Εδώ και αρκετό καιρό, ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, η Ιερισσός, έχει γίνει το σύμβολο του αγώνα ενάντια στην εκποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας που έχει σχεδιαστεί στα πλαίσια της υποτιθέμενης σωτηρίας της
Συγκρατήστε αυτό το όνομα, αναγνώστες διψασμένοι για κοινωνική δικαιοσύνη, διψασμένοι για δικαιοσύνη σκέτη. Συγκρατήστε αυτήν τη λέξη που δεν αναφέρεται πουθενά στα ρεπορτάζ των γαλλικών ΜΜΕ, πολίτες μιας χώρας που σύντομα θα χρειαστεί να υπερασπίσετε με νύχια και με δόντια όσα κοινωνικά κεκτημένα κερδήθηκαν μέσα από μακρόχρονους αγώνες και θυσίες, που θα χρειαστεί να διαφυλάξετε την δημόσια περιουσία σας, την κοινή σας κληρονομιά, την ίδια σας την αξιοπρέπεια απέναντι στη φιλελεύθερη λαίλαπα που πλέον κατευθύνεται αδυσώπητα προς το μέρος σας.
Εδώ και αρκετό καιρό, ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ελλάδας, η Ιερισσός, έχει γίνει το σύμβολο του αγώνα ενάντια στην εκποίηση του φυσικού πλούτου της χώρας που έχει σχεδιαστεί στα πλαίσια της υποτιθέμενης σωτηρίας της. Η εταιρία καναδικών συμφερόντων «Eldorado Gold» (!), παγκόσμιος γίγαντας στον τομέα της εξόρυξης μεταλλευμάτων, έχει λάβει από τις διαδοχικές κυβερνήσεις συνεργασίας την άδεια να ανοίξει και να εκμεταλλευτεί ορυχεία χρυσού, χαλκού και μολύβδου σε μια περιβαλλοντικά προστατευμένη περιοχή μοναδικής βιοποικιλότητας, όπου συν τοις άλλοις βρίσκονται θαμμένοι αρχαιολογικοί θησαυροί της κλασικής και βυζαντινής περιόδου. Όλα αυτά για απροσδιόριστο χρονικό διάσημα και έναντι ενός απολύτως εξευτελιστικού «ενοικίου». Σύμφωνα με το πόρισμα πολλών ερευνών, οι συγκεκριμένες μέθοδοι εξόρυξης επί μιας έκτασης χιλιάδων στρεμμάτων παρθένου δάσους θα μολύνουν αμετάκλητα τον υδροφόρο ορίζοντα ολόκληρης της περιοχής.
Οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού, ηρωικά κινητοποιημένοι εδώ και πάνω από έναν χρόνο, (χρηματοδότηση ανεξάρτητων μελετών, ενημερωτικές εκστρατείες, διαδηλώσεις, μπλόκα...), έχουν συχνά γίνει στόχος εκφοβισμού από το προσωπικό ιδιωτικής ασφάλειας της εταιρίας καθώς και θύματα ωμότατων επεμβάσεων από τις ειδικές αστυνομικές μονάδες ρομποκοπικού σεξ-απήλ που εκστρατεύουν τακτικά εξ Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Σφαίρες από καουτσούκ (μια γενναία νότα νοτιοαφρικανικής αιθητικής εντός Ευρωζώνης), αυτόφωρα και βίαιες ανακρίσεις, λήψεις DNA άνευ συγκατάθεσης ή απαγγελίας κατηγοριών... Πριν από λίγες εβδομάδες, το χωριό τους εκκενώθηκε βίαια από κομάντο κουκουλοφόρων με ευρεία χρήση δακρυγόνων, ώστε να αναζητηθούν – μέσα σε κάθε σπίτι – αποδεικτικά στοιχεία για «σαμποτάζ» ενάντια στα μεταλλεία. Τα δακρυγόνα έφτασαν μέχρι και το εσωτερικό του μικρού δημόσιου σχολείου της κοινότητας.
Κατά την ημέρα εθνικής γιορτής της 25ης Μαρτίου, και όπως το θέλει ένα έθιμο της δεκαετίας του ’30, οι μαθητές έπρεπε να παρελάσουν ένστολοι μπροστά στους τοπικούς αξιωματούχους – τόσο πολιτικούς όσο και θρησκευτικούς. Οι μαθήτριες της Ιερισσού διαμαρτυρήθηκαν σιωπηλά φορώντας φτηνές χειρουργικές μάσκες και μαύρες μπλούζες με την επιγραφή «Γιατί μας ρίξατε χημικά;». Συμμετείχαν στην παρέλαση με σηκωμένες γροθιές κάτω από τις επευφημίες των συγκεντρωμένων συγχωριανών τους.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η υλοποίηση του σχεδίου εξόρυξης συνεχίζεται απαρέγκλιτα. Και ο αγώνας των κατοίκων της Ιερισσού επίσης. Συγκρατήστε αυτήν την σύντομη αφήγηση, το όνομα αυτού του χωριού, την ιστορία αυτών των ανθρώπων και την εικόνα αυτών των νεαρών κοριτσιών, που μπορεί να μην είχαν την έμπνευση να παρελάσουν γυμνόστηθες ώστε να διακαιούνται τα γεμάτα ενδιαφέρον βλέμματα της ευρωπαϊκής κεντροαριστερής δημοσιογραφίας, ούτε να φορέσουν μάσκες «Anonymous» για τα πρωτοσέλιδα των trendy εντύπων, μα των οποίων η περήφανη και αποφασισμένη στάση οφείλει, ωστόσο, να χρησιμεύσει ως παράδειγμα σε όλους τους άντρες και τις γυναίκες που φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν την καλπάζουσα βαρβαρότητα των Αγορών, ως συλλογικότητες ελεύθερων και χειραφετημένων ατόμων.
Δημοσιεύτηκε στη Libération
