«Το πρώτο συγκρότημα για το οποίο ένιωσα πραγματικό ενθουσιασμό, όταν ήμουν 13-14 ετών, λεγόταν Booker T. & the M.G.’s. Ήταν από το Μέμφις και είχε δύο λευκούς και δύο μαύρους μουσικούς. Έκανε τεράστιες πωλήσεις, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Η μουσική του ήταν ένα θαυμάσιο χωνευτήρι ήχων – το αποτέλεσμα της εξαιρετικής συνεργασίας δύο διαφορετικών κόσμων, που μοιράζονταν τα πλούτη τους. Αυτό μου πρόσφερε μεγάλη έμπνευση κι έγινε η φόρμουλα στην οποία βασίζεται το έργο μας», εξηγεί ο Bρετανός μουσικός James Taylor. Πρόκειται για την ψυχή του συγκροτήματος James Taylor Quartet (JTQ), που απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 ξεσηκώνει τα πλήθη στις ζωντανές εμφανίσεις του, με ήχους acid jazz, funk και soul.

Ο ίδιος ο Taylor έχει χαρακτηριστεί ο «καλύτερος οργανίστας στη Μεγάλη Βρετανία», ενώ ο βασικός του σύμμαχος σε συναυλίες και ηχογραφήσεις είναι ένα ηλεκτρικό όργανο Hammond B-3. Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται πάνω από 20 άλμπουμ, μία εμφάνιση στο διάσημο Royal Albert Hall του Λονδίνου, αλλά και συμμετοχές σε δίσκους των Manic Street Preachers και των U2.

Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια μουσικών με πολυποίκιλα ακούσματα, ο Taylor έμαθε από μικρός τη σημασία του σεβασμού και της ανεκτικότητας απέναντι στους μετανάστες που τότε ξεκινούσαν σταδιακά να εγκαθίστανται στη γειτονιά του. Με αφετηρία τα προσωπικά του βιώματα και «όπλο» τις σπουδές του στην ψυχανάλυση σχολιάζει το φαινόμενο της ξενοφοβίας στο 1againstracism.gr, την πλατφόρμα της εκστρατείας κατά της ρατσιστικής βίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Για τον Taylor, ο ρατσισμός αντιπροσωπεύει ένα είδος αδυναμίας, ένα φόβο απέναντι στο άγνωστο, που μόνο με την επικοινωνία και την εκπαίδευση μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Δείτε το βίντεο:

)

*Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο είναι του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη την επίσημη άποψη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.