Εποχή κορωνο-ιού. Εποχή φόβου. Εποχή υπερδιόγκωσης της ούτως ή άλλως τεράστιας δύναμης των ΜΜΕ. Εποχή χάραξης νέων στρατηγικών πολιτικής αξιοποίησης της νέας πραγματικότητας, όπως τη διαμόρφωσε ο ιός, ή αυτοί που είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τον ιό. Με συγκεκριμένη διαχείριση, αποδείχθηκε ήδη, μπορεί να εξυπηρετήσει σχεδιασμούς προκειμένου να κεφαλαιοποιηθεί στην πολιτική ‘αγορά’, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Είναι πράγματι ένας πολύ δυνατός ιός. Πολύ ισχυρός αντίπαλος, απαιτεί εγκλεισμό στο σπίτι, απομάκρυνση από τους χώρους εργασίας, τηλεεργασία, ή καθόλου εργασία κυρίως για τους απασχολούμενους σε μικρές η μεσαίες επιχειρήσεις. Διακοπή ζωής στην πραγματικότητα. Χωρίς μάσκα, όταν δεν υπήρχε επάρκεια στην αγορά, με μάσκα, όταν εργοστάσια υμέτερων, Αγοραστών και άλλων μπορούσαν να πλημμυρίσουν την αγορά με μάσκες. Για να γίνουμε όλοι μασκαράδες.
Ωστόσο και η τέχνη του εφικτού έχει τα όριά της. Μασκαράδες δε θα γίνουμε όλοι, όπως δε γίναμε όλοι έγκλειστοι με εγκλεισμό μυαλού, σκέψης και κρίσης. Έμειναν και πολίτες, ουκ ολίγοι, που δεν προσβλήθηκε από κανέναν ιό η δυνατότητά τους να αναζητούν την πληροφορία και την ενημέρωση και από άλλες πηγές, έξω από τα κανάλια, τα έντυπα και τα sights, στα οποία η Κυβέρνηση βρήκε τον τρόπο να μοιράσει εκατομμύρια ευρώ εν τω μέσω της υγειονομικής κρίσης. Μόνο που κι εδώ περίεργα πράγματα συνέβησαν. Εξαιρέθηκαν εφημερίδες και sights και στην περιφέρεια, που λειτουργούν ενοχλητικά, που σε καμιά περίπτωση δε θα μετατρέπονταν σε υμνητές και λιβανιστές, που παρουσιάζουν την άλλη όψη, μια άλλη πραγματικότητα που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στην προβατοποίηση των πολιτών.
Ακόμα και έτσι όμως υπάρχει πλουραλισμός στα μέσα, διατηρείται η δυνατότητα να διατυπωθούν κι άλλες απόψεις, έξω από τη γραμμή που εξυπηρετεί την Κυβερνητική πολιτική και το προφίλ του πρωθυπουργού, για τον οποίο πλέον μόνο ο Τσαουσέσκου στέκεται δυνατός αντίπαλος στις συγκρίσεις, με βάση κάποιες δημοσκοπήσεις που μόνο θυμηδία προκαλούν.
Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες πηγές ενημέρωσης, εκτός από αυτές που δημιουργούν κλίμα πολέμου, φόβο και πανικό στους ανθρώπους και μάλιστα με υπερβάλλοντα ζήλο,(όσο πιο μεγάλη η απειλή,τόσο περισσότερα ωσαννά για το Μεσσία).
Υπάρχουν μέσα πληροφόρησης και ενημέρωσης στα οποία καταγράφεται η διαφοροποίηση εξαίρετων επιστημόνων απέναντι στις μεθόδους αντιμετώπισης της υγειονομικής κρίσης στη χώρα μας, οι οποίοι επιμένουν ότι ο ενδεδειγμένος τρόπος θα ήταν η μαζική χρήση Τεστ προκειμένου να βρεθεί που, πως, από ποιον προς ποιον γίνεται η μετάδοση του ιού. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ελεγχθεί άμεσα και αποτελεσματικά ένα δεύτερο κύμα, μια δεύτερη έξαρση του ιού, αν αυτή προκύψει. Σχεδόν αυτονόητο. Αυτή η μέθοδος εφαρμόσθηκε στη Ν. Κορέα και στην Ιαπωνία και έχουν τρεις φορές λιγότερους νεκρούς από την Ελλάδα, αναλογικά με τον πληθυσμό πάντα.
Καταγράφεται επίσης δριμεία κριτική για τον τρόπο που οι επιστημονική ομάδα διαχείρισης της κρίσης καταστρατήγησε βασικές αρχές της συγκριτικής μεθοδολογίας. Πολύ απλά, διατυπώνεται το ερώτημα γιατί σε αυτές τις πολύωρες εκπομπές των τηλεοπτικών καναλιών, που μαζικά παρακολουθούσε ο καταφοβισμένος κόσμος, πάντοτε γινόταν σύγκριση με τις χώρες που είχαν περισσότερα θύματα? Γιατί ουδέποτε έγινε σύγκριση και αναζήτηση των λόγων που οι λοιπές βαλκανικές χώρες τα πήγαν καλύτερα από εμάς στη μάχη κατά του κορωνο-ιού;
Γιατί η σύγκριση γίνεται προς μια κατεύθυνση μόνο και μάλιστα σε αυτήν που ευνοεί τις πολιτικές επιλογές των Κυβερνώντων?
Υπάρχουν ευτυχώς κάποια μέσα ενημέρωσης και πληροφόρησης που επιτρέπουν μια άλλη αλήθεια να προβληθεί, επιτρέπουν να διατυπωθεί και η αντίθεση απέναντι στη θέση. Αυτά τα μέσα πρέπει να τα ανακαλύψει ο πολίτης και να τα αξιοποιήσει. Όμως είναι δύσκολο εγχείρημα γιατί δεν είναι πολυδιαφημιζόμενα, δεν παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας, δεν συμμετέχουν στην αγιοποίηση επιστημόνων και στην ηρωοποίηση πολιτικών περσόνων. Δεν μετατρέπουν το κάθε τι, την αυτονόητη ενεργοποίηση της κυβέρνησης απέναντι σε μια κρίση σε λόγο εθνικοπατριωτικού παραληρήματος. Κρατούν την εθνική υπερηφάνεια για τα πιο ακριβά, τα πιο ουσιώδη τουλάχιστον.
Είναι η άλλη φωνή που, όταν υπάρχει, προστατεύει τη δημοκρατία.
Επιτρέπει στον πολίτη να συγκρίνει και μετά να κρίνει και να διαμορφώνει άποψη. Να διατηρεί συνεπώς την ιδιότητα του πολίτη και να μην καθίσταται χειραγωγούμενο, θύμα του κάθε γκεμπελιστή που οραματίζεται στρατιές άβουλων υπηκόων, γιατί αυτές μπορεί να τις κατευθύνει.
Όσο λοιπόν,υπάρχει η αγωνία του πολίτη να φτάσει στην αλήθεια, όσο υπάρχει ο τρόπος και τα μέσα να ενημερώνεται σωστά, τόσο μπορεί να αποφεύγεται η εργαλειοποίηση της πληροφορίας, της επιστημονικής έρευνας, του φόβου.
Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο πως κάθε φορά που επιχειρήθηκε η τοποθέτηση της Επιστήμης, της Έρευνας, της Τέχνης, της Δημοκρατίας πάνω σε ράγες η στασιμότητα και ο αυτοματισμός δεν διήρκεσαν για πάντα.
Οι κοινωνίες οι ίδιες δημιουργούν τα αντανακλαστικά τους και αντιστέκονται στους ιούς- εχθρούς που στην πιο επικίνδυνη μετάλλαξή τους έχουν γίνει ιοί- σύμμαχοι.
* Η Σεμερτζίδου Άννα είναι μέλος ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΠΕΛΛΑΣ, μέλος Γραμματείας Προσφυγικού Μεταναστευτικού, υποψήφια βουλεύτρια
