ραγδαίες εξελίξεις στο κόμμα της Δεξιάς;
Εγώ εκτιμώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές. Από κει και πέρα αν κερδίσει η ΝΔ με μια μικρή διαφορά θα πρέπει να εκτιμηθεί τι πήγε λάθος και χάθηκε αυτή η μάχη. Δεν μπαίνω καν στη συζήτηση πόσο θα είναι η διαφορά. Η κουβέντα είναι «κερδίζεις — χάνεις». Και η εκτίμησή μου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει. Στην Ελλάδα οι δημοσκοπήσεις δεν έχουν πέσει μέσα ούτε μισή φορά.
Μια θητεία στην ευρωβουλή θεωρείται «εύκολη» σε σύγκριση με το ελληνικό κοινοβούλιο. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη; Έχει δυνατότητες παρέμβασης ένας ευρωβουλευτής με δεδομένο τον τρόπο που θεσμικά έχει δομηθεί η ΕΕ;
Ποτέ δεν πίστευα στη χαλαρότητα της ψήφου διότι οι απαντήσεις που θα έρθουν από την ΕΕ δε θα είναι καθόλου χαλαρές εάν το αποτέλεσμα στην Ευρώπη είναι τύπου Βέμπερ, αν κερδίσει δηλαδή η «δεξιά πολυκατοικία». Της ίδιας πολυκατοικίας είναι το Λαϊκό Κόμμα και οι ευρωσκεπτικιστές. Εάν επικρατήσουν άλλες δυνάμεις, με δυναμωμένη την Αριστερά, υπάρχουν δυνατότητες να έχουμε αλλαγή περιεχομένου και στο κομμάτι της λειτουργίας, αλλά και στις αποφάσεις της ΕΕ που κατά τη γνώμη μου έχει πάρει έναν ολισθηρό δρόμο τα τελευταία 15 χρόνια, (έναν δρόμο) βαριάς, σκληρής, μονόπλευρης λιτότητας, με διάφορα φαντάσματα που βγάζει κατά καιρούς — ευρωσκεπτικιστές, λαϊκιστές, ακροδεξιά. Η ακροδεξιά είναι η εμπροσθοφυλακή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που υπηρετήθηκε τα τελευταία 10 — 15 χρόνια.
Ανάλογα με τις συμμαχίες που μπορεί να γίνουν, έχεις δυνατότητα να σπρώξεις την ΕΕ σε μια άλλη ρότα. Από μια γραφειοκρατική ομάδα τεχνοκρατών και funds, να πας σε μια πιο ουσιαστική λειτουργία της ΕΕ. Δεν είμαστε μόνοι μας άλλωστε, υπάρχουν οι σύμμαχοί μας σε Ισπανία, Πορτογαλία. Ενδεχομένως να βρούμε ευήκοα ώτα και σε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που μέχρι σήμερα έχουν παίξει πολύ αρνητικό ρόλο στην πορεία της ΕΕ και βλέπουμε σιγά-σιγά να το στρίβουν προς τα Αριστερά.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να σταματάει εκεί που θέλουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι σχέσεις μας π.χ. με τη φίλη χώρα Ρωσία οφείλουν και πρέπει να προχωρήσουν, να ανοίξουν οι δίαυλοι επικοινωνίας. Δεν μπορούν συγκεκριμένες γραφειοκρατίες να κλείνουν τους δρόμους επικοινωνίας και συνεργασίας.
Αναφέρεστε στις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας; Εσείς θα προτείνατε την μερική ή πλήρη άρση των κυρώσεων;
Εγώ δεν μπορώ να εκπροσωπήσω τον ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του. Μιλώ σαν Έλληνας πολίτης. Δεν μπορεί να μην προχωρήσει η φιλία και η συνεργασία λαών που έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο χτύπημα του φασισμού και του ναζισμού στην Ευρώπη, δεν είναι δυνατόν να μη χτίσουμε συνεχώς όλο και μεγαλύτερες γέφυρες. Πρέπει να προχωρήσουμε στη λογική της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της φιλίας. Έχουμε δώσει αγώνες στην Ελλάδα να έχουμε σχέσεις και με τις χώρες τις βαλκανικές, πόσω μάλλον με τη Μόσχα.
Δεν μπορούν να χτιστούν γέφυρες επικοινωνίας και εμπιστοσύνης με κυρώσεις. Δεν μπορώ να συμφωνήσω σε κάτι τέτοιο διότι με τις κυρώσεις οι πρώτοι που πλήττονται είναι οι εργαζόμενοι, οι απλοί πολίτες. Και επειδή υποτίθεται ότι οι κυβερνήσεις οφείλουν να ενδιαφέρονται όχι μόνο για τα μεγάλα συμφέροντα, αλλά για τους πολίτες, οι κυρώσεις χτυπούν πάντα τα πιο αδύναμα, λαϊκά στρώματα.
Χάσαμε τον Ψυχρό Πόλεμο, πάμε τώρα σε έναν πιο Ψυχρό (Πόλεμο); Πώς μπορεί να συμφωνήσει ένας αριστερός άνθρωπος με αυτό το πράγμα;
Ποια είναι η θέση σας για τον νέο νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα στην ψηφιακή ενιαία αγορά που ψηφίστηκε από την Ευρωβουλή και που οι επικριτές του θεωρούν ότι θα οδηγήσει σε λογοκρισία στο διαδίκτυο;
Πρέπει να υπάρχει ένα μοντέλο και μια βάση δεδομένων που θα προστατεύει τα πνευματικά δικαιώματα. Καταρχήν των δημοσιογράφων και των δημιουργών καθώς δεν μπορεί να προωθείται μια κλοπή της πνευματικής ιδιοκτησίας με λογική τύπου «copy paste».
Πρέπει να υπάρχει λοιπόν ρύθμιση.
Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, από την άλλη, είναι ότι σήμερα υπάρχουν ορισμένες πλατφόρμες συγκεκριμένων συμφερόντων που σε μεγάλο βαθμό μπορούν να φιλτράρουν ή να καθοδηγούν τη γνώση, την πληροφορία, τη δημιουργία και τον πολιτισμό. Μιλάμε για έναν μεγάλο φόβο μονοπωλιακής αντιμετώπισης του πνεύματος. Θα έπρεπε λοιπόν η ΕΕ να δημιουργήσει τη δική της πλατφόρμα δεδομένων διότι έχουμε τις δυνατότητες να δημιουργήσουμε δικλείδες ασφαλείας που να προστατεύουν τη διαφορετικότητα στην άποψη, τη δημοκρατία και τη διάχυση των ιδεών. Βέβαια, στην πρόσφατη απόφαση της ΕΕ είχαμε την αντίδραση της Google. Αλλά υπάρχει κι ένας κίνδυνος. Η δική μας θέση ήταν αρνητική.
Οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν καταψήφισαν τη διάταξη…
Ο κ. Παπαδημούλης έβγαλε αρνητική δήλωση (σ.σ. για τη διάταξη). Και ο κ. Κούλογλου είχε την ίδια άποψη, ότι έχουμε ένα θετικό πρόσημο, αλλά δε διασφαλίζουμε πλήρως την αντιμονοπωλιακή λειτουργία των φορέων αυτών.
Τον Ιούλιο του 2015, ο κ. Τσίπρας δήλωνε στην ΕΡΤ: «Έχουμε ρίξει βαθιά το σπόρο της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας και θα φυτρώσει στην Ευρώπη. Η λιτότητα και η σκληρή πολιτική της λιτότητας σε λίγο καιρό από σήμερα, δεν θα είναι μονόδρομος. Και οι ρωγμές έχουν ξεκινήσει». Πιστεύετε ότι η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται με δεδομένη την κατεύθυνση που παίρνει η Ευρώπη;
Νομίζω ότι ο Αλέξης Τσίπρας δικαιώθηκε. Πρώτον άλλαξε η ατζέντα. Εμείς μιλάγαμε για ακραία νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά ατζέντα και πλέον και ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ μιλάει για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς παρότι ο ίδιος και το Λαϊκό Κόμμα έχουν απόλυτη ευθύνη για το πού οδηγήθηκε η Ευρώπη.
Και δεύτερον είναι η στροφή των ευρωπαίων σοσιαλιστών τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Δεν έχει κάνει άνοιγμα ο ΣΥΡΙΖΑ στη σοσιαλδημοκρατία, έχει κάνει άνοιγμα η σοσιαλδημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ και στην Αριστερά. Έχουμε άλλωστε και δύο παραδείγματα μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το '15: τις εξελίξεις στην Ισπανία με τους Σοσιαλιστές και τους Podemos, ενώ στην Πορτογαλία έχουμε κυβέρνηση των Κομμουνιστών με τους Σοσιαλιστές. Σήμερα, με τις ευρωεκλογές, αναλόγως και του αποτελέσματος, υπάρχει πραγματικά το ενδιαφέρον να έχουμε νέες πλειοψηφίες και νέες συμμαχίες στην ΕΕ.
Στη Γερμανία επειδή το σοσιαλιστικό κόμμα, το SPD, έχει κάνει τεράστια λάθη και απέχει πλήρως από το παλιό SPD έχασε το μισό κόσμο του, «πασοκοποιήθηκε» δηλαδή. Όμως ο κόσμος δεν πήγε στη δεξιά, αλλά στο «διπλανό τραίνο», τους Πρασίνους.
Στην Ελλάδα, η κατάληξη της σοσιαλδημοκρατίας που κι αυτή συμμάχησε με τη ΝΔ, υλοποίησε τα μνημόνια και έχει και την πλήρη ευθύνη της χρεοκοπίας, ήταν να καταρρεύσει και ο περισσότερος κόσμος να πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ποια είναι τα αίτια για τους κινδύνους, όπως τους περιγράφετε, σήμερα στην ΕΕ; Πώς οδηγήθηκε εκεί το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης;
Όταν ασκείς ακραία και σκληρή πολική μονόπλευρης λιτότητας και δεν έχεις Αριστερά, υπάρχει ο μεγάλος κίνδυνος, τα λαϊκά στρώματα να εγκλωβιστούν από ακραίες φωνές, ακόμη και φωνές φασιστών. Τέτοιες φωνές έχουμε στην Ευρώπη και έχουμε και συγκυβερνήσεις όπου ακραίοι εθνικιστές συνεργάζονται με το Λαϊκό Κόμμα. Υπάρχει απόλυτη ευθύνη και για το αποτέλεσμα της πολιτικής και για τη δρομολόγηση των ανθρώπων σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Όπου υπήρχε Αριστερά ή προοδευτικά κόμματα και κινήματα, ο κόσμος πήγε αλλού.
Εγώ δεν πιστεύω ότι θα διαλυθεί η ΕΕ διότι οι δυνάμεις που τη συγκρότησαν είναι ισχυρά οικονομικές και δεν μιλώ για κυβερνήσεις, αλλά και για μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που έχουν σχέση με τις κυβερνήσεις.
Το θέμα είναι ποιες θα είναι οι πλειοψηφίες που θα κρατήσουν το τιμόνι για να πάει η Ευρώπη δημοκρατικά και προοδευτικά ή για να πάει στην άλλη μεριά: συντηρητικά, ακραία, εθνικιστικά με πάρα πολλούς κινδύνους.
Βλέπω να κινείται μια νέα Δεξιά Διεθνής από τη Βραζιλία μέχρι την Αμερική και να προσπαθεί να φτάσει σε κάθε γωνιά της Ευρώπης. Εδώ έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά το θέμα αυτό, με δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Νομίζω ότι υπάρχει η εμπειρία, η σοφία και η μόρφωση να μην ξαναπέσουμε στο ίδιο λάθος.
Είμαι πολύ αισιόδοξος για τη σοφία του λαού μας ότι δεν μπορούμε να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος γιατί πραγματικά θα είναι η πιο σκληρή «φάρσα» που έχουμε δει ποτέ.
